“หลานทำถูกแล้ว ย่าสิ ที่ต้องขอโทษ สำหรับทุก ๆ อย่าง”
“คุณย่าคงทรมานมาก ใช่ไหมครับ”
“ความทรมาน มันคู่กับย่ามาตลอด ตั้งแต่หลานจากไป ย่าเป็นทุกข์เพราะความคิดของตัวเองมาตลอด มีทิฐิ ย่าผิดเอง ย่าไม่ดีเอง”
“พรุ่งนี้ ผมจะไปทำบุญให้คุณย่านะครับ เผื่อว่าวิญญาณคุณย่า จะรู้สึกดีขึ้น”
“ขอบใจ ขอบใจ...จุนจี กรรมของย่า ย่าจะต้องพยายามแก้ด้วยตัวย่าเอง”
“แล้วเรื่องคนพวกนั้น คุณย่าไม่ต้องกลัวนะครับ ผมจะไม่ให้ฆาตกรลอยนวลไปได้ ผมจะทำให้ดีที่สุด ผมไม่รู้ว่ามันสำเร็จแค่ไหน แต่ผมอยากให้ย่ารู้ว่า ย่าไม่ใช่คน หรือวิญญาณ ที่ไม่มีใครเลย ย่ายังมีลูกหลาน ที่จะทำบุญไปให้ ที่จะจับคนที่มันทำกับคุณย่าทุกคน ให้ได้ครับ”
“ก่อนอื่นคุณพิมพ์พิลาสต้องลดความพยาบาทก่อนนะคะ ทางโลกพวกเราจะจัดการตามกฎหมายค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ”
จุนจี กรรัมภา พิมพ์พิลาส ซาบซึ้ง สะเทือนใจ ปลื้มปีติ ไปด้วยกัน
ทนายสมชายกับอรวีไปขอดูภาพจากกล้องวงจรปิด เลยได้รู้ว่าวินมอเตอร์ไซค์สองคนที่ทนายสมชายเห็น ที่แท้คือจุนจีกับกรรัมภา อรวีรีบโทรศัพท์ไปบอกให้อติเทพรู้ตัว อติเทพโกรธจุนจีกับกรรัมภามาก
“เป็นมันสองคนจริง ๆ ใช่มั้ย...บัดซบ มันกล้ามาเหยียบจมูกฉันเหรอ...เฮ้ย...รีบไปจัดการ สั่งสอนมันซะ จะไปทำยังไงก็ได้ ได้ยินมั้ย” อติเทพวางสายอาฆาตสุด ๆ
กรรณาไปพบกับนํ้าหนึ่งที่ร้านอาหารตามที่นัดกันไว้ แต่กลับพบพงอินทร์นั่งอยู่ก่อนแล้ว สองคนปะทะคารมกันอีกตามเคย แต่พอนํ้าหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน กรรณาก็รีบระงับกิริยา
“ขอโทษด้วยนะคะที่มาสาย พอดีเตรียมเอกสารการประชุมติดพันอยู่ค่ะ...เป็นยังไงบ้างคะ ไปประจวบฯได้อะไรเพิ่มเติมมาบ้าง”
“คุณรู้” กรรณาหันขวับไปจ้องหน้าพงอินทร์ทันที
“เอ่อ...เราก็คุยกัน แลกเปลี่ยนข้อมูลบ้างไรบ้าง...นํ้าหนึ่งเต็มใจที่จะบอกเราทุกอย่าง ที่นํ้าหนึ่งทราบ ใช่ไหมจ๊ะ...โอ๊ย ใช่ไหมครับ”
“ถ้าหนึ่งช่วยอะไรโจ้ได้ หนึ่งยินดีช่วยเต็มที่ค่ะ มีอะไรที่คุณกรรณาอยากถามหนึ่งหรือคะ”
“คุณทราบไหมคะ ว่าเกิดโศกนาฏกรรมอะไรกับครอบครัวคุณช่อเพชร”
นํ้าหนึ่งทำหน้างงซื่อ ๆ ตกใจ ๆ “โศก นาฏกรรมเหรอคะ”
“ถ้าตรงไหนไม่ตรงกับความจริง คุณช่วยบอกด้วยนะคะคือชั้นทราบมาว่า...คุณช่อเพชร เป็นคนบ้านแตก แม่แทงพ่อตาย แล้วแม่ก็ผูกคอตายตามแล้วคุณช่อเพชรก็ต้องไปอาศัยกับญาติ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเลี้ยงดูดีแค่ไหน อ้อ เขามีน้องสาวคนละพ่อด้วย ชื่อพลอยเป็นคนสติไม่ค่อยจะดี พอพ่อแม่ตายก็ไม่มีใครอยากเอาไปเป็นภาระก็เลยน่าจะถูกส่งไปอยู่โรงพยาบาลจิตเวช”
นํ้าหนึ่งได้ฟังเรื่องราว ถึงกับตัวสั่น นํ้าตาคลอ ๆ ขึ้นมา พงอินทร์แปลกใจมาก นํ้าหนึ่งรีบปาดนํ้าตากลบเกลื่อน
“หนึ่งสงสารคุณช่อเพชร มิน่าเขาถึงไม่เคยเล่าเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวให้หนึ่งฟังเลย”
“เอ่อ...แล้ว...คุณช่อเพชรกับเจ้านายคุณ ดอกเตอร์แผนยุทธ...ก็แอบคบกิ๊กกัน”
“อะไรนะ ไม่นะ...ไม่จริง”
กรรณาเอารูปที่ถ่ายมาจากที่ร้านเจ๊แดงให้นํ้าหนึ่งดู “คุณช่อเพชรเป็นภรรยาน้อยของดอกเตอร์แผนยุทธ มีการพากันกลับไปสวีทที่บ้านที่ประจวบฯด้วยนะจนคนแถวนั้นเขารู้กันทั่ว ว่าดอกเตอร์คือสามีของช่อเพชร...รู้ทั้งรู้ว่าเขามีภรรยา แล้วก็ยังไปยุ่งด้วยอีก...หรือจะเป็น เพราะนางเคยมีวัยเด็กที่โหดร้าย นางเลยสติสตังเพี้ยนจนไม่รู้ผิดชอบชั่วดีก็เป็นได้”
“ดอกเตอร์แผนยุทธเนี่ยนะคะจะนอกใจภรรยา พี่สาวคุณ...ทั้งสวย ทั้งดี ไม่ใช่หรือคะ โจ้” “ความสวย ความดี...ช่วยอะไรไม่ได้หรอกหนึ่ง ไอ้แผนยุทธมันสร้างภาพ ปากดีว่ารักครอบครัวไปอย่างนั้นแหละครับจริง ๆ แล้วมันบ้ากามมาก...แล้วที่พี่พิมต้องตายก็เป็นเพราะมันสองคน วางแผนกันฆ่าพี่พิม เพื่อจะได้รักกันอย่างเปิดเผยบนทรัพย์สมบัติของพี่พิม”
“นี่โจ้กำลังจินตนาการเอาเองหรือเปล่าคะ”
“ผมก็สันนิษฐานบนพื้นฐานความน่าจะเป็น...พอพี่พิมตาย ช่อเพชรก็หายไปมันคงจะรอเวลาให้เรื่องสงบ แล้วค่อยกลับมา...คอยดูผมจะไม่มีวันยอมให้พวกมันลอยนวลเด็ดขาด!! ผมไม่ยอมให้พี่พิมตายเปล่าผมจะต้องเอาพวกคนชั่วมารับกรรมให้ได้”
“หนึ่งเข้าใจโจ้ หนึ่งเห็นใจโจ้นะคะ...ถ้าเป็นอย่างนั้น...จะให้หนึ่งช่วยทำอะไร บอกมาเลยค่ะ หนึ่งยินดี ถึงหนึ่งจะไม่รู้อะไรมาก...แต่จะให้หนึ่งร่วมค้นหาอะไร...ก็บอกมานะคะ”
พงอินทร์ขอให้นํ้าหนึ่งช่วยโทรฯหาช่อเพชร หลอกให้ช่อเพชรออกมาพบ นํ้าหนึ่งรีบหยิบมือถือมากดโทรศัพท์หาช่อเพชร ระหว่างรอสายก็ยิ้มสบตากับพงอินทร์ตลอด สักพักนํ้าหนึ่งก็ลดมือถือลงจากหู
“เข้าฝากข้อความ ครั้งที่สิบเก้าแล้ว”
“เขาอาจจะไม่เห็นก็ได้ โทรฯอีก ๆ”
“หนึ่งว่าเขาเห็นแต่ไม่รับมากกว่า”
“งั้นยิ่งต้องโทรฯ โทรฯให้รำคาญ เดี๋ยวทนไม่ได้ก็ต้องรับสายเองแหละ...โทรฯ ๆ”
“หนึ่งโทรฯอีกทีเดียว ถ้าเขาไม่รับอีก ก็ฝากข้อความไว้แล้วกันครับ”
“เฮ้ย ทำไมล่ะ” กรรณาไม่พอใจมาก
“หนึ่งต้องกลับไปทำงาน เรารบกวนเวลาของหนึ่งมากไปแล้ว มีความเกรงใจบ้าง”
กรรณาจะโวย พงอินทร์รีบตัดบทบอกให้กรรณาเงียบ พร้อมกับทำท่าว่าเดี๋ยวเสียงเข้ามือถือ กรรณาจำต้องหุบปาก นํ้าหนึ่งรอสาย ยังคงไม่รับเหมือนเคย สุดท้ายตัดสินใจฝากข้อความเสียงทิ้งไว้
“คุณช่อเพชรเหรอคะ นํ้าหนึ่งนะคะ พอดีว่า...คุณแผนยุทธซื้อของขวัญมาฝากคุณน่ะค่ะ คุณ สะดวกเข้ามารับเอง หรือจะให้หนึ่งจัดส่งไปให้ที่ไหนดีคะ...รบกวนติดต่อกลับหนึ่งด้วยนะคะ” นํ้าหนึ่งวางสาย “ถ้าคุณช่อเพชรติดต่อมาเมื่อไหร่ หนึ่งจะรีบโทรฯบอกโจ้ทันทีเลยนะ”
“โทรฯบอกชั้นก็ได้นะ”
“ใช่ หนึ่งสบายใจที่จะโทรฯหาใคร...ก็โทรฯ ได้เลยครับ”
พงอินทร์ขยับตัวจะไปส่งนํ้าหนึ่ง นํ้าหนึ่งปฏิเสธ ก่อนจะรีบเดินเลี่ยงออกไปจากร้าน พงอินทร์ยิ้มส่งจนนํ้าหนึ่งออกไปจากร้านลับตา แล้วจึงหันมาหากรรณาที่เผลอจ้องมองด้วยความหมั่นไส้ แบบลืมตัว
“สายตาแบบนี้ ผมรู้นะว่า คิดอะไรอยู่”
กรรณาได้สติ รีบทำกลบเกลื่อน “มองอะไร...ชั้นก็คิด...คิดแค่ว่า...นายกะนํ้าหนึ่งเลิกกันได้ไงนะ ออกจะเข้าใจกันทุกอย่างขนาดนี้”
เบญจาค้นประวัติ รอบบี้คิดส์ในเว็บไซต์ให้มิรันตีดู มิรันตีตาวาวเมื่อเห็นว่ารอบบี้ คิดส์...เป็นนักธุรกิจชาวไทยที่ไปลงทุนทางธุรกิจในสหรัฐอเมริกา ทำธุรกิจหลากหลาย ที่สำคัญคือสถานีเคเบิลทีวีแล้วยังเป็นผู้ก่อตั้งมูลนิธิรอบบี้ คิดส์ เพื่อช่วยเหลือเด็กยากไร้ในประเทศโลกที่สามด้วย
ส่วนเรื่องครอบครัว ในเว็บไซต์ระบุ รอบบี้ คิดส์แต่งงานแล้ว แต่หย่าขาดกับภรรยาไปหลายปีแล้ว เพราะทัศนคติที่แตกต่าง มิรันตีหลงเชื่อข้อมูลที่เบญจาหามาให้เสียสนิท
วิญญาณคุณหลวงเห็นมิรันตีคุยกับรอบบี้ คิดส์ท่าทางสนิทสนมก็นึกหมั่นไส้ “แหม นังมิรันตี เห็นผู้ชายรวยหน่อยระริกระรี้เป็นปลากระดี่ได้นํ้าเชียว ไอ้นี่มัน...ใคร” คุณหลวงแวบไปโผล่ตรงหน้าสมคิดกับมิรันตี แล้วก็ต้องตะลึง ร่างของคุณหลวงไหว ๆ เหมือนภาพล้ม “ทำไม...ทำไมตัวเรามันหวิว ๆ ยังไงไม่รู้ เหมือนกับเจอ...ความชั่วร้าย...เลวทราม...มาก ๆ”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
