ธีรธรพยักหน้า “ซึ่งจริง ๆ มันควรจะเป็นชั้น”
“คู่แข่งเยอะจังเลยนะ ว่ามั้ย” นพรัชพยายามจะพูดให้เพื่อนหายเครียด แต่ธีรธรไม่เล่นด้วย
มือถือของธีรธรแผดเสียงขึ้น ธีรธรกดรับสายของจ่านิด จ่านิดบอกหลังจากที่เช็กพิกัดสายที่ธีรธรคุยกับธิดารัตน์แล้วพบว่า ธิดารัตน์อยู่ในเซฟเฮาส์ที่เดียวกับไศลาเมื่อคืน ธีรธรทั้งงง ตกใจและแปลกใจ พยายามลำดับเหตุการณ์ว่าเป็นไปได้อย่างไร นพรัชเองก็งงเช่นกัน
สุทธิพงษ์ยังโคม่าอยู่ในห้องไอซียู มีสายระโยงระยางเต็มไปหมด “ไก่น้อย ไก่น้อยอย่าเป็นอะไรนะ” สุทธิพงษ์เพ้อออกมา แต่ไม่มีใครได้ยิน
ไศลาค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นในห้องพักฟื้น โรงพยาบาล เธอมองไม่เห็นใครซักคน แต่เหลือบไปเห็น คนหนึ่งในชุดนักพรตที่ระเบียง ไศลาค่อย ๆ ประคองตัวเองลงจากเตียงและเดินไปหาชายคนนั้นพร้อมเรียก ชายคนนั้นค่อย ๆ หันมา เป็นอาจารย์ของเมฆาและศิลา พร้อมย้ำกับเธอว่าอย่าลืมที่รับปากไว้ ไศลานึกไปถึงกล่องไม้ที่อาจารย์ให้มา อาจารย์บอกว่าให้รักษามันเท่าชีวิต ก่อนที่ไศลาจะสะดุ้งตื่น
ชูชิตกำลังเตรียมอาหารให้ ไศลาถามหา กล่อง ชูชิตงงว่ากล่องอะไร ไศลารีบกลบเกลื่อนก่อนจะถามอาการของสุทธิพงษ์ ชูชิตบอกอาการยังโคม่า ไศลาห่วงน้องจะไป ชูชิตห้ามเพราะเห็นไศลาเจ็บอยู่ แต่พอไศลาลุกก็ต้องเซเพราะไม่ไหวเหมือนกัน ไศลาถามว่าอรชรรู้เรื่องสุทธิพงษ์หรือยัง ชูชิตก้มหน้าไม่กล้าสบตา
ชูชิตไม่ยอมกลับบ้าน อรชรโกรธมากจึงมาอาละวาดที่บ้านดุลยศักดิ์ และเจอนาถสุดาแหย่กวนอารมณ์อีก ว่าชูชิตคงนอนกับไศลาข้างบน อรชรปรี่ขึ้นไปบนห้องแต่ก็ไม่เห็นใคร อรชรหงุดหงิดเดินมาระบายอารมณ์กับของไศลาที่วางบนโต๊ะ เธอกวาดทั้งหมดลงพื้น และในนั้นมีกล่องไม้โบราณรวมอยู่ด้วย นาถสุดาเดินตามมามองยิ้ม ๆ
“อ้าว ไม่มีเหรอ หรือเปลี่ยนบรรยากาศไปที่ไหนนะ”
“ทำไมพี่ไศมาอยู่ที่นี่”
“ก็เค้ากลับมาหาชิตแล้ว มาทำงานด้วยกันนี่ชิตไม่ได้บอกอะไรเธอเลยเหรอ แย่จังนะ”
“ทำไมไม่มีใครบอกชั้น” อรชรยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ “แล้วนี่มันไปไหน”
“ชั้นก็ไม่รู้หรอกนะ ออกไปทำงานให้นายตั้งแต่เมื่อคืนป่านนี้ชิตคงไปรับไปพลอดรักกันที่ไหนแล้วละมั้ง”
อรชรกรี๊ดลั่นบ้าน นาถสุดาบอกให้โทรฯ หา แต่อรชรนิ่ง เลยเดาได้ว่าโทรฯ แล้วแต่ไม่รับสาย อรชรเจ็บใจที่ถูกนาถสุดาถากถาง รีบเดินออกไปจากที่นั่นทันที นาถสุดายิ้มสะใจจะเดินออกจากห้อง แต่เท้าเธอไปเตะโดนกล่องไม้โบราณขนาดเล็ก เห็นว่ามันน่ารักดีเลยจิ๊กออกมา
อรชรกระหน่ำโทรฯ หาชูชิต แต่ชูชิตก็ไม่ยอมรับสาย อรชรหงุดหงิดมาก โยคีศิลาดำเดินออกมาเห็นเข้าก็ยิ้มกวน ๆ ใส่ อรชรไล่โยคีศิลาดำ โยคียักไหล่บอกถ้าไม่อยากให้ช่วยก็แล้วไป แต่อรชรรีบเรียกไว้ถามว่าจะช่วยอย่างไร โยคีศิลาดำยิ้มมุมปาก เขากระชากอรชรเข้ามาประชิดตัวตน อรชรตกใจมากพยายามผลักออก แต่โยคีศิลาดำจ้องหน้าบอกให้อยู่เฉย ๆ ก่อนจะหลับตาทำสมาธิ อรชรเองก็ดิ้นไม่ยอมหยุด จนหลุดออกมาได้ อรชรเงื้อมมือตบโยคีศิลาดำเต็มแรง
“แกนี่มันเลวจริง ๆ เอาแต่ฉวยโอกาส”
โยคีศิลาดำนิ่งกับสิ่งที่อรชรทำกัดฟันพูดด้วยความโมโห “ไอ้ผู้ชายคนที่เจ้าตามหาอยู่ อยู่ที่โรงพยาบาลกับ...พี่สาวของเจ้าไง”
อรชรผงะกับสิ่งที่ได้ยิน ไม่ช้าความโกรธก็เข้ามาแทนที่ทุกอย่าง โยคีศิลาดำถามว่าให้ช่วยอะไรไหม อรชรบอกไม่ต้องเธอจะจัดการเอง
“ข้าช่วยเจ้าได้มากกว่าที่เจ้าคิด ให้จำข้อนี้ไว้”
อรชรไม่สนใจ โมโห เดินผลุนผลันออกไป โยคีศิลาดำมองตามด้วยแววตาหลงใหลในอรชรมาก ธีรธรมองดูในมอนิเตอร์จากกล้องกระดุมไศลาที่ถ่ายมาได้ แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของไก่น้อยในเซฟเฮาส์เลย จ่านิดว่าอาจจะเข้าไปทีหลังและให้ถามไศลาดู ธีรธรหน้าเจื่อนเมื่อนึกถึงว่าชูชิตเฝ้าใกล้ชิดไศลาไม่ห่าง จ่านิดเห็นท่าทางก็ถามว่าจะให้เขาไปถามให้ไหม ธีรธรบอกไม่ต้อง เขาจัดการเอง
ธิดารัตน์ถูกจับมัดไว้กับเก้าอี้ โดยมีสมุนสองคนของดุลยศักดิ์คุมอยู่ ก่อนจะเอายามาฉีดให้ ธิดารัตน์นิ่งเคลิ้มราวกับขึ้นสวรรค์
ด้านสุทธิพงษ์เอาแต่เพ้อถึงธิดารัตน์ ชูชิตเข็นรถพาไศลามาเยี่ยมน้องชายและได้ยินเข้าพอดี แต่เสียงสุทธิพงษ์เบามากเลยจับใจความลำบาก ไศลาเสียใจมากโทษตัวเองว่าทำให้น้องเจ็บเจียนตายแบบนี้ ชูชิตดึงไศลาเข้ามากอดปลอบใจ อรชรเดินเข้ามาเห็นพอดี เธอแทบจะทนไม่ได้ เดินนิ่งเข้ามาอย่างแค้น ๆ ไศลาเห็นอรชรรีบผลักชูชิตออก “มีความสุขกันมากเลยสินะ ทั้งที่พงษ์นอนปางตายอยู่ตรงนี้ แล้วที่พงษ์เป็นแบบนี้ เพราะพี่อีกใช่มั้ย”
ไศลาพยายามปฏิเสธ ชูชิตรีบดึงอรชรและไศลาให้ไปคุยกันนอกห้อง เพื่อจะได้ไม่รบกวนสุทธิพงษ์
อรชรโวยวายใส่ไศลา โทษว่าไศลาทำครอบครัวล่มจมแถมยังเป็นต้นเหตุให้สุทธิพงษ์เจ็บหนักปางตายอีก ไศลาเสียใจมากน้ำตาคลอชูชิตรีบแก้ตัวแทน อรชรยังไม่ยอมหยุดบอกไศลาน่าจะตายไปเสีย ชูชิตโกรธจัดไล่อรชร อรชรไม่ยอมไปไหนหากชูชิตไม่ไปด้วย ไศลาจึงบอกให้ชูชิตกลับไปกับอรชร
“ไม่กลับ อรนั่นแหละกลับไป”
“พี่ชิต เออ...ก็ได้...อรจะดูว่าถ้าอรอยู่แล้วฆ่าพี่ไศให้ตายพี่ชิตจะกลับมั้ย” อรชรดึงไศลาขึ้นจากรถเข็น แล้วผลักไปที่พื้น ธีรธรเปิดประตูเข้ามาพอดี เห็นอรชรกำลังจะลงไปซ้ำไศลา ธีรธรรีบเข้าไปเอาตัวกันทันที
ชูชิตดึงอรชรมาตบฉาดได้ผล อรชรนิ่งสนิทมองชูชิตและธีรธร ที่ทุกคนต่างก็ปกป้องไศลา
“คุณเป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย พี่สาวคุณบาดเจ็บอยู่ไม่เห็นรึไง คุณพาคนของคุณออกไปจากที่นี่เลยนะ” ธีรธรหันไปใส่ชูชิต ชูชิตหงุดหงิดลากแขนอรชรออกไป
“คุณเป็นไงบ้าง”
“คุณไม่ควรมาที่นี่ตอนนี้” ไศลาเป็นห่วงธีรธร แต่เขากลับคิดอีกอย่าง “หึ คุณอยากจะพลอดรักกับแฟนเก่าสินะ”
“ชั้นกลัวเค้าจะสงสัยได้ ว่าทำไมชั้นยังติดต่อกับตำรวจอยู่”
“สงสัยก็สงสัยไปสิ ไม่เห็นจะเป็นไร”
“มันจะอันตรายกับงานที่ชั้นทำอยู่”
“นี่คุณยังคิดจะกลับไปทำอีกเหรอ”
“เราขาดแค่หลักฐานการส่งมอบของแค่นั้นเอง เราจะรวบพวกมันทั้งแก๊งได้แล้วนะคะ”
“แน่ใจว่าไม่ใช่เหตุผลที่คุณอยากจะอยู่กับไอ้ชูชิตนั่น” ธีรธรยังระแวง ไศลานิ่ง ไม่ต่อล้อต่อเถียงด้วย “แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรผมก็ทนไม่ได้ที่เห็นคุณเสี่ยงอันตรายแบบนั้น”
“นี่ตกลงคุณห่วง หรือหวงชั้นกันแน่”
“ก็ทั้งสองอย่าง” ธีรธรพูดหน้าตาเฉย ไศลารู้สึกดีแต่ก็เก็บไว้ในใจ “กลับไปได้แล้ว เดี๋ยวจะมีคนสงสัย”
“ผมห้ามคุณไม่ให้ทำไม่ได้สินะ” ธีรธรน้ำเสียงจริงจัง ไศลานิ่ง เป็นการยอมรับ ธีรธรถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ถ้างั้นคุณก็ต้องทำหน้าที่พยานผู้เห็นเหตุการณ์ให้ผม”
ไศลางง ๆ กับคำพูดของธีรธร
ชูชิตลากอรชรมาและไล่ให้กลับบ้าน อรชรเสียใจตัดพ้อต่อว่า “พี่ชิตง่าย ๆ แบบนี้น่ะเหรอ ไม่มีใครซักคนรับผิดชอบความรู้สึกอรเลยใช่มั้ย”
“อรอยากจะทำอะไรที่บ้านพี่ก็ให้ทำทุกอย่างแล้ว ต้องการอะไรอีก”
“ต้องการให้พี่ชิตไม่ไปยุ่งกับพี่ไศไง”
“อรขอในสิ่งที่พี่ทำให้ไม่ได้ อรอยากทำอะไรพี่ให้ได้ทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องเดียว ห้ามมายุ่งกับคนที่พี่รัก” ชูชิตหลุดปาก อรชรจ้องหน้าชูชิต น้ำตาไหลพราก “แล้วแบบนี้อรเป็นอะไรสำหรับพี่ชิตคะ”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
