ไศลากำลังจะเข้าไปในบ้าน เจอกับพันธ์พงษ์ที่เดินชมใบไม้ใบหญ้าอย่างยิ้มแย้มมีความสุขพอดี ทั้งคู่ทักทายกัน ไศลาบอกจะมาลาเพื่อไปทำงาน พันธ์พงษ์ไม่อยากให้ไศลาทำงานเสี่ยง ๆ และว่าหากมีอะไรให้ช่วยก็ขอให้บอก
“อาก็อยากจะช่วย อาอยากตอบแทนที่ไศทำให้อาเดินได้อีกครั้ง”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณอา แค่คุณอามีความสุข ไศก็ดีใจแล้ว...แล้วเรื่องที่ไศจะต้องไปจัดการนี่มันเป็นเรื่องสำคัญทั้งกับตัวไศเอง แล้วก็กับน้อง ๆ ของไศด้วย ไศต้องจัดการมันด้วยตัวเองค่ะ”
“งั้นอาก็ขอให้ไศแคล้วคลาดปลอดภัยนะลูกนะ”
“ขอบคุณค่ะ” ไศลายกมือไหว้ พันธ์พงษ์ลูบหัวไศลาอย่างเอ็นดู
กมลาพยุงคุณนายวงทองเดินออกมาจากบ้านพอดี เห็นไศลาก็เหวี่ยงทันที “มาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ”
“พอดีไศจะมาลาไปทำงานน่ะค่ะ”
คุณนายวงทองยิ้ม เอ็นดูไศลามากขึ้น “งานอะไร ก็ไหนว่าหนูมาเป็นพยานให้คดีของพ่อธีไม่ใช่เหรอ”
“ค่ะ...มีหน้าที่หลายอย่างที่ไศต้องช่วยคุณธีน่ะค่ะ”
“นี่คิดว่าตัวเป็นลูกหลานบ้านนี้แล้วรึไง จะไปไหนมาไหนต้องมารายงานเนี่ย อยากจะทำอะไรก็เชิญไปทำเถอะ ไม่ได้มีใครเค้าสนใจหรอก”
“แล้วนี่พ่อธีล่ะ ไม่ได้ออกไปด้วยกันเหรอ” วงทองถาม กมลายิ่งไม่พอใจ “คุณแม่คะ ไม่เห็นจำเป็นที่ตาธีจะต้องไปกับแม่นี่เลย”
“ค่ะ เราแยกกันไปน่าจะดีกว่าค่ะ ยังไงไศขอตัวก่อนนะคะ”
“โชคดีเถอะจ้ะ” ไศลายกมือไหว้คุณนายวงทอง กมลา และพันธ์พงษ์ กมลาไม่รับไหว้เมินหน้าหนี
ไศลาเดินกลับมาก็หยิบเป้สะพายโดยไม่ได้ติดใจอะไร และขึ้นแท็กซี่ออกไป นิ่มนวลซึ่งแอบดูอยู่แสยะยิ้ม สะใจ
ไศลาโทรฯหาชูชิต ชูชิตดีใจมาก ไศลานัดเจอ ชูชิตตอบตกลงทันที ไศลายิ้มออกมา เป็นไปตามแผนเป๊ะ
ด้านธีรธร พอลงมาจากห้องนอนก็มองหาไศลา นิ่มนวลปรี่เข้ามารับหน้า ธีรธรจึงถามถึงไศลา นิ่มนวลไม่พอใจมากและแสดงออกอย่างชัดเจน ธีรธรเริ่มไม่พอใจที่นิ่มนวลไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย
“ตกลงไศลาไปไหน”
“ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ” นิ่มนวลตอบเซ็ง ๆ
“ตั้งแต่เช้า?? บอกรึเปล่าว่าจะไปไหน”
“เค้าจะมาบอกอะไรนิ่มคะ”
ธีรธรเป็นกังวลมาก นิ่มนวลเปลี่ยนเรื่องชวนไปกินข้าวกับวงทอง แต่ธีรธรปฏิเสธและเดินออกไปเลย นิ่มนวลเจ็บใจมาก
ธีรธรมาถึงห้องทำงานก็ถามถึงไศลากับจ่านิด จ่านิดบอกไม่รู้ ธีรธรตกใจบอกจ่านิดเรื่องไศลาหายออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้า จ่านิดตกใจเช่นกัน และนึกไปถึงตอนที่เขาให้จีพีเอสกับไศลา จึงรีบไปเอาไอแพดมาเปิด จ่านิดจัดการเปิดให้ธีรธรหายบ้าซักที ปรากฏว่าปุ่มเขียว ๆ ยังบอกความเคลื่อนไหวไปตามทางอีกด้วย
“นั่นไงครับผู้กอง คุณไศ...” จ่านิดมองการเคลื่อนไหวในจอไอแพด “นั่นคุณไศกำลังจะไปไหนน่ะครับ ว่ามั้ยผู้กอง” จ่านิดหันมาอีกที ธีรธรหายไปเรียบร้อยแล้ว จ่านิดงง แล้วนึกได้ รีบวิ่งตามออกไป “ผู้กองครับ เอานี่ติดตัวไปด้วย”
ชูชิตมาเคาะประตูห้องในโรงแรมตามที่ไศลานัด ไศลารออยู่ก่อนแล้วก่อนจะเปิดประตูให้
“อย่าคิดทำอะไรตุกติกชั้นเหมือนเมื่อวันก่อนเลยนะ ไม่งั้นชั้นจะไม่พูดกับคุณอีก”
ด้านธีรธรใช้วิทยุของตนเอง วอสกัดจับรถที่ตนตามอยู่ “ปิดถนนห้ามรถผ่านเลยนะ ผมจะไปถึงเร็ว ๆ นี้แหละ” ธีรธรหยุดวอแล้วหันมาขับรถอย่างตั้งใจ จีพีเอสหยุดเคลื่อนไหวอยู่ที่ที่แห่งหนึ่ง
ชูชิตเดินเข้าไปในห้องดีใจจับใจที่มีโอกาสได้อยู่กับไศลาสองต่อสองอีกครั้ง ชูชิตโผเข้ากอดไศลาจากด้านหลัง “คุณไม่โกรธผมแล้วใช่มั้ยไศ ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน” ชูชิตพูดขณะที่ก้มหอมซอกคอไศลา ไศลาจะสะบัดแต่เธอก็คิดได้ เธอยืนนิ่งให้ชูชิตทำแบบนั้น “จริง ๆ แล้วคุณก็คิดถึงผมมากใช่มั้ย ไม่งั้นคุณคงไม่นัดมาเจอที่โรงแรมแบบนี้”
“ชั้นคิดถึงคุณมากจริง ๆ ค่ะ” ไศลาเดินตามแผน ชูชิตแทบไม่เชื่อหูตัวเองที่ได้ยินคำพูดนั้นจากไศลา เขาจับให้ไศลาหันมาสบตากับเขา “ไหนคุณพูดใหม่ซิ เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ”
“ชั้นคิดถึงคุณ”
“ไศ...รู้มั้ยผมคิดถึงแววตาแบบนี้มากแค่ไหน”
“ชั้นก็...” ชูชิตเอามือแตะที่ปากไศลา เบา ๆ เป็นสัญลักษณ์ว่าไม่ต้องพูดอีกแล้ว ไศลาหยุดพูดตามที่ชูชิตต้องการชูชิตโน้มตัวจะจูบไศลา ไศลาทำเป็นหลบเอียงอาย “อย่าเพิ่งเลยชิต ไศมีเรื่องอยากจะพูดกับชิตก่อนไม่งั้นไศต้องไม่สบายใจแน่”
ธีรธรจอดรถเข้าข้างทาง แล้ววิ่งไปที่ด่านตรวจทันที รถขยะจอดอยู่คันใหญ่ คนขับกำลังโวยวายไม่รู้เรื่องอะไร “ผมขับรถขยะนะครับ จะไปรู้ได้ยังไงใครจะเอาอะไรมาทิ้ง”
“มีอะไรเหรอ”
ตำรวจหยิบกระเป๋าไศลาที่นิ่มนวลทิ้งส่งให้ธีรธร “ทุกอย่างอยู่ในนี้ครับผู้กอง” ธีรธรรับถุงมาจากนายตำรวจ หยิบมารูดซิปเปิดดู เห็นของทุกอย่างที่เขาให้เธอ ถูกทิ้งขว้าง เจ็บขึ้นมาทันที แต่ก็อดไม่ได้ที่จะห่วง “ทำไมคุณทำแบบนี้ หรือคุณ...จะตกอยู่ในอันตราย” ธีรธรห่วงไศลาขึ้นมามากกว่าเดิม
“มีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่า...” ชูชิตอารมณ์ เสีย เพราะอยากโรแมนติกกับไศลามากกว่า
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
