รจนาไฉนอึ้งไปนิดหนึ่ง คิดตามคำพูดของนพรัตน์
“เพื่อนยอมรับค่ะว่าเขาคือส่วนเติมเต็มชีวิตลูก แต่ความรักของคุณพ่อสามารถทดแทนส่วนที่ขาดหายได้ พรุ่งนี้เช้าเราจะเดินทางกลับบ้านของเราค่ะ” รจนาไฉนยืนยันความคิดที่จะกลับไปกรุงเทพฯ
“พ่อเคารพการตัดสินใจของลูกเสมอ”
ก่อนเดินทางกลับรจนาไฉนเดินมายังไร่ชา...เดินเอามือลูบไล้บนใบชาเพื่ออำลา
“วันนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้เจอพวกเธอ...ขอให้พวกเธอผลิยอดแตกใบอ่อน ทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด ฉันสัญญา...ฉันจะคิดถึงเธอตลอดไป”
รจนาไฉนมองไร่ชากว้างใหญ่ เห็นโคมไฟลอยขึ้นเหนือท้องฟ้า เธอแปลกใจจึงเดินไปที่ยอดดอยของไร่ชา...แล้วต้องตะลึงเห็นโคมลอยนับร้อยลอยขึ้นมาเหนือท้องฟ้า...โคมลอยเลื่อนขึ้นไปก็เห็นปัทม์ถือมงกุฎดอกไม้ เดินตรงมาหารจนาไฉน
“คุณเคยบอกผมว่า มงกุฎดอกไม้ของนักจัดดอกไม้สวยงาม แต่ไม่อาจสู้มงกุฎจากชาวไร่ได้ มันอาจไม่สวยที่สุด แต่เป็นมงกุฎดอกไม้ที่ทำมาจากหัวใจที่รักคุณมากที่สุด ผมขอรับตัวเจ้าหญิงกลับปราสาท ได้โปรดกลับไปกับผมเถอะ...ฉันอยากให้เธออยู่กับฉัน ฉันต้องการรอยยิ้มจากเธอ ฉันต้องการฟังคำพูดเพราะ ๆ จากเธอ ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ เพราะเธอคือชีวิตของฉัน ฉันรักเธอ..”
“พอเถอะค่ะ”
ปัทม์สีหน้าผิดหวังคิดว่ารจนาไฉนไม่ให้อภัย
“จะให้ฉันยืนหนาวอีกนานไหม...ฉันยอมกลับไปปราสาท ตั้งแต่เห็นหน้าคุณแล้ว”
ปัทม์ยิ้มดีใจ มอบมงกุฎดอกไม้สวมให้รจนาไฉน...
“เจ้าหญิงของฉัน”
รจนาไฉนโผเข้ากอดปัทม์ น้ำตาซึมด้วยความตื้นตันใจ ระหว่างกลับบ้านรจนาไฉนแปลกใจเห็นปัทม์อมยิ้ม สายตาเจ้าเล่ห์
“คุณคิดอะไร”
“กำลังคิดว่าจะใช้โซ่เบอร์อะไรล่ามเธอไว้ ไม่ให้เธอหนีไปอีก”
“ฉันไม่ใช่ทาสคุณนะ ต่อให้คุณเอาโซ่ล่ามใส่ตรวนก็รั้งฉันไว้ไม่อยู่หรอก”
“แล้วถ้าผมใช้หัวใจมัดคุณไว้ล่ะ”
ปัทม์หันมายิ้มให้รจนาไฉน รจนาไฉนเขินอาย หนีหน้ามองไปข้างทาง แล้วตะโกนบอกให้เบรกหยุดรถอย่างตกใจ เห็นอุรารัตน์ยืนตัวสั่นอยู่หน้ารถ แล้วเป็นลม ทั้งสองรีบลงมาจากรถ เข้าไปดู
รจนาไฉนเข้ามาเช็ดเนื้อตัวให้อุรารัตน์ นงนุชนั่งร้องไห้อยู่ข้าง ๆ เรียกความเห็นใจ พออุรารัตน์ฟื้นสติก็หันไปเหวี่ยงรจนาไฉนทันที
“ฉันไม่ตายง่าย ๆ หรอก ฉันต้องอยู่เพื่อดูแลลูกของฉัน...ลูกของเราค่ะปัทม์”
รจนาไฉนและปัทม์ต่างนิ่งอึ้ง ช็อก
“คุณพูดอะไรของคุณ”
“แอรี่จะมาบอกข่าวดีค่ะ แอรี่ท้อง เด็กในท้องเป็นลูกของเรา คุณกำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว”
รจนาไฉนตกใจ ปัทม์โกรธจัด ลากอุรารัตน์ออกไปจากบ้านทันที
“ปัทม์ทำอะไรคะ ระวังลูกในท้องกระทบกระเทือนค่ะ”
ปัทม์ลากตัวอุรารัตน์เหวี่ยงออกไป นงนุชวิ่งเข้าไปประคอง
“เลิกสร้างเรื่องหลอกลวงได้แล้ว”
“ฉันท้องจริง ๆ นะคะ นี่ไงคะ ฉันเพิ่งไปหาคุณหมอ ผลการตรวจบอกไว้ชัดเจน...ถ้าคุณไม่เชื่อพาแอรี่ไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกครั้งก็ได้ค่ะ...แอรี่รู้ว่าคุณมีผู้หญิงคนใหม่ คุณไม่รักแอรี่แล้ว แต่อยากให้ปัทม์คิดถึงลูกในท้อง ลูกของเรานะคะ” อุรารัตน์ตีหน้าเศร้าอ้อนปัทม์
“เธอก็รู้ว่าเราไม่เคยมีอะไรกัน ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนให้คนงานมาลากตัวออกไป” ปัทม์จับแขนอุรารัตน์ออก
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
