“เดี๋ยวบ่อนเปิด คนก็คึกคัก หายเหงาไปเองแหละค่ะ” วารีพยายามกลบเกลื่อน ษมาและสาระวารีจะขึ้นรถและขับออกไป ระหว่างทาง ษมาและสาระวารี พูดคุยต่อล้อต่อเถียงกันไป ส่วนที่ใต้ท้องรถ ชนวนระเบิดได้ถูกจุดขึ้นเมื่อรถเคลื่อนตัว ไฟสีแดงกะพริบเป็นระยะ และเริ่มถี่ขึ้น เมื่อใกล้เวลาที่ถูกกำหนดไว้ จนกระทั่งไฟสีแดงแช่ค้างอยู่อย่างนั้นพร้อมเสียงเตือนดังปี๊บลากยาว ก่อนที่รถยนต์จะระเบิดตูมสนั่น ไฟลุกท่วมคัน สมบูรณ์โทรศัพท์บอกให้ษมาและสาระวารีรีบลงจากรถ เพราะเกรงว่าจะมีระเบิดซุกซ่อนอยู่ใต้ท้องรถเหมือนคันที่เหวียงขับไปซื้อของ ษมาปาดมือไปจูงมือสาระวารีไว้อย่างเร็ว ทั้งคู่วิ่งหนีเอาชีวิตรอดให้ห่างรถให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะโดดไปหลบที่มุมเนินข้างทาง ษมาใช้ตัวกอดบังสาระวารีเอาไว้ ยอมรับสะเก็ดระเบิดแทน สาระวารีชำเลืองมองษมา รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่สุด ษมาสบตากับสาระวารี เอาหน้ามาแนบข้างแก้มสาระวารีแล้วต่างหลับตา เตรียมพร้อมรอรับชะตากรรม แต่หลายอึดใจก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น รถษมาจอดนิ่งเฉย ๆ ไม่ได้ระเบิดแต่อย่างใด โชคดีที่รถษมาซ่อมเสร็จพอดีจึงกลับมาใช้รถคันเดิม ษมาเลี้ยวรถกลับมาที่บริษัทเพื่อปรึกษาเรื่องเหวียง ษมาและสาระวารีเศร้าใจที่เหวียงมารับเคราะห์แทนตนเอง ษมาจึงสั่งให้จัดการงานศพและดูแลครอบครัวเหวียงให้ดีที่สุด สมบูรณ์จึงอาสาไปส่งวารีเอง สมบูรณ์นั่งรถตู้เป็นเพื่อนสาระวารีจนมาถึงบ้าน แต่พอจะเข้าบ้าน สมบูรณ์สังเกตเห็นลูกบิดประตูมีร่องรอยผิดปกติ จึงให้วารีไปรอที่รถก่อน ส่วนเขาก็วิ่งเข้าไปในบ้านและพบว่ามีคนร้ายสองคนแอบอยู่ แต่ด้วยประสบการณ์ตำรวจเก่าทำให้สมบูรณ์จัดการกับคนร้ายทั้งสองได้ไม่ยาก สาระวารีบอกษมาเรื่องที่มีคนร้ายเข้าบ้านเธอ แต่สมบูรณ์ช่วยไว้ได้ ษมารู้สึกผิดที่วารีต้องมาเดือดร้อนเพราะเขาเป็นต้นเหตุ และว่าจะหาทางให้วารีและพี่สาวกลับมาใช้ชีวิตอย่างคนปกติให้ได้ “ทางมันมีอยู่แล้วล่ะค่ะ ง่ายมาก คุณแค่เลิกทำกาสิโน ทั้งชีวิตคุณ ชีวิตฉัน ก็จะกลับมาสงบสุขเหมือนเดิม” ษมาอึ้ง ๆ ไป “อย่าพูดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้สิครับ” วารีตอกกลับทันที “ใช่ค่ะ อย่าพูดในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ คุณดูแลความปลอดภัยให้ใครร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ได้หรอก แม้แต่ตัวคุณเอง” แล้วกดตัดสายไปเลย ษมาอึ้งไปเจอสาระวารีพูดแทงใจดำจนพูดไม่ออก สีหน้าเคร่งขรึมไปอย่างใช้ความคิด จันเลาแอบอมยิ้ม ขณะที่พิพัชเซ็งสุด ๆ เมื่อษมาให้เขาไปเป็นบอดี้การ์ดให้วารีที่กรุงเทพฯ ษมาบอกว่าพิพัชเป็นคนที่เขาไว้ใจที่สุดทำให้ปฏิเสธไม่ได้ ลำแพงเอาเงินเก็บและสร้อยทองให้แลงเพื่อให้น้องชายไปขายใช้หนี้ดิตถ์ แต่แลงเอาเงินทั้งหมดมาถลุงในบ่อนดิตถ์ที่กลับมาแอบเปิดอีกครั้ง ส่วนตัวดิตถ์เองก็ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ต้องหนีคดี ดิตถ์ยังเลี้ยงแลงไว้เพราะเขาจะให้แลงคอยสืบความเป็นไปในเกาะยานกและคิดกำจัดษมาเช่นเดิมเมื่อมีโอกาส ษมาโทรฯ สั่งพิพัชให้ตามประกบวารีเหมือนจันเลาตามประกบเขา จันเลาขำ เมื่อนึกถึงตอนที่วารีเห็นพิพัชแบบไม่ทันตั้งตัว และถามเจ้านายตรง ๆ ว่า คิดจะจริงจังกับวารีหรือคบเล่น ๆ แก้เหงาฆ่าเวลา “แกเห็นฉันเป็นคนยังงั้นเรอะ” น้ำเสียงดุจนจันเลาแหย “แกเคยเห็นฉันให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนมากเท่าวารีมาก่อนรึเปล่า” “ไม่เคยครับ” “คงได้คำตอบแล้วนะ” ษมาเดินนำไป “แต่คุณวารีเธอเกลียดการพนันมาก” จันเลาโพล่งขึ้น ษมาถึงกับหยุดกึก “แล้วเค้าก็เป็นคนใจแข็งมากซะด้วย บอกตรง ๆ นะครับ ผมไม่แน่ใจว่าคุณษมาจะเปลี่ยนใจเธอได้” ษมาหันมามองหน้าจันเลา “ฉันรู้ว่าวารีเค้าใจแข็งแล้วก็เป็นผู้หญิงที่มีอุดมการณ์ เพราะเค้าเป็นแบบนี้ล่ะ ฉันถึงชอบเค้า แต่ฉันมั่นใจ ว่าความจริงใจของฉัน จะเปลี่ยนความคิดเค้าได้ แต่คงต้องใช้เวลานานมาก แต่มันก็คุ้มที่จะรอใช่มั้ยล่ะ” พิพัชมาเจอสาระสะมาที่หน้าบ้านคิดว่าเป็นสาระวารีก็พูดกวนใส่ สะมารู้ทันทีว่าเป็นคนที่ษมาส่งมาดูแลน้องสาวจึงเชิญเข้าบ้านโดยไม่ได้บอกว่าเธอไม่ใช่คนที่เขาเอ่ยถึง เข้าบ้านมาพิพัชก็ถ่ายรูปมุมโน้นมุมนี้ของบ้านเพื่อเตรียมติดตั้งระบบความปลอดภัยตามที่ษมาสั่งมา ระหว่างที่กำลังจะเดินขึ้นไปชั้นบน พร้อมถ่ายวิดีโอจากไอแพด หน้ามึนเพิ่งตื่นของสาระวารีปรากฏขึ้นหน้าจอไอแพดเต็มจอ ทั้งคู่เลยประจันหน้ากันเต็ม ๆ ต่างตกใจแทบช็อก สาระวารีดีดตัวกลับขึ้นไปหลายก้าว พิพัชตกใจมากหันมองกลับไปที่โถง นึกว่าผีหลอก เมื่อเห็นสาระสะมายืนยิ้มหวานที่ตีนบันได สาระวารีโวยวายทันทีที่รู้ว่าษมาส่งพิพัชให้มาดูแลเธอ พร้อมกับไล่พิพัชให้กลับไป พิพัชไม่แคร์ ทำหูทวนลม และว่าคนเดียวที่จะให้เขากลับได้ก็คือษมาเท่านั้น พร้อมกับนั่งเต๊ะกวนอารมณ์วารีซะเลย สะมามองทั้งคู่ขำ ๆ รู้เลยว่าไม่ลงรอยกันสักเท่าไหร่ วารีจะโทรฯ หาษมาแต่สะมาห้ามไว้บอกปล่อยให้พิพัชทำหน้าที่ของเขาไป และต่อว่าวารีกราย ๆ ที่เกิดเรื่องในบ้านแต่กลับไม่บอกเธอ วารีหน้าจ๋อย ๆ ไม่กล้าหือ พิพัชชำเลืองมองสาระสะมา ไม่คิดว่าคนบุคลิกเรียบร้อยอย่างสาระสะมาจะเอาน้องสาวจอมเฮี้ยวคนนี้อยู่ ตอนที่ 15 สาระวารีแอบย่องลงมาข้างล่างเพื่อจะหนีพิพัชออกไปทำงาน แต่พิพัชจับได้เสียก่อนลากแขนสาระวารีให้ขึ้นรถเพื่อจะไปส่งตามคำสั่งเจ้านาย แต่สาระวารีไม่ยอมจะไปเองท่าเดียว จนพิพัชอ่อนใจยอมให้ไป แม้จะเป็นห่วงความปลอดภัยของสาระวารีก็ตาม พิพัชกลับเข้ามาในบ้านเป็นเวลาเดียวกับที่สาระสะมาทำอาหารเช้าเสร็จ พิพัชบ่นว่าสาระวารีเอาแต่ใจตัวเอง สาระสะมายิ้มบอกว่าสาระวารีเป็นคนมั่นใจในตัวเอง ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ใช้อารมณ์นำเหตุผล พิพัชบอกว่าสาระวารีต่างกับสาระสะมาเยอะมาก พร้อมกับมองสาระสะมาปลื้ม ๆ สาระวารีมาถึงสยามสาร มีคณาก็เอาสยามสารรายสัปดาห์ที่มีบทสัมภาษณ์ษมาเป็นสัมภาษณ์โชว์ให้ดูทันที มีคณาบอกว่าสาระวารีทิ้งท้ายเป็นคำถามไว้ คงมีคนที่เห็นด้วยและต่อต้านออกมาวิพากษ์วิจารณ์กันมากมายแน่ ๆ สาระวารีบอกก็อยากให้ษมาเห็นว่าไม่ใช่มีแต่คนเห็นด้วยกับกาสิโนของษมาเท่านั้น มีคณาและไชยวัฒน์มองหน้ากันรู้ว่าสาระวารีก็พูดแดกไปอย่างนั้น ที่จริงก็ชอบเขาเข้าแล้ว ษมาเจอโศภีที่ร้านอาหาร หน้าเสียเพราะเพิ่งแอบทำเรื่องไว้กับษมา ษมายิ้ม ๆ รู้ทัน โศภีร้อนตัวและแกล้งทำเป็นห่วงเกลี้ยกล่อมษมาให้ถอยออกมาจากกาสิโน ทำไมต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงกับผลประโยชน์ที่ต่างคนต่างแย่งชิง โศภีจับมือษมา ษมายิ้มบาง ๆ ยื่นอีกมือไปกุมมือโศภีซ้อนไปอีกที “แต่ผมคิดมุมกลับนะโศ มันไม่ใช่ผมเสี่ยงคนเดียวหรอก ศัตรูของผมก็เสี่ยงไม่แพ้ผมเหมือนกัน ขึ้นอยู่กับจังหวะและโอกาส ว่าจะเป็นของใครมากกว่า เพราะฉะนั้นใครอย่าพลาดก็แล้วกัน” ยิ้ม ๆ มองหน้าโศภี แววตามีเลศนัย โศภียิ้มสู้ แต่ในใจเต้นตูมตาม กลัวษมาจะเอาคืนอยู่เหมือนกัน โศภีเดินออกมาจากร้านอาหาร พอลูกน้องสตาร์ตเครื่อง รถของโศภีก็เกิดเสียงระเบิด พร้อมกับควันพุ่งออกมาตลบเต็มรถไปหมด ลูกน้องสองคนวิ่งหนีตาย ส่วนโศภีร้องกรี๊ดและหมอบกับเบาะด้วยความกลัว ก่อนจะรู้ตัวว่าตนเองยังไม่ตาย ษมาเดินหน้านิ่ง ๆ ออกมามองดู โศภีหน้าซีดเผือด กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ อดคิดไม่ได้ว่าถ้าษมาคิดเอาคืนตนจริง ๆ เธอก็ยากที่จะรอด แลงคุยกับพี่สาวถึงเรื่องราวในอดีต ที่พี่สาวมักจะบอกว่าเกาะนี้เป็นของครอบครัวตนเอง แต่พ่อหมดตัวเลยต้องขายเกาะนี้ไป และอยากได้เกาะคืนมา ลำแพงหน้านิ่งไป กรอกตาไปมาเล็กน้อย ไม่สู้ตาแลง คล้ายมีความนัยปิดบังอยู่ ก่อนพูดเสียงอ่อยลง “เรื่องมันผ่านไปนานแล้วน่าเจ้าแลง ตอนนี้เจ้าของเกาะยานกคือคุณษมาไม่ใช่พวกเรา แค่ได้กลับมาอยู่ที่นี่ แกก็น่าจะพอใจได้แล้ว” “พี่ก็ดีแต่พูดให้ฉันพอใจ แล้วทุกวันนี้ พี่พอใจแล้วจริงเหรอ” แลงยิ้มหยันอย่างรู้ทัน ลำแพงอึ้งไป เพราะจริง ๆ แล้ว ตนก็ยังมีความต้องการบางอย่างซ่อนอยู่ ก่อนจะนึกถึงเรื่องในอดีต สิบกว่าปีก่อน ภูผา นักธุรกิจหนุ่มเข้ามาซื้อเกาะยานกแห่งนี้และสร้างเป็นรีสอร์ท ลำแพงและแลงสมัครเข้าเป็นพนักงานหลังจากชาวบ้านรวมถึงเธอขายที่ดินให้กับภูผา เพราะไม่รู้จะทำมาหากินอะไร เนื่องจากพ่อเสียชีวิตไปแล้ว ภูผาพูดคุย เอาใจใส่ลำแพงกว่าพนักงานคนอื่น ๆ แต่ลำแพงคิดไปเองว่าการที่ภูผาเอาใจใส่เธอ เพราะว่ารักเธอและมีความหวังที่จะเลื่อนฐานะเป็นคุณผู้หญิงของเกาะ แม้แลงจะรู้ว่าพี่สาวชอบคิดไปเองก็ไม่กล้าว่าอะไร เพราะลำแพงมักจะโกรธที่ถูกขัดใจ ษมาเห็นว่าลำแพงยังไม่ได้ไปงานศพเหวียงจึงชวนไปด้วยกัน ลำแพงดีใจมากที่จะได้ออกงานกับษมา เพราะธอเตรียมตัวเป็นคุณนายของเกาะมานานแล้ว อย่างไม่ต้องกังวลเพราะมีเสื้อผ้าที่จะออกงานกับษมาได้ทุกงาน แลงรู้เป้าหมายของพี่สาวก็เตือน “ยังไม่เข็ดอีกเหรอพี่แพง กับเจ้าของเกาะที่มีเมียอยู่แล้วน่ะ” “หุบปากนะไอ้แลง อย่าเอาคุณษมาไปเทียบกับไอ้เวรนั่น” “แต่คุณษมาเค้าไม่ได้คิดอะไรกับพี่” ลำแพงโกรธ ปราดเข้าบีบคอแลง สีหน้าแววตาโกรธเกลียด ดูน่ากลัวเหมือนคนมีอาการทางจิตไม่ปกติ “หุบปากนะไอ้แลง ถ้าแกไม่อยากตาย อยากได้เกาะของเราคืนมั้ย อยากได้แกก็หุบปากไป หุบปาก หุบปากให้สนิท” สาระวารีมองโทรศัพท์ตนเองที่กำลังแผดเสียง โดยหน้าจอเป็นสายของษมา ไม่ยอมรับสาย สีหน้าลังเล มีคณาเดินผ่านมาก็แปลกใจจึงถามขึ้น สาระวารีบอกเธอไม่อยากติดต่อกับษมาแล้ว มีคณาบอกษมาไม่ได้มีข้อเสียอะไร แต่สาระวารีบอกเขาเป็นเจ้าของบ่อน มีคณารู้ว่าเพื่อนเกลียดการพนันมาก ไม่กล้าแนะนำอะไรมาก เพราะตัวเองกับสารวัตรหิรัณย์ก็กระท่อนกระแท่นเหมือนกัน สาระวารีกลับมาถึงบ้านก็โวยวายทันทีที่เห็นพิพัชพาช่างมาดูสถานที่ เพื่อเตรียมติดตั้งกล้องวงจรปิดและระบบป้องกันขโมย พิพัชพยายามบอกเหตุผลว่าษมาเป็นห่วงความปลอดภัย แต่สาระวารีก็ไม่ยอมอาละวาดจนต้องให้ช่างกลับไป และสาระวารีก็เดินปึงปังขึ้นไปชั้นบน สาระสะมาเดินสะโหลสะเหลออกมาจากห้องน้ำ เข้าไปอาเจียนเพราะอาหารเป็นพิษ มองพิพัชอย่างเห็นใจเพราะได้ยินน้องสาวอาละวาดแล้ว พิพัชเข้าไปช่วยประคองและพาไปนั่งที่โซฟา สาระวารีเดินกลับลงมาเห็นเข้าก็ตกใจมาก สาระวารีโทรฯมาโวยวายใส่ษมา “นี่คุณสั่งให้เค้าจีบพี่สาวฉันด้วยเหรอ” “พิพัชจีบพี่สาวคุณ” ษมาอึ้ง ก่อนจะหัวเราะออกมา สาระวารีตวาดแว้ด แต่ษมายังขำไม่หาย “ใจคอคุณจะไม่ให้คนเค้าปิ๊งปั๊งกันบ้างรึไง” สาระวารีโวยที่ษมาเข้าข้างลูกน้อง “ของอย่างงี้ มันตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก...ถ้าเค้าจะชอบจะจีบกัน มันใช่ความผิดของผมเหรอ” ษมากลั้นหัวเราะเต็มที่ “ใช่สิ เพราะคุณส่งตัวนายนั่นมาที่บ้านฉัน ไม่งั้นก็ไม่เกิดเรื่องหรอก” สาระวารีหวงพี่สาวเต็มที่ “คุณษมา คุณเป็นเจ้านายนายพิพัช คุณต้องรับผิดชอบ โทรฯไปสั่งลูกน้องคุณให้เลิกยุ่งกับพี่สาวฉันเดี๋ยวนี้เลย” “ผมทำไม่ได้หรอกสาระวารี นั่นมันเรื่องส่วนตัวของเค้าสองคน” ษมาทั้งขำทั้งเอ็นดูสาระวารี สาระวารีบอกหากษมาไม่ทำเธอจะทำเองพร้อมกับตัดสายไป “เกลียดตัวกินไข่แท้ ๆ เลยพิพัชเอ๊ย” ษมากดตัดสาย ส่ายหน้าขำ ๆ พิพัชกำลังเช็ดรถปัดฝุ่นรถ จู่ ๆ สาระวารีก็เอากระเป๋าสะพายมาฟาดกลางหลัง พิพัชงงแต่สาระวารียังไม่หยุด พิพัชเลยจับล็อก “อะไรของคุณ ผมงงไปหมดแล้ว คุณเป็นผู้หญิงที่เข้าใจยากที่สุดที่ผมเคยเจอมาในชีวิตเลยรู้ตัวมั้ย” “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้พิพัช” สาระวารีดิ้น พิพัชยอมปล่อยไปด้วยความรำคาญ สาระวารีชี้หน้า ฉันบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ว่าฉันไม่มีวันยอมรับคุณเด็ดขาด คุณล้มเลิกความคิดที่จะมาจีบพี่สาวฉันได้เลย พิพัชอึ้งกิมกี่ “นี่คุณคิดว่าผมจีบพี่สาวคุณเหรอ คุณกับพี่สาวหน้าเหมือนกันยังกับแกะ ผมพิศวาสไม่ลงหรอก กลัวหลอนมากกว่า ผมตั้งใจจะเป็นพ่อสื่อให้พี่สาวคุณกับคุณษมาตะหาก” “ว่ายังไงนะ” สาระวารีตกใจสุดขีด พิพัชยิ้มกวน ๆ บอกสาระสะมาเพียบพร้อมทุกอย่างเหมาะกับษมามาก ที่สำคัญหน้าตาเหมือนกันษมาคงชอบได้ไม่ยาก สาระวารีเจ็บใจมาก คิดคำด่าไม่ออก พิพัชสวนขึ้นอีก “ยังไงคุณก็ยอมรับเรื่องกาสิโนไม่ได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ในเมื่อยังไงก็ไปกันไม่ได้ คุณคงไม่คิดกันท่าคนอื่นหรอกนะ แล้วคนอื่นที่ว่านี้ ก็คือพี่สาวแท้ ๆ ของคุณเองด้วย” สาระวารีอึ้งสนิท เถียงไม่ออกซักคำ งงไปหมดกับความคิดของพิพัช ทำอะไรไม่ถูก จึงเอาเรื่องมาเล่าให้มีคณาฟัง มีคณาพอรู้ว่าเพื่อนสาวชอบษมาแต่ยังปากแข็ง และยิ่งมีคู่แข่งเป็นพี่สาวของตัวเอง สาระวารียิ่งกังวล มีคณาจึงจงใจพูดยั่ว “เธอกับคุณษมาก็ยังไม่ใช่แฟนกันซะหน่อย ยังไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์ไปถึงไหนเลยด้วยซ้ำ แล้วถ้าเค้าจะเปลี่ยนใจ หรือพี่เธอจะหันมามองคุณษมาบ้าง ก็ไม่ผิดตรงไหนนี่” สาระวารีเถียงไม่ออก ยิ่งคิ้วขมวด สับสนปนว้าวุ่นใจแปลก ๆ มีคณาแอบเหล่มองอาการของเพื่อนแล้วอมยิ้ม บางทีเจอบททดสอบแบบนี้เข้าไปบ้าง เพื่อนอาจจะยอมลดอคติลงแล้วยอมเปิดใจตัวเองมากขึ้นก็ได้ พิพัชมาเป็นเพื่อนสาระสะมาที่ซูเปอร์ มาร์เกต พิพัชชวนสาระสะมาไปเที่ยวเกาะยานก รวมไปถึงพยายามพูดถึงความดีของษมาอย่างโอเวอร์จนสาระสะมารู้สึก และคนฉลาดอย่างสาระสะมาก็พอจะเดาได้ว่าพิพัชมีจุดมุ่งหมายอะไร พิพัชบอกอยากให้สาระสะมาลงเอยกับเจ้านาย
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
