“ก็เผอิญผมรู้มาว่าคนที่ผมตามหาตัวอยู่เป็นนักข่าว ก็เลยชอบสังเกต” ษมาจ้องหน้าสาระวารี ดูตาซึ้ง ๆ เป็นประกายวิบวับ “ลองคิดดูดี ๆ ว่าเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน”
“อ๋อ...ฉันนึกออกแล้ว” สาระวารีทำท่าปิ๊ง ษมาค่อยยิ้มออก ไม่คาดคิดสาระวารีชักมือที่แอบสวมสนับมือจากกระเป๋ากางเกงแล้วชกอัดเข้ากลางท้องษมาอย่างจัง ลิฟต์เปิดพอดี สาระวารีเดินออกมานิ่ง ๆ โดยมีษมายืนตัวงออยู่ด้านหลัง
สาระวารีนัดสัมภาษณ์ธารดล นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงของจังหวัดตราด ธารดลพูดถึงษมาว่าเป็นคนเก่ง และถึงแม้จะเปิดบ่อนกาสิโนแต่ก็ไม่เสียหาย เพราะทำตามกฎหมายของประเทศเพื่อนบ้านทุกอย่าง สาระวารีถามถึงเรื่องศีลธรรมเพราะกาสิโนเท่ากับมอมเมาประชาชน ธารดล บอกว่าทีเล่นม้า เล่นหวย มอมเมาคนทั้งประเทศ แต่กาสิโนทำเฉพาะที่นี่แถมยังทำให้ชาวบ้านมีงานทำอีก สาระวารีพยายามจับผิดษมาแต่ก็ยังไม่ได้ข้อมูลอะไรมากนัก
ษมาแอบตามสาระวารีที่มานั่งทำงานและพักผ่อนที่สระน้ำโรงแรม สาระวารีหันมาเห็นก็ทำหน้าเซ็ง ๆ รำคาญจะหนี ษมาดักไว้และถามชื่อ สาระวารีบอกจะเรียกหมูหมากาไก่อะไรก็ได้ และเดินหนีไป
“สาระวารี” ษมาพูดขึ้น สาระวารีหยุดกึก หันมาจ้องหน้า “รู้จักชื่อฉันได้ยังไง”
“เช็กที่เคาน์เตอร์ก็ได้ ผมกว้างขวางที่นี่พอสมควร”
“กว้างขวางจริงเหรอ แล้วรู้จักคุณษมามั้ยล่ะ” สาระวารียิ้มหยัน ๆ ษมาบอกรู้จัก และหากจะสัมภาษณ์คงไม่มีทาง เพราะษมาไม่เคยให้สัมภาษณ์ใคร สาระวารีหันมาแหวใส่ “เอาน่ะ เค้าจะให้สัมภาษณ์ฉันหรือไม่ เค้าเป็นคนตัดสินใจ ไม่ใช่นาย แล้วรู้มั้ย ฉันจะเจอกับเค้าได้ที่ไหนมั่ง” ษมาทำหน้ามีเล่ห์เหลี่ยม สาระวารีไม่สนใจจะเดินหนี ษมารีบบอก “กำลังจะมีงานเลี้ยงที่บ้านคุณจิตติ นักธุรกิจใหญ่ คุณษมาไปร่วมงานแน่นอน”
“ฉันรู้แล้วย่ะ คุณจิตตินั่นพ่อเพื่อนฉันเอง ตอนนี้เพื่อนฉันยังชอปปิงเพลินอยู่ที่ฝรั่งเศส เป็นไงรู้ลึกกว่ามั้ย” สะบัดหน้าพรืดเดินกลับไปเข้าโรงแรม ษมามองตามสาระวารีไป พร้อมอมยิ้มเจ้าเสน่ห์
สาระวารีเดินไปที่เคาน์เตอร์สั่งเช็กเอาต์ ษมาโผล่หน้าเข้ามากวนอีก บอกรู้สึกผิดที่ทำให้สาระวารีรำคาญถึงขั้นเช็กเอาต์จริง ๆ และอยากชดใช้ให้ สาระวารีเลยบอกให้พนักงานเก็บเงินพร้อมกับชี้ไปที่ษมา ก่อนจะเดินออกไปเลย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงพนักงานพูดขึ้นว่า
“เข้าบัญชีคุณษมาเลยนะคะ”
สาระวารีรีบหันกลับไปมอง แต่ไม่เห็นษมาแล้ว พนักงานก็ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ สาระวารีงง ๆ สงสัยจะหูฝาด เดินส่ายหน้าออกไปจากโรงแรม
ษมาที่หลบอยู่หลังเสามองตามสาระวารีไปทางหน้าโรงแรม ส่ายหน้าพร้อมยิ้มอย่างมีความรู้สึกเอ็นดู “เธอเปลี่ยนไปมากกว่าที่ฉันคิดเยอะ” สีหน้าขรึมลงอย่างย้อนคิดเรื่องบางอย่างในใจ
สาระวารีมาเช็กอินอีกโรงแรมหนึ่ง กลางคืนสาระวารีมองออกไปนอกหน้าต่างและคิดถึงเรื่องราวในอดีตเมื่อ 17 ปีก่อน สาระวารียังเด็กแต่ต้องทำงานหาเงินโดยรับข้างขัดรองเท้า เพราะอยากได้เงินไปรักษาแม่ที่ป่วย แต่เงินที่ได้มาก็ถูกสารผู้เป็นพ่อเอาไปเล่นการพนันหมด พอไม่ให้สารก็ตีสาระวารีไม่ยั้ง
สาระวารีทิ้งตัวลงนอนน้ำตาคลอ ๆ พยายามตัดความคิดที่ทำให้เศร้าใจออกไป ข่มตาหลับไม่ให้คิดถึงเรื่องราวเจ็บช้ำในอดีตผ่านมาอีกแต่การกลับมาตราดอีกครั้งมันห้ามใจให้คิดไม่ได้จริง ๆ
สาระวารีเดินลงมาที่ล็อบบี้ ดิตถ์ซึ่งดักรออยู่ก็เข้ามาทักทาย และแนะนำตัวว่าชื่อดิตถ์ ที่สาระวารีนัดสัมภาษณ์เรื่องกาสิโนของษมา สาระวารีบอกว่าเลขาดิตถ์เป็นคนติดต่ออยากให้สัมภาษณ์เอง ทำให้ดิตถ์หน้าแหยไป สาระวารีบอกไม่เป็นไรเพราะเธออยากได้ความเห็นที่หลากหลายอยู่แล้ว
“ดีเลยครับ เพราะผมก็อยากแฉความเลวของนายษมาให้คุณได้รู้เหมือนกัน” ดิตถ์บอก ทำให้สาระวารีอึ้งไป “ทุกคนเห็นแก่เงินของมันทั้งนั้น ไม่มีใครกล้าพูดความจริง แต่ผมรู้กำพืดของมันดี เงินทองที่มันมีอยู่ทุกวันนี้ เพราะโกงน้องชายผมมาทั้งนั้น”
สาระวารีมีสีหน้าสนใจขึ้นมาทันที กับข้อมูลใหม่ล่าสุดของเจ้าพ่อเกาะยานก
ตอนที่ 2
ดิตถ์เล่าว่า เดชน้องชายเขาและษมาเป็นเพื่อนรักกัน หลายปีก่อนทั้งคู่ไปขุดพลอยกลางป่าและเดชโชคดีได้พลอยเม็ดใหญ่ราคานับสิบล้าน ษมาอิจฉาจึงลอบฆ่าเดชระหว่างทาง จากนั้นจึงเอาพลอยไปขายและนำมาต่อยอดทางธุรกิจของตนเอง แต่สาระวารีไม่ค่อยเชื่อถือเท่าไหร่ เพราะดิถต์ไม่มีทั้งพยานและหลักฐานว่าเป็นฝีมือของษมา ได้แต่จดเป็นข้อมูลไว้เท่านั้น สาระวารีโทรฯ รายงาน บก. อย่างเซ็ง ๆ เพราะยังไม่ได้ข้อมูลที่เป็นชิ้นเป็นอันเลย
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
