อิ๊งค์กี้ที่จับคู่กับเอกชัยอยู่เห็นเข้าก็ผละจากเอกชัย ปราดเข้ามาตบหน้าอันยา เพียะ !! ทุกคนอึ้งตะลึงกันไปหมด
“นังหนังหน้าซีเมนต์เรียกพี่ แกกล้าขโมยจูบดอกเตอร์เหรอ!!” อิ๊งค์กี้ชี้หน้า แสนตกใจรีบกันอิ๊งค์กี้ออก
อันยาไม่ยอม พุ่งเข้ามาต่อยสวนอิ๊งค์กี้ พลั่ก !! อิ๊งค์กี้โวยวายเข้าตะลุมบอน แสนจะเข้ามาช่วยอันยาแต่หญิงเหมือนรั้งไว้ อ๊ิงค์กี้สู้อันยาไม่ได้ หันไปเห็นอุปกรณ์ที่เป็นสิ่งกีดขวาง คว้ามายกจะฟาด เอกชัยเข้ามาขวางแต่โดนอิ๊งค์กี้ถีบออกไป อิ๊งค์กี้ยกอุปกรณ์จะฟาดใส่อันยาด้วยความโกรธจนหน้ามืด แต่แสนเข้ามารับไว้แทน!! อิ๊งค์กี้อึ้งอุปกรณ์เสริมหลุดมือ “ดอกเตอร์ !!!”
“พอ พอกันซะที !!!” บุรินทร์วิ่งเข้ามาขวาง อย่าให้ผมต้องแจ้งจับใครโทษฐานทำร้ายร่างกายเลย”
อันยาจะไปดูแสน แต่ทว่าพิลาสินีวิ่งเข้ามาถึงตัวแสนก่อน ไม่มีที่ว่างให้เธอ...อันยาชะงักไป...อิ๊งค์กี้รีบโบ้ยโทษเป็นความผิดของอันยา
“หยุดซะที !! ถ้าคุณรู้สึกผิดจริง ๆ ผมขอให้คุณกลับไป” แสนไม่อยากเอาเรื่อง “ผมไม่อยากให้ทุกคนหมดสนุกกัน”
“งั้นก็รีบกลับออกไป ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ เอาเรื่องเธอ !!” พิลาสินีบอก หญิงเหมือนยิ้มสะใจไล่อิ๊งค์กี้ใหญ่ แต่เพียงดาวเข้ามาบอกว่าคนที่ไม่เกี่ยวข้องคนอื่นก็ต้องไปด้วย แป่ว !!
“เกมมันจบแล้ว !! เชิญพวกคุณสองคนกลับไปได้” บุรินทร์หน้านิ่ง หญิงเหมือนและอิ๊งค์กี้พูดไม่ออก ต้องเดินออกไป แสนถอนใจ หมดเรื่องซะที คนอื่น ๆ จากที่ลุ้นแข่งอยู่ก็เปลี่ยนมาซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแทน...อันยามองพิลาสินีที่ดูแลแสนอยู่ รู้สึกว่าตัวเองช่างห่างไกล และเอื้อมไม่ถึงทั้งสองคนซะจริง ๆ...
เมรีและอาโปตามมาหวังจะแฉอันยา แต่มาถึงกิจกรรมของเพียงพอดีก็เลิกไปแล้ว อาโปและเมรีหันไปเห็นแสนอยู่กับพิลาสินี ดูสนิทสนม แต่ไม่รู้ว่าพิลาสินีเป็นใคร จึงหันไปถามเพียงดาวซึ่งยืนอยู่แถวนั้น โดยอ้างว่าเห็นแสนในทีวีและรู้สึกชื่นชม แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ด้วยเป็นใคร เท่านั้นเพียงดาวก็คันปากยิบ ๆ ก่อนจะเมาท์ ๆ ๆ ว่าแสนและดอกเตอร์แพมสนิทสนม และเหมาะสมเป็นแฟนกัน เมรีและอาโปฟังอย่างเมามันในอารมณ์
อันยาเอายานวดมาให้แสนที่ห้องพัก แต่จ๋อยไปเมื่อพบว่าพิลาสินีอยู่ในห้องพักแสนและเอายามาให้ตัดหน้าเธอไปฉิวเฉียด อันยาหันหลังเดินคอตกจะไป แสนรีบบอกให้อันยาเข้ามาในห้องก่อนเพราะบุรินทร์เอาขนมมาให้เยอะแยะ จึงอยากฝากไปให้พนักงานคนอื่น ๆ อันยาจำใจต้องเดินเข้ามาหยิบขนมในห้อง ระหว่างนั้นแสนเดินถือหลอดยาจะเข้าห้องน้ำไปนวด แต่พิลาสินีรับอาสาจะนวดให้ อันยาได้ยินอย่างนั้นก็หันไป แสนก็มองอันยา...อย่างรู้สึกเกรงใจ
พิลาสินีรีบบอก “ไม่ต้องอายคุณอันยาเค้าหรอกน่า ตั้งแต่สมัยเรียนแล้วล่ะ ที่แสนเค้าชอบทำอะไรเกินตัวไปช่วยอาจารย์แบกของหนัก ๆ บ้าง ช่วยเพื่อนบ้าง พอเดี้ยงขึ้นมา เดือดร้อนฉันนี่แหละต้องนวดยาให้ประจำ มาเร็ว!” พิลาสินีจับแสนมานั่งปลายเตียง แล้วจัดแจงทายาให้ เหมือนจะเขินนิด ๆ แต่พิลาสินีพยายามทำเนียน ๆ ไว้
อันยาเห็นภาพความสนิทสนมขนาดนี้ ถึงกับทำอะไรไม่ถูก รีบขอบคุณและจะเผ่นออกจากห้อง แสนมองอันยาเห็นอาการจ๋อย ๆ เจื่อน ๆ รู้สึกเป็นห่วงนิด ๆ
อันยาเศร้า หดหู่ยังไงไม่รู้ ออกมาเจอคิมหันต์ที่ริมทะเล เมรีเดินมาเจออันยาก็เยาะเย้ยว่าพิลาสินีกับแสนสนิทสนมเป็นแฟนกันจริง ๆ ผิดกับอันยาที่แอบอ้างว่าเป็นแฟนแสน
“เอ บอสจะว่ายังไงน้า ถ้ารู้ว่าความจริงที่พวกเรามาเห็น มันไม่ได้ตรงกับที่บางคนขายของเอาไว้ ถ้าบอสรู้เข้าว่าจริง ๆ แล้ว เธอไม่ได้เป็นคนสำคัญอะไรของดอกเตอร์ละก็...”
อันยาสะดุ้งเฮือก!! จะทำยังไงดี แต่เมรีพูดไม่ทันจบดี มีเสียงฝีเท้าใครคนหนึ่งดังมา คือแสนนั่นเอง “อันยา คุณมาอยู่นี่เองเหรอ...”
อันยาเห็นแสนเข้ามา ราวกับเห็นแสงสว่างของชีวิต รีบเข้าไปเกาะแขนเหมือนกับคนพลัด พรากกันมานานแถมพูดอ้อนยังกับลูกแมวเหมียว เมรี อาโป แม้กระทั่งคิมหันต์ก็เหวอกันไป แต่คนที่เหวอมากที่สุดคือแสน “อันยา...คุณเป็นอะไร?”
อันยาเนียนต่อ “แหม ไม่ต้องอายหรอกค่ะ คนกันเองทั้งนั้น ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนเก่าฉันน่ะค่ะ จริง ๆ แล้ว เค้าเป็น...แฟนใหม่ของแฟนเก่าฉันค่ะ”
แสนฟังแล้วก็อึ้ง ๆ เมรีมองอันยาซ่อนแววตาแค้นไม่มิด อันยากระซิบต่อ “คุณไปถามคุณเมก็ได้ ฉันพยายามหลบหน้า เพราะเค้าชอบหาว่าฉันเป็นต้นเหตุให้ผู้ชายคนนั้นไม่ใส่ใจเค้า ทั้งที่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่” อันยาหันมาพูดกับเมรี แบบจงใจให้ตีความได้หลายทาง “เรื่องอดีตน่ะ ให้มันจบไปเถอะนะ ตอนนี้ฉันกับดอกเตอร์รักกันแล้ว ฉันไม่มีทางทำให้ใครผิดหวังหรอก”
“คนบางคนพูดคล่องไปซะหมดทุกเรื่อง แต่บางคน แค่เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าพูดโกหกไม่เก่ง” เมรีบอก อันยา คิมหันต์เหล่ ๆ ว่าเมรีจะทำอะไรแน่ “ดอกเตอร์แสนคะ คุณน่ะ เป็นแฟนกับเพื่อนฉันอยู่จริงเหรอคะ”
ตึ่ง !!! อันยา คิมหันต์มองหน้ากัน เมรีเล่นถามแบบนี้ แล้วแสนจะโกหกมั้ย ? อันยามองแสน แววตาอ้อนวอน คิมหันต์กุมขมับแย่แน่แล้ว แสนมองอันยา...แต่แค่แว่บเดียว แล้วชั่งใจคิด เมรีมั่นใจมาก ๆ ว่าครั้งนี้จะต้องจับโกหกอันยาได้ !!!
“ผมไม่แน่ใจ...” แสนบอก เมรีเชิดหน้าอย่างเหนือกว่าทันที ส่วนอันยาแทบจะทรุด “เพราะผมไม่ถนัดกับการใช้...คำว่าแฟน ผมบอกได้แค่ ผมไม่อยากเห็นอันยาเค้าเสียใจ หรือว่าไม่สบายใจ เค้าเป็นคนที่ผม อยากเห็น...ว่าเค้ายิ้มได้” ยิ้มบาง ๆ “เวลาที่เค้ายิ้มโลกมันสดใสขึ้นนะ... พวกคุณไม่รู้สึกเหรอ” เมรีและอาโปอึ้งไปเลยคราวนี้ แสนเห็นสายตาอิจฉาของเมรี ชะงักไป เตือนเมรี “ถ้ามีใครทำให้อันยาเค้าไม่สบายใจ ผมก็อยากให้คน ๆ นั้น ลองทบทวนดูใหม่ ทำให้คนอื่นไม่มีความสุข ก็เท่ากับทำลายความสุขของตัวเราเองด้วยนะครับ” แสนแตะมืออันยาที่เกาะแขนของเขาไว้เบา ๆ และส่งสายตาปกป้อง ให้กำลังใจไป...อันยารู้สึกเหมือนตัวจะลอยได้ เมรีกำมือแน่นจนสั่นเทิ้ม พูดเถียงอะไรไม่ออก !!!
แสนกับอันยาเดินมาด้วยกัน ทั้งสองดู เขิน ๆ เหมือนเพิ่งผ่านการสารภาพรักกันไปยังไงไม่รู้...อันยาขอบคุณแสน แสนยิ้ม “แค่ขอบคุณเองเหรอ”
“คุณชอบทวงบุญคุณคนตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“ไม่ใช่กับทุกคน แค่บางคน ผมก็อยาก..ทวงรางวัลบ้าง” แสนพูดกำกวม อันยามองตาแสน รู้สึกยิ่งเขินมากเข้าไปอีก...
คิมหันต์คุยมือถือเสร็จ เดินตามมาสมทบ ขอบคุณแสนอีกคนที่ช่วยเล่นละครตบตา กึ้ก!! อันยาชะงักไปทันที แสนเองก็อึ้งไป อันยามองแสนดูว่าจะตอบอะไรคิมหันต์ แต่แสนก็ไม่ตอบปฏิเสธ..ก่อนกลับคิมหันต์ดึงอันยามาย้ำสองคน ไม่ให้แสนได้ยิน บอกให้อันยารีบหาทางปิดจ๊อบ เพราะไม่รู้ว่าเมรีจะหาทางอะไรมาเล่นงานอีก ทำให้อันยาเริ่มหนักใจขึ้นมา
บุรินทร์อ่านรายงานของพิลาสินีที่ส่งมาเพื่อจะพรีเซ็นต์ในวันพรุ่งนี้ และว่ารายงานยังไม่ละเอียด พิลาสินีชะงักเพราะเป็นคนมั่นใจตัวเองสูง พอบุรินทร์บอกรายงานภาคสนามอ่อนเกินไป พิลาสินีถึงกับหลบตาเพราะเป็นอย่างที่บุรินทร์พูดทุกอย่าง ซึ่งเธอเองก็รู้ บุรินทร์บอกให้ไปทำมาเพิ่มและให้ไปพรีเซ็นต์ที่บริษัทหลังการสัมมนา แต่พิลาสินียืนยันว่าจะหาข้อมูลเพิ่มและพรีเซ็นต์พร้อมแสน
“พรุ่งนี้ ฉันจะพรีเซ็นต์แข่งกับแสนเค้าตามกำหนดการเดิม ขอโทษนะคะที่ทำให้บอสต้องยุ่งยาก” พิลาสินีดึงเปเปอร์คืนมา และลุกเดินออกไปเลย บุรินทร์มองตามอย่างไม่ค่อยสบายใจ
พิลาสินีใช้ให้เมขลาหาข้อมูลด่วน โดยดึงจากข้อมูลกลางของบริษัท เมขลาถือคอมพิวเตอร์ออกมา และเจอกับคิมหันต์ แต่ระหว่างนั้นเกิดอุบัติเหตุคิมหันต์ทำคอมพิวเตอร์ของเมขลาพัง คิมหันต์จึงไปยืมคอมพิวเตอร์ของอันยามาให้เมขลาใช้
“เออ ทำไมบอสคุณต้องการข้อมูลด่วนตอนนี้ ผมรู้จากเจ๊ว่าพรุ่งนี้จะพรีเซ็นต์กันแล้ว อย่าบอกนะว่าเจ้านายคุณยังทำงานไม่เสร็จ” คิมหันต์หยอกขำ ๆ แต่เมขลายิ่งรู้สึกไม่ดีที่คิมหันต์ดันพูดถูก ! ยิ่งหน้าเสียลงกว่าเดิม !
หน้าจอโน้ตบุ๊ก ไฟล์ต่าง ๆ โชว์บนเดสก์ท็อป มีไฟล์หนึ่งชื่อว่า “โครงการชุมชนเกษตรอินทรีย์และข้อมูลการลงพื้นที่โดยละเอียด-หมู่บ้านนกกระเต็น เมขลาเข้ามาใช้โน้ตบุ๊กเปิดเว็บไซต์ของบริษัท เข้าไปในหัวข้อ “ข้อมูลการวิจัยในพื้นที่” แล้วเห็นว่ามีไฟล์ออกมาเพียบ เมขลาเอาโน้ตที่จดมาแจกแพมออกมาดู พร้อมกับไล่อ่านชื่อไฟล์การวิจัย หน้าตาคร่ำเคร่ง
“หาแบบนั้น นายคุณรอเหงือกแห้งแน่ ๆ ทำแบบนี้สิครับ” คิมหันต์กดปุ่มคอนโทรลเอฟ กรอกคำเฉพาะเข้าไป แล้วมีไฮไลต์คำที่ตรงกันโชว์ขึ้นมาเต็มไปหมด “แค่นี้ก็ตัดชอยส์อันที่ไม่ใช่ออกไปได้ตั้งเยอะ”
“จริงด้วยค่ะ” เมขลาโล่งอก รู้สึกผิดกับคิมหันต์
“ขอโทษนะคะ ทีแรกฉันเครียดไปหน่อย เจ้านายฉัน ดอกเตอร์แพมต้องแก้งานด่วน ต้องหาข้อมูลพื้นที่วิจัยอย่างละเอียดมาให้ได้น่ะค่ะ”
คิมหันต์ฟังเมขลาแล้วก็ชะงักไป “ที่ เจ้านายคุณต้องการคือข้อมูลพื้นที่วิจัยอย่างละ เอียด?”
เมขลาพยักหน้า และตั้งใจเสิร์ชหาต่อไป คิมหันต์ปรายสายตาไปยังไฟล์ที่เห็นผ่านตาตั้งแต่แรก “โครงการชุมชนเกษตรอินทรีย์ และข้อมูลการลงพื้นที่โดยละเอียด-หมู่บ้านนกกระเต็น” แววตามีแผนการบางอย่าง
อันยาแปลกใจมากที่แสนมาชวนเธอดื่มกาแฟ “ดอกเตอร์แพมไม่ว่างเหรอคะ ถึงได้มาฆ่าเวลากับเลขาอย่างฉัน” ประชดเบา ๆ
“ผมชวนคุณกินกาแฟ เกี่ยวกับแพมตรงไหน อุตส่าห์จะปลอบใจ เห็นว่าคุณเพิ่งเจอโจทย์เก่ามา”
“คุณจะปลอบใจฉันจริง ๆ น่ะเหรอ”
“เวลาเจอเรื่องแย่ ๆ พักจิบกาแฟสักหน่อย กลิ่นหอมของกาแฟช่วยแก้เครียดได้นะ จะได้ไม่หน้าย่นแบบนี้ไง” แสนเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผาก กลางหว่างคิ้วของอันยา ที่หัวคิ้วผูกกันเป็นโบอยู่
“อุ๊ย ! คุณแสน...” อันยาตกใจ
“ไป กินกาแฟกัน จะได้ไม่เครียด” แสนจูงมืออันยาไปเฉยเลย อันยามองมือแสนที่จูงมือตัวเองไว้ เขินยังไงก็ไม่รู้
พิลาสินีเอาไฟล์งานที่เมขลาค้นหามาเปิดดู และก็พบว่ามีไฟล์ โครงการชุมชนเกษตรอินทรีย์ พร้อมข้อมูลการลงพื้นที่อย่างละเอียด พิลาสินีถามว่าเอาไฟล์นี้มาจากไหน เมขลาดูก็แปลกใจเพราะเป็นงานของแสน เมขลาบอกก็ค้นมาจากฐานข้อมูลรวมของบริษัท พิลาสินีเปิดไฟล์ออกดูเห็นว่ามีรายละเอียดต่าง ๆ อยู่มากพอสมควร
อันยาตัดสินใจที่จะลงประกวดมิสเพียงพอดี หวังจะให้ความสวยเริ่ดของเธอฮุกเข้ากลางใจดอกเตอร์แสน การประกวดเริ่มขึ้น เอกชัยซึ่งรับหน้าที่เป็นพิธีกรเชิญผู้เข้าประกวดขึ้นบนเวที เอกชัยเหลือบดูสคริปต์ก่อนจะเชิญผู้เข้าประกวดอีกคนหนึ่งขึ้นมา “สาวงามหมายเลข 8 นางสาวอันยา รักษ์เรืองรอง...
อันยาปรากฏกายขึ้นบนเวที พอดีกับซาวด์ที่รับกันอย่างพอเหมาะ....เอกชัยที่ทะเล้นอยู่กลางเวทีถึงกับชะงัก พนักงานฮือฮา เพราะอันยาที่สวยอย่างจัดเต็ม ออร่าเปล่งประกายมาก สปอตไลต์ส่อง อันยาโปรยยิ้มดูสวยกินขาดทุกคนบนเวที ผู้ชมที่ด้านล่างทยอยกันปรบมือ...บุรินทร์ก็ปรบมือให้ด้วย
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
