และทันทีที่ทุกคนบุกเข้าไปในบ้าน ก็มีลมเย็น ๆ พัดผ่านเข้ามา ทำเอาเสื้อผ้าเผ้าผมของทุกคนปลิวสะบัด กรรณาได้ยินเสียงเคลื่อนไหวบางอย่างผ่านมาที่ท้ายทอย มีเสียงครางของวิญญาณ จนต้องเหล่มองด้วยหางตา กรรณาตัดสินใจยื่นมือไปสะกิดเนตรสิตางศุ์ให้ถอดแว่นออก จะได้เห็นว่าใครมายืนครางอยู่ด้านหลัง
เนตรสิตางศุ์ค่อย ๆ ถอดแว่นออก มองไปที่ด้านหลังกรรณาแต่กลับเห็นร่างไพลินวัยราว 30 ปี ผูกคอตาย ลิ้นจุกปากอยู่ที่ต้นลำพูที่อยู่ด้านหลัง พงอินทร์ยกกล้องถ่ายรูปขึ้นมองทันที ไม่เห็นผีอะไร แต่กดถ่ายไปเป็นชุด ตอนนั้นเองที่ร่างไพลินเริ่มกระตุก และคอไพลินเริ่มขยับ ลืมตาขึ้น ขยับปากจะพูด
“เพชร...พลอย...กลับมาหาแม่แล้วเหรอลูก ฮือ ๆ ๆ ๆ”
เสียงร้องไพลินโหยหวนชวนขนลุก น้ำตาของไพลินไหลออกจากตาเป็นสายเลือด เนตรสิตางศุ์กับกรรณา 2 สาวยืนมองอึ้งกับสิ่งที่เห็นและได้ยิน
จุนจีกับกรรัมภาปลอมตัวเป็นวินมอเตอร์ ไซค์รับจ้าง แอบสะกดรอยตามดูพฤติกรรมของอติเทพ อติเทพไม่รู้ตัวขับรถไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง จุนจีกับกรรัมภาวิ่งขึ้นบันไดไปถึงก่อนอติเทพที่ขึ้นลิฟต์ไป
“อ้าว ไอ้น้องที่เห็นข้างล่างเมื่อกี้นี่ ทำไมขึ้นมาถึงก่อนพี่ได้เนี่ย”
จุนจีนิ่งไม่ตอบ ยิ้มแหะ แต่ไม่มองหน้า กรรัมภาได้แต่หอบแฮ่กไปมา เฮียกุ่ยเปิดประตูออกมาพอดี
“แหม ร้อนเงินเหมือนกันอะดิ แต่ของน้องไว้ทีหลังนะ ขอโทษที่มาถึงก่อน แต่พี่จำเป็นต้องแซงคิวจริง ๆ ว่ะ ของพี่มันวิกฤติแล้ว” อติเทพรีบโผพรวดเข้าไปหาเฮียกุ่ย
“จะมาเคลียร์หนี้ใช่ไหม”
“เอ้อ..ไอ้เคลียร์น่ะ เคลียร์แน่ครับ แต่..วันนี้..เฮียมีให้ผมอีกหน่อยไหม รับรองผมเอามาใช้พร้อม ๆ กันทีเดียวเลย รับรองเต็มเม็ดเต็มหน่วยแน่”
จุนจีกับกรรัมภาพยายามเงี่ยหูฟัง
“แกกำลังจะรับมรดกก้อนใหญ่ไม่ใช่เหรอ เมื่อไหร่จะได้ล่ะ”
“ไม่นานหรอก เฮีย..รอแค่..ลายเซ็นอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นแหละ นะ ๆ ๆ เฮียขอด่วน ๆ อีก 2 ล้านเถอะ นะ ๆ ๆ จิ๊บ ๆ เอง”
วรวรรธและพงอินทร์ใช้ท่อนเหล็กและเสียมเก่า ๆ ขึ้นสนิมที่หาได้แถว ๆ นั้น ช่วยกันทุบงัดแม่กุญแจขึ้นสนิมที่คล้องอยู่กับสายยูล็อกประตูไม้หน้าบ้านไว้ ขณะที่ 2 สาวยืนรอ พลางมองและฟังสำรวจสภาพรอบ ๆ ของบ้าน
“เพชรกับพลอยที่วิญญาณพูดถึง เพชรนี่จะหมายถึงยัยช่อเพชรรึเปล่านะ”
2 สาวมองหน้ากันคิด 2 หนุ่มงัดกุญแจออกพอดี กรรณาผลักประตูเปิดออก เสียงฝืดของประตูดังก้องน่าขนลุกทันทีที่ประตูเปิดออก แสงสว่างส่องเข้าไปภายในบ้านที่มืดมิด กลิ่นอับ ๆ ก็โชยออกมาจนทั้ง 3 คน ต้องยกมือยกแขนปิดจมูกเบือนหน้าหนีกัน ยกเว้นวรวรรธ
“ฝุ่นเกาะหนาเป็นนิ้ว หยากไย่เป็นม่านแบบนี้ คงไม่มีใครอยู่ที่บ้านหลังนี้มาเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว”
ทันใดนั้นเอง...ก็มีเสียงดังโครมลั่นสะเทือนบ้านไปทั้งหลัง ร่วงอยู่ที่ชั้น 2 ของบ้านเหนือหัวทั้ง 4 จนสะดุ้ง ตอนนั้นเองที่หูกรรณาได้ยินเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังขึ้นตามมาด้วยเสียงกรีดร้องตกใจของผู้หญิง กรรณาไม่รอช้ารีบวิ่งไปที่บันไดทันที พงอินทร์ วรวรรธ เนตรสิตางศุ์รีบวิ่งตามไป
กรรณาวิ่งส่องไฟฉายขึ้นมายังชั้นบนที่พอมีแสงสว่างจากหน้าต่างผุพังที่หลุดห้อยอยู่ 2 บาน แต่กลับไม่พบอะไรร่วงอยู่ที่พื้นอย่างที่ได้ยิน กรรณาสะดุดกับกองอะไรบางอย่างที่พื้นล้มลง ไฟฉายหลุดมือ พงอินทร์ที่วิ่งตามมาได้ยินก็ตกใจ
พงอินทร์เข้าไปช่วยดึงกรรณาขึ้น ขณะที่วรวรรธที่พาเนตรสิตางศุ์ขึ้นตามมาส่องไฟฉายไปที่กรรณา เห็นเป็นกองหุ่นโชว์เสื้อผ้าขาวโพลนวางกองเต็มไปหมด...ชวนสยอง บางหุ่นใส่วิกผม
“มีแต่หุ่นโชว์เสื้อผ้าเต็มไปหมด ต้องมีใครในบ้านหลังนี้เป็นช่างตัดเสื้อผ้าแน่ ๆ ค่ะ”
ตอนนั้นเองที่พงอินทร์เหลือบไปเห็นหุ่น 2-3 ตัวตรงหน้ามีรอยคล้ายของเหลวบางอย่างกระเซ็นใส่ แต่แห้งกรังไปนานแล้ว วรวรรธลองขูด ๆ ดู ขยี้ที่นิ้ว ดม ๆ เพียงไม่นานหมอนิติเวชก็รู้ว่าเป็นรอยเลือดที่เกิดจากบาดแผลก็คงเป็นบาดแผลฉกรรจ์พอสมควร เลือดถึงได้ออกมากขนาดนี้
กรรณาก็ได้ยินเสียงทะเลาะรุนแรงดังขึ้น เนตรสิตางศุ์เห็นภาพวิญญาณชายหญิงคู่หนึ่งเดินตบตีกันออกมาจากเงามืดของกองหุ่นโชว์เสื้อผ้า
อติเทพเอาเงินที่ได้จากเฮียกุ่ยไปให้ลูกน้องของอากู๋ที่นัดพบกันที่ลานจอดรถในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง จุนจีกับกรรัมภาแอบตามไปถ่ายคลิปวิดีโอเก็บไว้ หลังจากนั้นอติเทพเดินผ่านไปทางด้านหลังห้างสรรพสินค้า ทะลุไปยังตรอกเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง จุนจีกับกรรัมภารีบเดินตามไปติด ๆ
อติเทพเดินหายเข้าไปในตึกหลังหนึ่ง หน้าประตูทางเข้า มีการ์ดสามสี่คนกำลังตรวจค้นอาวุธ และตรวจบัตรสมาชิกเข้ม จุนจีรีบดึงกรรัมภาหลบข้างหลังกำแพง แอบถ่ายคลิปอติเทพเอาไว้ จุนจีกับกรรัมภาอยากรู้มากว่าข้างในคืออะไร พอดีมีเซียนพนันสองคนเดินออกมา ผ่านทั้งสองที่ยืนอยู่
“แม่ง..วันนี้ดวงโคตรกุดโดนรวบหมดตูด”
“โหย...ต้องชนะมันได้สักวันดิวะ ต้องได้กันบ้างละโว้ย”
จุนจีกับกรรัมภาเหลียวมองกัน เข้าใจคำตอบขึ้นมาเลา ๆ ทันที
ตอนที่ 23
เนตรสิตางศุ์เห็นผีชายหญิงคู่หนึ่งทะเลาะกัน ผีผู้หญิงชื่อไพลินผีผู้ชายชื่อแมน ไพลินด่าว่าแมนว่าไปนอนกับแม่ม่ายมา แมนด่าว่าไพลินหลายใจ หนีไปอยู่กับคนโน้นทีคนนี้ที พอท้องก็ซมซานกลับมาให้ตนรับเป็นพ่อพิมกับพลอย แมนบอกจะพาผู้หญิงคนอื่นมาอยู่บ้าน ไพลินเจ็บแค้นคว้ากรรไกรตัดผ้าที่ตกอยู่ใกล้มือ พุ่งเข้าเสียบพุงแมน
แมนดึงกรรไกรที่เสียบท้องตัวเองจนเกือบมิดด้ามออกพร้อมกับส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด กรรไกรถูกกระชากออกจากท้องแมน เลือดกระเซ็นไปที่หุ่นโชว์เสื้อผ้า 2-3 ตัว ตัวที่วรวรรธเพิ่งเข้าไปดูเมื่อครู่ แมนก้มลงดูท้องตัวเองที่เลือดไหลทะลักออกมาราวกับก๊อกนํ้าแตก แล้วก็ล้มหงายตึงไปเต็มแรงตาค้างชักกระตุก ก่อนที่จะตายสิ้นลมต่อหน้าต่อตาไพลิน
ไพลินกรีดร้องลั่นอย่างเสียสติ ก่อนจะลุกวิ่งลงบันไดไป เนตรสิตางศุ์กระตุกมือกรรณาพาวิ่งตามวิญญาณไพลินลงบันไดไป วรวรรธกับพงอินทร์รีบวิ่งตามสองสาวไปติด ๆ
เนตรสิตางศุ์วิ่งตามไพลินไปที่หน้าบ้าน ได้เห็นไพลินผูกคอตายใต้ต้นลำพูหน้าบ้าน กรรณาได้ยินเสียงลมหายใจเฮือกสุดท้ายของไพลิน หญิงสาวอยากรู้มากว่าช่อเพชรเกี่ยวข้องอะไรกับไพลินและแมน
เจ๊แดงเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวริมคลองเดินผ่านมาเจอทั้งสี่คนพอดี เจ๊แดงพาทั้งสี่คนไปที่ร้าน ทั้งสี่คนต้องสั่งก๋วยเตี๋ยวมากิน เจ๊แดงถึงได้ยอมเล่าให้ฟังว่า บ้านนั้นถูกทิ้งร้างมาเป็นสิบปีแล้ว ทุกคนเรียกกันว่าบ้านผีสิง ไม่มีใครกล้าเฉียดเข้าไปใกล้ เพราะไพลินแม่ช่อเพชรเคยผูกคอตายหน้าบ้าน แถมแมนพ่อช่อเพชรก็เคยถูกไพลินแทงตายอยู่ในบ้าน
หลังจากไพลินกับแมนตาย ช่อเพชรมีญาติห่าง ๆ มารับไปอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ ส่วนพลอยซึ่งเป็นน้องสาวคนละพ่อกับช่อเพชร ญาติ ๆ ไม่มีใครเอาไปเลี้ยงเพราะเห็นว่าสติไม่ค่อยดี ดูเพี้ยน ๆ พลอยถูกทิ้งไว้ในบ้านเพียงคนเดียว จนกระทั่งถูกเจ้าหน้าที่สถานสงเคราะห์มาเอาตัวไปรักษา และตั้งแต่วันนั้นก็ยังไม่มีใครเคยได้ข่าวพลอยอีกเลย
เจ๊แดงยังบอกอีกว่า เมื่อปีที่แล้วช่อเพชรเคยแวะมาดูบ้าน บอกว่าอยากประกาศขาย แต่ก็เงียบหายไป ไม่เห็นกลับมาทำอะไรอีก วันนั้นช่อเพชรมากับผู้ชายคนหนึ่ง นั่งรถคันใหญ่มาด้วยกัน ช่อเพชรบอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นสามี เป็นถึงดอกเตอร์ พงอินทร์คิดว่าต้องเป็นแผนยุทธแน่ ๆ
เจ๊แดงถ่ายรูปช่อเพชรกับสามีเก็บไว้ เพราะเห็นว่าสามีช่อเพชรเป็นถึงดอกเตอร์ เกิดต่อไปกลายเป็นคนมีชื่อเสียง จะได้ช่วยโฆษณาให้ร้านเธอดังไปด้วย เจ๊แดงชี้ให้ดูรูปช่อเพชรบนบอร์ดติดรูปบนผนัง นับเป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นหน้าช่อเพชร พงอินทร์โมโหมากที่เห็นว่าแผนยุทธคือคนที่ช่อเพชรบอกว่าเป็นสามี
ญาณินเห็นรูปคู่ที่เบญจาส่งเข้ามือถือติณห์ก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ติณห์พยายามอธิบายให้ญาณินเข้าใจ
“คุณฟังผมนะ ตลอดเวลาที่ผมต้องอยู่ที่รีสอร์ทโดยไม่มีคุณ ผมไม่เคยนอนหลับเลย ผมจะตื่นมาพร้อมกับความทุกข์ทุกเช้า เพราะต้องคิดว่าวันนี้ผมจะทำอย่างไรต่อไปกับเบญจา ทุกครั้งที่ผมทำกับเบญจา สนิทสนมเหมือน...เอ่อ...คนที่รักชอบกัน ก็จะมีหน้าของคุณลอยมาเตือนสะกิดใจผมอยู่ตลอด ผมไม่เคยไขว้เขวหรือแม้แต่จะเผลอนอกใจคุณไปได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว”
ญาณินหายโกรธ หายงอน กลับมาเห็นใจและรักติณห์มากยิ่งขึ้น ติณห์ยิ้มมีความสุข กอดญาณินแน่น ญาณินยิ้มหน้าแดง
จู่ ๆ เบญจาก็มาบอกมิรันตีว่ามีแขกพิเศษระดับ A-List จากไมอามีอเมริกาโทรฯ มาขอเข้าพักที่เรือนเอ็กซ์คลูซีฟใหญ่สุด มิรันตีบอกเรือนเอ็กซ์คลูซีฟยังไม่เรียบร้อยให้เข้าพักห้องอื่นไปก่อน เบญจาบอกแขกพิเศษต้องการพักเรือนเอ็กซ์คลูซีฟเท่านั้น โดยยินดีจ่ายให้ไม่อั้น ระหว่างคุยกันอยู่นั้นเอง ได้มีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นที่หน้ารีสอร์ท มิรันตีรีบเดินออกไปดู
รถเก๋งตอนยาวดำทะมึนแล่นนวยนาดมาเทียบจอดนิ่งพอดีที่หน้ารีสอร์ท กรกฏหรือชายร่างบึกสวมแว่นดำแต่งตัวสไตล์มิลานแฟชั่นวีคใส่สูทมีสไตล์ รีบเปิดประตูตอนหน้าลงมาอ้อมมารีบเปิดประตูตอนหลัง ชายลึกลับสวมชุดสูทหนังดำเท่สวมสร้อยเงินเส้นโตแว่นดำในมือมีไม้เท้าหัวกะโหลก เดินลงมาจากรถ
มิรันตีตะลึงงันแทบทรุดระทวย รีบเข้าไปต้อนรับชายลึกลับที่แนะนำตัวเองว่าชื่อ “รอบบี้
คิดส์” ซึ่งแท้จริงแล้วคือหมอสมคิดปลอมตัวมานั่นเอง
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
