นลินล้วงกระเป๋าจะหยิบเงินมาจ่ายให้กษิดิฐ แต่หากระเป๋าเงินไม่เจอ นลินเป็นกังวล กลัวกระเป๋าจะตกอยู่ในรถปราณ แล้วนลินก็ยิ่งเป็นกังวลมากขึ้น เมื่อมาถึงบริษัท พบมนัญญากำลังนั่งคุยอยู่กับดารินทร์และมัญจา มนัญญาเล่าให้ทุกคนฟังว่าอณุกาโทรศัพท์ไปล็อบบี้ทุกบริษัทไม่ให้รับมนัญญาเข้าทำงาน ไม่เว้นแม้แต่บริษัทเล็ก ๆ ที่เช่าตึกแถวเป็นออฟฟิศ
บอกความจริงก็ไม่ได้ ลาออกเรื่องก็ไม่จบ ทางเดียวที่จะแก้ปัญหาได้คือต้องมีแฟนเท่านั้น นลินไม่อยากให้กษิดิฐรู้เรื่องติณณ์ จึงรีบไล่ให้กษิดิฐไปทำธุระ กษิดิฐบอกหลังเลิกงานจะมารับ นลินรีบปฏิเสธ กษิดิฐแปลกใจมากกับท่าทางของนลิน
“ขนาดเจอคนพาเข้าม่านรูดก็ยังไม่ยอมออก แถมยังไม่อยากให้ใครเห็นเรา..หรือว่าบัวแอบชอบใครที่นี่ ..สงสัยกบจะปล่อยหลานสาวคุณย่าห่างสายตาไม่ได้แล้วล่ะสิ”
จู่ ๆ อณุกากับปราณก็เรียกนลินไปพบในห้องทำงาน นลินนึกกลัวว่าอณุกาจะเรียกไปคุยเรื่องปราณ แต่ปรากฏว่าอณุกากลับเรียกไปคุยเรื่องงาน
“เมื่อวานฉันเสนอชื่อกับผลงานเธอให้หุ้นส่วนสาขาเกาหลีดูแล้ว พวกเขาโอเคนะ แต่ติดที่เธอยังไม่มีคุณวุฒิด้านตำแหน่งงานเพียงพอ เขากลัวว่าจะเลื่อนจากคนตำแหน่งเล็ก ๆ อย่างเธอขึ้นไปอยู่ตำแหน่งใหญ่เลย ก็กลัวจะข้ามหน้าข้ามตาคนอื่นไป ฉันก็เลยจะให้เธอโชว์ฝีมือ เพื่อพิสูจน์ให้คนอื่นเห็นว่าเธอสมควรจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าทีมครีเอทีฟ”
“งั้นก็หมายความว่าบัวจะได้เป็นหัวหน้าครีเอทีฟเหรอคะ”
“มันก็ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะสามารถคิดแคมเปญโฆษณาประกันภัย ชิ้นนี้ให้เสร็จภายในคืนนี้ได้รึเปล่า”
“คืนนี้เลยเหรอคะ”
“ใช่ พรุ่งนี้ตอนสิบโมงเช้า ลูกค้าและหุ้นส่วนจะมาฟังเธอพรีเซนต์ และถ้างานถูกใจลูกค้า เจ้าของผลงานก็ได้ตำแหน่งหัวหน้าทีมครีเอทีฟแล้วก็รอแพ็กกระเป๋าไปทำงานที่สาขาเกาหลีกับติณณ์ได้เลย”
“ขอบคุณค่ะคุณอณุกา บัวจะทำให้เต็มที่เลยค่ะ”
อณุกายิ้มให้นลินด้วยท่าทีเป็นมิตร เหมือนไม่ได้รู้เรื่องอะไรของนลินและปราณเลย แต่พอนลินออกไปจากห้องแล้ว อณุกาก็เปลี่ยนท่าที โยนกระเป๋าตังค์ของนลินลงบนโต๊ะด้วยความหงุดหงิด
“ถ้าไม่ใช่เพราะลูกค้าโทรฯมาสั่งให้ยัยนลินเป็นคนคิดแคมเปญนั้น ฉันไม่เอามันลอยหน้าลอยตาอย่างนี้แน่”
“ใจเย็น ๆ นะครับ อย่างน้อยคุณบัวก็ทำงานเก่ง”
“ฉันไม่สน ผู้หญิงที่แกล้งเมาแล้วมายั่วสามีคนอื่นให้พาเข้าม่านรูด แต่พอผู้ชายไม่เล่นด้วย กลับไปร้องให้คนมารุมทำร้ายเธออย่างนี้ ฉันไม่เก็บไว้แน่”
“แต่คุณเพิ่งบอกไปเองนะครับว่าจะให้คุณบัวเป็นหัวหน้าทีมครีเอทีฟ”
“ฉันไม่ได้บอกสักคำว่าจะให้นลินเป็น ฉันพูดว่า ถ้างานถูกใจลูกค้า เจ้าของผลงานก็ได้เป็นหัวหน้าทีม ถึงนลินจะคิดงานมาพรีเซนต์ แต่ถ้าฉันบอกว่ามันไม่ใช่ผลงานของนลิน แล้วใครจะทำอะไรได้..นลิน เธอรู้จักฉันน้อยไป”
ตอนที่ 3
ระหว่างพักกลางวัน มัญจาถามนลินว่าคืนนี้จะไปส่งติณณ์หรือเปล่า นลินปฏิเสธเพราะเธอ ต้องคิดแคมเปญให้เสร็จภายในคืนนี้ ดารินทร์บอกให้นลินดักส่งติณณ์ที่ออฟฟิศแทน นลินนิ่งคิดอย่างลังเล กลัวว่าจะทำอะไรออกนอกหน้าเกินไปหรือเปล่า
กษิดิฐเสนอหน้าเข้ามาร่วมวงทานอาหารกับนลิน พร้อมบอกให้นลินรู้ว่าจะมาเช่าออฟฟิศที่ตึกเปิดบริษัทออกแบบ นลินกลัวกษิดิฐจะเรียกตนว่าเมียอีก จึงรีบชิ่งหนีกลับไปออฟฟิศโดยมีสารัชตามติดไปด้วย มัญจาคิดหาทางช่วยนลินปกปิดเรื่องติณณ์ พยายามไล่กษิดิฐให้กลับไป กษิดิฐ รู้ทัน ดารินทร์อาศัยว่ามีประสบการณ์มากกว่า ช่วยโกหกว่าติณณ์มีลูกมีเมียแล้ว กษิดิฐไม่เชื่อ ดารินทร์เลยอาสาพากษิดิฐไปพบกับติณณ์ มัญจาตกใจมาก กลัวความลับจะแตก
ที่แท้ดารินทร์ตั้งใจจะพากษิดิฐไปพบติณณ์ฝ่ายการตลาด ที่อายุมากแล้ว แถมยังแต่งงานมีเมียมีลูกแล้วด้วย แต่กษิดิฐก็ยังแคลงใจ เรื่องติณณ์ไม่หาย
กษิดิฐลืมเปิดคอมพ์ทิ้งไว้ ยศภัทรแอบอ่านอีเมลของกษิดิฐถึงได้รู้ว่าที่กษิดิฐรีบกลับมาจากอเมริกาเพราะหนีแตงกวามา พอกษิดิฐกลับมาถึงบ้าน กมลากับยศภัทรช่วยกันจับตัวมาซักฟอก กษิดิฐไม่ยอมรับ กมลาสั่งให้กษิดิฐรีบติดต่อกลับไปหาแตงกวา พูดคุยกันให้รู้เรื่อง เพราะไม่อยากให้แตงกวาตามกลับมาอาละวาดกับกษิดิฐ ด้วยกลัวว่านลินจะพลอยโดนหางเลขไปด้วย
หลังเลิกงาน ดารินทร์รีบกลับบ้านเพราะต้องพาสามีกับลูกไปซื้อของเข้าบ้าน มัญจาขอติดรถดารินทร์กลับไปด้วย ส่วนสารัชต้องไปรับพ่อกับแม่ที่หมอชิต ไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนนลินที่ยังทำงานไม่เสร็จได้ ติณณ์ทำงานอยู่ที่ออฟฟิศจนถึงสามทุ่ม ก่อนออกเดินทาง ติณณ์ตัดสินใจจะลองให้กุหลาบขาวกับนลินดูซักครั้ง เพราะต้องไปทำงานที่เกาหลีนานถึง 3 เดือน กว่าจะได้มีโอกาสกลับมาเจอนลินอีก ติณณ์กะจะเอาดอกกุหลาบไปวางไว้บนโต๊ะทำงานนลิน แต่พอไปถึงเห็นนลินยังไม่กลับ ติณณ์ก็ไม่กล้าให้ดอกกุหลาบอีกเหมือนเคย นลินเองก็มัวแต่ตื่นเต้น พูดได้แค่คำว่า “ค่ะ” เท่านั้น ติณณ์ลากกระเป๋าเดินทางตรงไปยังลิฟต์ นลินได้สติ วิ่งตามไปที่ลิฟต์กะจะพูดอวยพรให้ ติณณ์เดินทางปลอดภัย แต่วิ่งตามไปไม่ทัน นลินเดินหน้าเศร้ากลับมาที่โต๊ะทำงาน
ติณณ์เดินลงมาที่หน้าตึก ได้ยินพนักงานสาว ๆ คุยกัน เรื่องพนักงานคนหนึ่งเพิ่งแต่งงานได้สองอาทิตย์แฟนก็รถคว่ำตาย ติณณ์ได้ยินพนักงานอีกคนพูดว่า “คนเราคิดว่าอยู่ด้วยกันอีกนานเลยไม่เคยบอกรักกัน พอจะบอกอีกทีก็สายไปแล้ว” ชายหนุ่มตัดสินใจกลับขึ้นไปหานลินที่โต๊ะทำงานทันที ขณะที่นลินกำลังก้มหน้าทำงานต่อ จู่ ๆก็มีเสียงฝีเท้าคนเดินมาหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงานนลินคิดว่าเป็นติณณ์แน่ รีบเงยหน้าขึ้นร้องทักปรากฏว่าเป็นกษิดิฐไม่ใช่ติณณ์ กษิดิฐติดใจสงสัยเรื่องติณณ์มาก นลินรู้เรื่องจากมัญจาและดารินทร์แล้ว เลยตอบกษิดิฐไปเหมือนกับที่มัญจากับดารินทร์บอก กษิดิฐไม่เชื่อนลิน แต่พยายามเก็บความรู้สึกไว้ ติณณ์เดินย้อนกลับมาเจอนลินอยู่กับกษิดิฐก็ได้แต่เดินหน้าเศร้ากลับออกไป กษิดิฐเป็นห่วงไม่อยากให้นลินอยู่ทำงานที่บริษัทดึก ๆ คนเดียว เลยอ้างว่ากมลากับยศภัทรรอกินข้าวกับนลินอยู่ นลินเกรงใจกมลากับยศภัทรไม่อยากให้งานเลี้ยงต้อนรับกษิดิฐต้องถูกยกเลิกเพราะตน เลยจำต้องกลับบ้านไปพร้อมกับกษิดิฐ พอกลับไปถึงบ้าน นลินถึงเพิ่งรู้ว่าถูกกษิดิฐหลอก นลินโกรธมาก แต่ก็ทำได้แค่เพียงหอบงานกลับไปทำที่ห้องนอนต่อเท่านั้น
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
