ไม่ว่าจะผ่านมากี่ยุคกี่สมัยบทประพันธ์ระดับตำนานของฝรั่งเศสเรื่อง “เดอะ แมน ฮู ลาฟ” จะถูกหยิบยกมาทำเป็นละครและภาพยนตร์อยู่เสมอ โดยเริ่มต้นจากนักเขียนชื่อดังชาวฝรั่งเศส “วิคเตอร์ อูโก้” ได้เริ่มเขียนนิยาย “เดอะ แมน ฮู ลาฟ” ในช่วงปี ค.ศ. 1866–1869 ซึ่งเป็นช่วงที่เขาอยู่ในการลี้ภัยทางการเมืองไปที่เกาะแห่งหนึ่ง นิยายเรื่องนี้ได้รับการดัดแปลงเข้าฉายถึง 3 ครั้ง แต่ครั้งที่ได้รับการตอบรับดีที่สุดนั้นคือในฉบับภาพยนตร์ของ พอล เลนีย์ ในปี ค.ศ. 1928
ซึ่งเป็นช่วงยุคของภาพยนตร์เงียบและมีภาพยนตร์อันโด่งดังมากมายไม่ว่าจะเป็น อะ ทริป ทู เดอะ มูน 1902 หรือ “เดอะ คาบิเน็ท ออฟ ดอกเตอร์ คาลิกาลี่” ในปี ค.ศ. 1920 ซึ่งแน่นอนว่าภาพยนตร์ได้รับแรงบันดาลใจหรือแนวทางเดียวกับสองภาพยนตร์อมตะที่ว่านี้ จะพบว่าภาพยนตร์ที่นำออกฉายจะเป็นภาพยนตร์เงียบ คือ ไม่สามารถใส่ไดอะล็อกลงไปในภาพยนตร์ได้เลย หรือถ้ามีก็มีเพียงแค่ตัวหนังสือวิ่งออกมาขั้นฉาก และเล่าเรื่องการแสดงผ่านสีหน้าและดนตรีประกอบเท่านั้น ทำให้ไม่สามารถเล่าเรื่องที่ผู้เขียนอย่าง วิคเตอร์ อูโก้ เขียนไว้ได้ทั้งหมด
ผู้กำกับและผู้เขียนบท ฌอง ปิแอร์ อเมรีส์กล่าวว่า “ผมจะทำ เดอะ แมน ฮู ลาฟ ไม่ให้ดูเหมือนกับเป็นการย้อนยุคเกินไป ผมมักจะไม่ชอบเสมอเมื่อภาพยนตร์ในแนวนี้ นักแสดงจะต้องมาตะโกนหรือพูดเสียงดัง ๆ ใส่กัน จนบางครั้งมันกลายเป็นว่าการแสดงนั้นล้นจนเกินไป ผมจะทำให้นักแสดงเป็นธรรมชาติให้มากที่สุด”
จากนั้น ฌอง ปิแอร์ อเมรีส์ กล่าวถึงพระเอก “กวินเปลน” ว่า “เขาเปรียบเสมือนศูนย์กลางของเหล่าคนผิดแปลก ที่ถูกคนอื่นมองว่าเป็นตัวประหลาด ความไร้เดียงสาของเขาทำให้เขาไม่รู้เลยว่าจะเข้ากับสังคมได้อย่างไร ผมเชื่อว่า มาร์ค อองเดรย์ กรองแดง ทำได้ เพราะเขามีทุกอย่างตามบทประพันธ์ที่บรรยายไว้และดวงตาที่กวินเปลนมีด้วย”
และบทเด่นนี้ตกเป็นของ “มาร์ค อองเดรย์ กรองแดง” และเขาเผยถึงบทที่ตัวเองได้รับว่า “ผมไม่เคยคิดว่าจะได้บทนี้ เพราะก่อนหน้านี้เคยอ่านและดูคนอื่นแสดงมาหลายครั้งแล้ว พอมาถึงตัวเองที่ต้องแสดงมันกดดันมาก เพราะเราต้องทิ้งการเป็นตัวเอง เพื่อเป็นกวินเปลนให้ได้ทั้งท่าทางและความคิด ถือเป็นสิ่งที่ยากและท้าทายมากสำหรับผม” มาร์ค อองเดรย์ กรองแดง กล่าว.
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
