เมื่อกลับมาถึงบ้าน วิกกี้เข้ามาดูแลน้องสาวด้วยความเป็นห่วง
“หลับซะ ยายเกล้า ไม่ต้องคิดอะไรอีก”
รัดเกล้าหลับตาลงอย่างเชื่อฟัง วิกกี้ปิดไฟแล้วเดินออกไป...พอเสียงประตูปิด รัดเกล้าลืมตาได้ยินเสียงติสสาดังเข้ามาในหัวรัดเกล้าอีก
“มรันมาจะเป็นเจ้าสาวของข้า...พี่ชายขอสัญญา สัญญาด้วยชีวิตและวิญญาณ พี่ชายจะไม่มีวันทำให้น้องน้อยเสียใจ” รัดเกล้าปิดหู ส่ายหน้าดิ้นอึกอัก ๆ แล้วรัดเกล้าก็ฝันเห็นติสสากับมรันมาอยู่ในวิหารปุระอมร นรสิงห์ยกดาบจะฟัน ติสสากอดมรันมา ในอ้อมกอดไว้แน่น นรสิงห์แทงดาบลงที่อกติสสา ทะลุ อกมรันมา พอดึงดาบออก ร่างติสสาและร่างมรันมาค่อยทรุดลงเลือดไหลทะลักออกจากสองร่างที่กอดกันจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต นรสิงห์สีหน้าโหดเหี้ยม มองดูอย่างสะใจ หัวเราะดังกังวาน บาดลึกเหมือนเสียงแห่งปิศาจ
รัดเกล้าลุกขึ้นพรวด เหงื่อแตกเต็มหน้า สีหน้าหวาดหวั่น จิตใจเต็มไปด้วยความกลัวกับภาพที่เห็น
เช้าวันใหม่ พัทธ์กับไผ่ยืนประชุมทีม รัดเกล้ายืนหน้าเซียว ๆ ด้านข้างยอดชาย ไผ่มองเป็นห่วงวิกกี้จ้องไผ่
“วันนี้เราจะไปบ้านคุณอภิมุข หาให้เจอว่ายังมีอะไร ที่ทุกคนในบ้านพยายามปิดบังเราอยู่”
“ให้เกล้าไปด้วยนะคะ” รัดเกล้าเสนอตัว
“ไม่เป็นไร รัดเกล้าพักอยู่ที่กองนี่แหละ คอยช่วยอรนุชเรื่องเอกสาร”
รัดเกล้ามองพัทธ์อย่างขอร้อง
“เกล้าเป็นน้องพี่วิกกี้...พี่วิกกี้สอนเกล้าให้เข้มแข็ง รับรองค่ะว่าเกล้าจะไม่เป็นภาระ คนอื่น”
วิกกี้ยิ้มกว้าง ปลื้มมาก รีบหันไปทางพัทธ์
“ให้ยายเกล้าไปด้วยเถอะค่ะ น้องวิกกี้ทน ทาน...ทนมือทนไม้ ใช้ประโยชน์ได้แน่นอนค่ะ”
“งั้นให้มุไปด้วยนะ จะได้ไปช่วยเพื่อนทำงาน” มุรธาเสนอตัว
“อยู่ชงกาแฟดีกว่า หนู” วิกกี้เสียงเข้มใส่
“นะคะ พี่พัทธ์ ให้มุไปด้วยนะคะ” มุรธารีบหัน ไปอ้อนพัทธ์
วิกกี้มัวจ้องมุรธา ที่ส่งสายตาปริบ ๆ ให้พัทธ์ เลยไม่เห็นว่าไผ่ขยับมาใกล้รัดเกล้า
“อย่าไปเลย...รัดเกล้า” ไผ่บอกอย่างห่วงใย
รัดเกล้ามองไผ่ สายตาดื้อเงียบ
ในเวลาต่อมา ทีมสืบสวนคดีพิเศษก็มาที่บ้าน อภิมุข อภิวัฒน์ลงจากข้างบนเห็นทีมสืบสวนก็ไม่พอใจ
“บ้านผมเป็นที่ส่วนตัว พาคนมามากมายทำไม”
“เราขอตรวจค้นเพิ่มเติมครับ”
“หมายศาลล่ะ...ถ้าไม่มีหมายศาล ก็เชิญกลับไปได้”
“เราเป็นทีมที่ได้รับอนุญาตให้รื้อคดีนี้”
“พวกคุณอยากจะดูห้องที่พี่ดำถูกฆ่าใช่มั้ย” เพชรดาเดินออกมาจากด้านใน
“เพชร...ห้องนั้นเราปิดตายไปแล้ว” อภิวัฒน์บอกเสียงเข้ม
“นี่ค่ะกุญแจ” เพชรดาชูกุญแจให้ทุกคนเห็น
“ต่อให้มีกุญแจ ก็เข้าไปไม่ได้...หมายศาลอย่างเดียว ผมถึงจะอนุญาตให้พวกคุณเข้าไป”
อภิวัฒน์เดินเข้ามาเผชิญหน้ากับพัทธ์อย่างเหนือกว่า...ทีมสืบสวนจำต้องล่าออกไปตั้งหลักที่ด้านนอก พัทธ์กับทีมที่ยืนหน้าเครียด
“วิกกี้โทรฯ สั่งอรนุชให้ขอหมายศาลแล้วค่ะ”
“ฉันว่าเราแยกกันดีกว่า พัทธ์แกอยู่ที่นี่... ระหว่างรอหมายศาล คุยกับคุณเพชรดาเผื่อได้อะไรเพิ่มเติม ยังไงเธอก็อยากให้เราทำคดีนี้อยู่แล้ว...ไม่เหมือนคุณอภิวัฒน์พี่ชาย” ไผ่เสนอ
“ตกลง งั้นแกพาทีมไปดูรอบ ๆ” พัทธ์เห็นด้วย
“มุช่วยพี่พัทธ์ที่นี่นะคะ มุจดเลกเชอร์เร็ว”
“วิวไปกับฉัน”
“รัดเกล้าอยากออกไปลุยกับเรามั้ย” วิวหันไปทางรัดเกล้า
รัดเกล้ามองวิว อยากไปแต่เจอสายตาวิกกี้ ไผ่เห็นแล้วรีบพูดขึ้น
“คุณวิกกี้กับรัดเกล้า ไปทีมผมมั้ย...ทิ้งไอ้พัทธ์ ยอดชาย น้องมุไว้ที่นี่ คุณอภิวัฒน์แกจะได้ไม่กดดันว่าพวกเรามารุมถึงบ้าน ทีมผมต้องการคนตาเหยี่ยว ช่างสังเกต...รอบรู้...คุณวิกกี้เก่งอยู่แล้ว” ไผ่แบ่งงาน
“ฉันถือว่าเป็นคำชม ฉันต้องไปอยู่แล้ว เพราะ ผู้กองพัทธ์ให้ฉันเป็นหัวหน้าทีมตรวจหาพยานแวดล้อม ...รับรองว่าวิกกี้ต้องได้ข้อมูลมาช่วยผู้กองแน่ ๆ ค่ะ” วิกกี้ยืนยัน
จากนั้น วิกกี้เดินนำทุกคนมา สิริรัตน์ในชุดนอนวาบหวิวเดินออกมาเห็นกลุ่มวิกกี้ เธอมองผ่านวิกกี้ ไปส่งสายตาเซ็กซี่ที่ไผ่กับวิว เดินวนไปรอบตัวสองตำรวจหนุ่ม
“มาแค่คนสองคนก็พอ”
“ไม่พอหรอกค่ะ...ที่นี่เงื่อนงำเยอะ”
“คิดว่าจะได้อะไรกลับไปล่ะสิ...ตำรวจชุดที่แล้วมาค้นจนพรุน ทุกซอกทุกมุมก็ยังมือเปล่ากลับไป”
“ผมไม่ใช่ตำรวจชุดที่แล้ว ผมน่าจะโชคดีกว่าครับ” ไผ่ยิ้มหล่อ
วิกกี้เห็นสายตารอยยิ้มที่ไผ่ส่งตอบให้สิริรัตน์หยาดเยิ้ม แล้วเมินหน้าด้วยความรังเกียจ
“จะไปกันหรือยัง หรือว่าต้องขอตรวจที่เกิดเหตุทุกซอกทุกมุมซะก่อน...ผู้กองไผ่”
“เราไปก่อนก็ได้ค่ะ...พี่วิกกี้”
ไผ่เห็นรัดเกล้าเดินไปกับวิกกี้ ก็ขยับออกห่างจากสิริรัตน์
“เดี๋ยวผมกลับมานะครับ...หวังว่าคุณสิริรัตน์จะไม่รีบไหน”
“ไม่รีบค่ะ...สิริรัตน์จะรอผู้กอง”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
