เท่านั้น ธิดารัตน์ก็เจอกมลาตวาดแถมสวดอีกยกใหญ่ โดยไม่ยอมฟังเหตุผลของลูกเลย ก่อนจะตบท้ายว่าจะพาธิดารัตน์กลับไปต่างจังหวัดหลังออกจากโรงพยาบาล ธีรธรเห็นว่าเรื่องจะไปกันใหญ่ก็เลยบอกพี่สาวว่าจะจัดการเอง พันธ์พงษ์รีบดึงกมลาออกไปจากห้อง ธิดารัตน์ถามน้าว่าจะจับสุทธิพงษ์เข้าคุกจริงหรือ ธีรธรบอกไม่จับและจะพยายามช่วย แต่ต้องรอให้กมลาใจเย็นลงกว่านี้ก่อน
ธีรธรกำลังจะขับรถออกจากโรงพยาบาลแต่ต้องเบรกตัวโก่งเพราะไศลามายืนขวาง ธีรธรตกใจมากเพราะสภาพไศลาที่ผ่านการต่อสู้มา ไศลาเข้ามานั่งในรถและขอให้ธีรธรช่วยเธอ
“คุณเป็นคนเดียวที่ชั้นพอจะไว้ใจได้ตอนนี้ ชั้นอยากให้คุณดูแลสิ่งนี้ให้ดีเท่าชีวิตคุณ” ไศลา ยื่นกล่องไม้ให้ธีรธร”
“มันคืออะไร” ธีรธรแปลกใจมาก
“มันคือของสำคัญบางอย่างที่มีคนต้องการมันมาก ชั้นไม่อยากให้ใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน คุณต้องเก็บมันเป็นความลับระหว่างเรา ได้มั้ย”
“ได้สิ ผมจะไม่บอกใครและจะดูแลมันอย่างดี”
ไศลาจะลงจากรถ ธีรธรคว้ามือของเธอไว้ “คุณขอผมตั้งเยอะ จะไม่มีข้อแลกเปลี่ยนให้บ้างเหรอ เดี๋ยววันอาทิตย์คุณก็ไปเสี่ยงอีก งานของเราจะมีวันพรุ่งนี้อีกแค่ไหนก็ไม่รู้ ผมขอคุณแค่อย่างเดียวเอง คุณจะให้ผมได้มั้ย”
“อะไรคะ”
“ผมขอความสุขจากคุณแค่...วันเดียวที่เราจะอยู่ด้วยกันไม่มีเรื่องคนอื่น แล้วพอหมดวัน ผมจะปล่อยคุณไปอยู่ในโลกของคุณ ที่มี...คนอื่น”
“แค่วันเดียว... แล้วชั้นต้องทำอะไรบ้างคะ” ไศลาถาม ธีรธรดีใจที่ไศลารับปากตน
นาถสุดาสภาพโทรมสุด ๆ เดินเข้ามาในป่า เธอมองซ้ายมองขวาไม่รู้ทิศรู้ทาง สัตว์ป่าส่งเสียงชวนให้หวาดผวา
นาถสุดาเดินไปตามทางที่พอจะเห็นร่องรอยของคนเดินเข้ามา “เมฆา เมฆา เมฆา” ไม่มีเสียงตอบรับจากใคร มีแต่เสียงสะท้อนของนาถสุดาเองที่ดังกลับมา นาถสุดาเงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียงคล้าย ๆ น้ำตกจึงรีบเดินไปตามเสียง
“เมฆา เมฆาอยู่ที่นี่รึเปล่า เมฆาชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย” นาถสุดาร้องเรียกเมื่อมาถึงน้ำตก นักพรตเมฆขาว ประชิดด้านหลังของนาถสุดาอย่างไม่ทันรู้ตัว “เจ้ามีธุระอะไรกับข้า” นาถสุดาตกใจ หันมาเจอเมฆายืนประชิดตัว ก็ยิ่งผงะถอยไป “ท่านคือเมฆา เคลื่อนไหวเบาประดุจเมฆสินะ อาจารย์ของชั้นเคยเล่าเรื่องท่านให้ฟัง”
“อาจารย์ของเจ้า...”
“ท่านจำชั้นไม่ได้เหรอ...ชั้นคือลูกศิษย์คนเดียวของอาจารย์โยคีศิลาดำ”
“ลูกศิษย์น้องศิลา เจ้ามีเรื่องอะไรจะคุยกับข้า”
นาถสุดาบอกต้องการตำราหน้าสุดท้ายเพื่อช่วยคนรัก หากใครขวางจะไม่ยอมไว้ชีวิต
“เจ้ายอมให้คนอื่นสังเวยชีวิตเพื่อคนรักของเจ้า งั้นเจ้าอาจต้องใช้ชีวิตข้าเป็นเครื่องบรรณาการนั้นด้วย เพราะข้าไม่ยอมให้ตำรานั้นตกไปอยู่กับคนที่ใช้มันในทางที่ไม่ถูกหรอก”
“ชั้นก็จะไม่ยอมเหมือนกัน” น้ำเสียงนาถสุดาเด็ดเดี่ยว
นักพรตแบมือ มีม้วนกระดาษวางบนนั้นดั่งนิมิต “ถ้าเจ้าอยากได้ มีทางเดียวคือฆ่าข้าซะ”
“ย่อมได้” นาถสุดาไม่กลัวลุยเข้าไปปล่อยพลังใส่นักพรต แต่ร่างนักพรตก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตา พร้อมจู่โจมเธอ โดยที่เธอก็ไม่เห็นตัว นาถสุดาเสียหลักหันไปอีกทีนักพรตไปปรากฏตัวอยู่บนโขดหิน นาถสุดาปล่อยลูกไฟออกไป ร่างนักพรตก็หายตัวไปอีก นาถสุดาตามไปสู้กับนักพรตไม่ว่าจะย้ายไปทางไหน จนสุดท้ายนาถสุดาใช้ความว่องไว ปล่อยลูกไฟใส่ตัวนักพรตได้ นักพรตตกใจตัวเริ่มไหม้
นาถสุดาดีใจที่เห็นร่างของนักพรตเมฆขาวไหม้ แต่พริบตาเดียวร่างของนักพรตหายไป แต่สิ่งที่ไหม้เป็นม้วนกระดาษที่นาถสุดาคิดว่าเป็นตำรา นาถสุดาตกใจรีบวิ่งเข้าไปดับไฟ แต่ก็เหลือแค่ขี้เถ้า เธอน้ำตาไหลพรากหมดหนทางจะช่วยเทพ นักพรต บอกให้นาถสุดายอมรับความจริงว่าเทพหมดเวลาของเขาแล้ว เหมือนทุกสิ่งบนโลกนี้เมื่อถึงเวลาก็ต้องสลายไป ส่วนตำราที่นาถสุดาคิดก็ไม่มีจริงเพราะเขาไม่เคยเห็นมาก่อน นาถสุดาทึกทักเอาเอง นาถสุดาได้แต่นั่งร้องไห้อย่างผิดหวัง เธอกลับมาที่โรงแรม นั่งข้าง ๆ เทพ คิดหาทาง ยังไม่หมดหวังที่จะทำให้เทพกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ไศลาและธีรธรนัดเจอกันที่สวนสาธารณะ วันนี้ไศลาใส่กระโปรงดูสวยหวานจนธีรธรเอ่ยชม เพราะเธอสวยแปลกไปกว่าทุกครั้ง ธีรธรจูงมือไศลาไปให้อาหารปลา ทั้งคู่แอบมองกันและยิ้มอย่างมีความสุข ทั้งวันทั้งคู่ต่างก็มีกิจกรรมร่วมกันเหมือนกับคู่รักคู่อื่น ๆ ก่อนจะกลับไปช่วยกันทำอาหารเย็นที่บ้านของไศลาที่เงียบเหงามานาน เพราะไม่มีคนอยู่ ไศลาทำอาหารอย่างคล่องแคล่วจนธีรธรอดทึ่งไม่ได้ที่ผู้หญิงห้าวหาญอย่างไศลาจะทำได้ ไศลาบอกแม่เธอเป็นคนสอนให้ทำ และทุกครั้งที่ทำอาหารให้น้อง ๆ ทาน เธอจะมีความสุขเหมือนมีแม่อยู่ด้วย
หลังอาหารค่ำ ทั้งคู่มายืนมองดาวที่ระเบียง เมื่อนึกถึงว่าวันนี้เป็นวันเดียวที่ทั้งคู่จะปลอดภาระทั้งปวง และพรุ่งนี้ต้องกลับไปอยู่ในโลกความจริงก็หน้าเศร้าลง
“พอผ่านวันนี้ไป เราก็ควรจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้น แล้วก็ต่างใช้ชีวิตนะคะ”
“ผมจะขอบคุณมากถ้าไม่ย้ำขนาดนั้น” ธีรธรซึม
“งั้นเดี๋ยวชั้นไปเอาน้ำมาให้ดื่มดีกว่านะคะ อากาศมันอบอ้าวไป”
ไศลาจะเดินไป แต่ธีรธรดึงมือรั้งไศลามา กอดไว้ มันเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นจนไศลาปฏิเสธไม่ได้ เธอเองก็กอดเขาไปเช่นกัน
“ถ้าพ่อแม่แล้วก็น้องสาวของคุณมองอยู่ ผมอยากจะบอกว่า คุณอาจจะมองว่าคืนนี้เป็นความฝัน แต่สำหรับผม...มันจริงที่สุดแล้ว แล้วผมจะไม่มีวันลืมคืนนี้เลย” ธีรธรผละไศลาออกจากอ้อมกอดของเขา ทั้งคู่สบตากัน ธีรธรค่อย ๆ บรรจงจูบไศลาอย่างโรแมนติก ไศลาเองก็รับจูบนั้นด้วยความเต็มใจ แต่เมื่อเธอนึกถึงคำพูดของอาจารย์ที่บอกว่าห้ามผิดประเวณี นึกถึงแหวนที่นิ่มนวลใส่และบอกว่าหมั้นกับธีรธรไว้ เธอก็ผลักธีรธรออกทันที
“กลับเถอะค่ะ หมดเวลาแล้ว” ธีรธรมองไศลาเศร้า ๆ ไศลาหลบสายตาธีรธรกลัวใจอ่อน “คุณอย่าลืมข้อแลกเปลี่ยนของเรา ดูแลกล่องไม้นั่นแทนฉันด้วย ถ้าชั้นพร้อมเมื่อไหร่ ชั้นจะมาเอาคืนไปเอง”
ธีรธรพยักหน้ารับเศร้า ๆ ไศลาเองก็ปวดใจไม่แพ้กัน
ธีรธรมาประชุมกับจ่านิดและตำรวจ วาง แผนเรื่องงานหมั้นของนาถสุดาและชูชิต ขณะที่ดุลยศักดิ์เรียกไศลาไปคุยโดยจะให้เธอรับรองมิส เตอร์ลี คู่ค้ารายใหญ่ของดุลยศักดิ์ ในงานวันหมั้น อรชรแอบเห็นไศลาส่งซิกให้ตำรวจ ขณะที่ไศลากลัวชูชิตจะรู้ว่าตำรวจบุกเข้ามาจึงแกล้งจูบชูชิต ธีรธรเห็นพอดีก็ปวดใจมาก ดุลยศักดิ์ซ้อนแผนโดยหลอกให้ตำรวจระดมมาที่งาน ส่วนเขาและมิสเตอร์ลีตัวจริงไปซื้อขายยาเสพติดกันที่ท่าเรือ ทำให้ตำรวจล้มเหลวในการจับกุม แถมดุลยศักดิ์ยังแอบเชิญนักข่าวมาในงานโดยบอกว่าตำรวจจะจับยาเสพติดลอตใหญ่ ทำให้ตำรวจเสียหน้าเป็นอย่างมาก ไศลาก็ถูกโยคีศิลาดำเล่นงานเพราะอยากได้ตำราหน้าสุดท้าย แต่นาถสุดาเข้ามาช่วยไว้เพราะไม่อยากให้ไศลาตายก่อนที่เธอจะได้ตำรา อีกทั้งไศลายังรู้ว่าถูกซ้อนแผนจะโทรฯบอกธีรธรแต่เขาไม่ยอมฟัง และเข้าใจว่า ไศลาหักหลังเขา
“เอ่อ...คือชั้นได้ยินว่ามันไปส่งของที่ท่า เรือ” ไศลาบอก
“หยุดพูดซักทีแค่นี้เธอยังทำให้ชั้นอายไม่พออีกรึไง สะใจเธอแล้วสินะที่ได้หลอกคนโง่ ๆอย่างชั้น บอกเลยนะว่าไม่มีวันที่ชั้นจะโง่เป็นครั้งที่สอง” ธีรธรวางหูใส่ไศลา
“ธี คุณธีฟังชั้นก่อน คุณธี คุณธี ชั้นไม่ใช่คนทำนะ” ไศลาไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากโทรศัพท์ เธอก็รู้ทันทีว่าธีรธรโกรธ รีบวิ่งออกไปหาธีรธรทันที
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
