ธีรธรกลับมาถึงบ้านก็พบความผิดปกติ เพราะไฟในบ้านมืดสนิทแต่กระจกแตก พอเข้ามาในบ้านก็พบไอ้โม่งเอาปืนจ่อวงทองอยู่ขู่ให้ธีรธรทิ้งปืน ธีรธรค่อย ๆ วางปืนลงบนพื้นอย่างมีสติ สมุนคนหนึ่งเดินมาเตะปืนออกไป สมุนที่เหลือเข้ามาจะจับตัวธีรธร แต่เขาใช้ความว่องไวของทักษะการต่อสู้ที่ฝึกฝนมา จัดการกับสมุนได้อย่างคล่องแคล่วจนคู่ต่อสู้ลงไปกอง
ชูชิตยิงปืนขึ้นฟ้าเพื่อขู่ ธีรธรชะงัก
“อย่าทำอะไรแม่ชั้นนะ แม่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”
“แกน่ะระวังตัวให้ดีเถอะอย่าเที่ยวไปยุ่งเรื่องของคนอื่นนักไม่งั้นคราวหน้าไม่โดนแค่นี้แน่” ชูชิตผลักคุณนายวงทองใส่ธีรธร แล้วก็วิ่งหนีไป
ชูชิตวิ่งหนีออกมาหน้าบ้านและหลบที่พุ่มไม้ ธีรธรวิ่งตามออกมามองไม่เห็นใคร แต่สังเกตเห็นเงาของคนโผล่ออกมาจากพุ่มไม้ เลยทำเป็นเดินเข้าบ้าน ชูชิตออกมาจากที่ซ่อน แต่แล้วธีรธรก็ปรากฏตัวด้านหลังพร้อมอัดหมัดเข้าเต็มหน้าจนชูชิตหงาย ล้มลง ธีรธรขึ้นคร่อมรัวหมัดไม่ยั้งและถามถึงนิ่มนวล ชูชิตบอกอยู่ในบ้าน แต่ระหว่างที่ธีรธรเผลอชูชิตก็คว้าพลั่วแถวนั้นฟาดจนธีรธรสลบและหนีไป
คุณนายวงทองเปิดประตูเข้ามาในห้องนิ่มนวล นิ่มนวลผวาแต่พอเห็นเป็นวงทองก็โผเข้ากอดทันที นิ่มนวลไม่กล้าบอกเรื่องที่เธอโดนข่มขืน ธีรธรโผล่เข้ามา วงทองบอกว่าเธอและนิ่มนวลปลอดภัยดี นิ่มนวลหลบตาธีรธรไม่กล้าสบตา
“พวกมันเป็นใครมาจากไหน ลูกมีศัตรูที่ไหนรึเปล่า”
“เป็นตำรวจก็มีศัตรูเต็มไปหมดแหละครับ ผมก็เดาไม่ถูกเหมือนกัน”
“แม่ว่าต้องเป็นพวกมีอิทธิพลที่ลูกไปขวางทางมันแน่ ๆ มันถึงกล้าขนาดส่งคนมาทำร้ายตำรวจถึงบ้านได้ จะว่าเป็นโจรผู้ร้ายมาปล้นก็คงไม่ใช่ เพราะข้าวของเรามันก็ไม่ได้เอาอะไรไปเลย”
ธีรธรนิ่งคิดตามคำของแม่ คุณนายวงทองสังเกตเห็นเลือดที่ไหลของธีรธรจึงบอกให้ไปทำแผล
ไศลาบุกมาหาโยคีศิลาดำที่บ้านของดุลยศักดิ์ เพื่อทวงกล่องไม้โบราณเธอคืน โยคีศิลาดำไม่คืนให้ง่าย ๆ ทำให้ไศลาใช้วิชาเทควันโดที่ร่ำ เรียนมา แต่ดูเหมือนจะไม่เกิดผลอะไร แต่กลับโดนโยคีศิลาดำใช้พลังทำร้ายจนสะบักสะบอม โยคีศิลาดำสงสัยมากว่าของที่ไศลาหาจะต้องเป็นของสำคัญ ที่ไศลายอมเอาชีวิตเข้าแลก ทั้งที่ตาที่สามของไศลาก็ไม่มีแล้ว ไศลาถูกอัดเสียน่วม ดุลยศักดิ์มาเห็นเข้าพอดีก่อนที่เธอจะสลบไป ดุลยศักดิ์ต่อว่าโยคีศิลาดำ โยคีศิลาดำแค้นในใจหากได้ตำรามาจะไม่ยอมอยู่ใต้การบังคับของดุลยศักดิ์อีกต่อไป โยคีศิลาดำสงสัยว่าสิ่งที่ไศลาตามหา อาจเป็นตำราหน้าสุดท้ายก็เป็นได้
นิ่มนวลร้องไห้คร่ำครวญ เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ก่อนจะนึกได้เรื่องแหวนประจำตระกุลของธีรธร นิ่มนวลรีบค้นกระเป๋าแต่ไม่พบ ทุกที่ในห้องก็ไม่มี นิ่มนวลยิ่งเครียดกว่าเดิมที่ทำแหวนที่สำคัญมากหายไป
ไศลามาเจออาจารย์ในป่าแห่งเดิม อาจารย์ยื่นมือมาจับหัวไศลา ทำให้ไศลามองเห็นกล่องไม้โบราณในมือของนาถสุดาในโรงแรมแห่งหนึ่ง ไศลาแปลกใจว่าทำไมนาถสุดายังมาตามหาตำราโบราณจากเธอ อาจารย์ยังบอกอีกว่าให้ไศลาเอากล่องไม้กลับมา แล้วจะรู้เองว่าต้องทำอย่างไรต่อไป ไศลาตื่นขึ้นมาบนเตียงในห้องนอนของเธอที่บ้านของดุลยศักดิ์ ไศลาคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งเรื่องที่ถูกโยคีศิลาดำทำร้าย และเรื่องที่อาจารย์บอกให้รีบตามกล่องไม้คืนมาให้ได้ ไศลาลุกจากเตียง แม้ร่างกายจะยังบอบช้ำแต่ก็ต้องกัดฟัน พอเดินลงมาข้างล่างก็เจอดุลยศักดิ์บอกจะให้ดูแลแขกคนสำคัญในวันหมั้นชูชิตและนาถสุดา
ไศลาให้แท็กซี่มาส่งที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่เธอคลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นโรงแรมที่เธอเห็นในฝัน และเคาะประตูห้องหมายเลขที่เธอเห็นในฝัน ขณะที่นาถสุดานั่งคุยกับร่างของเทพราวกับมีชีวิต พร้อมกับใช้มือลูบตามตัวไปมา แม้ร่างอันไร้วิญญาณของเทพจะเริ่มส่งกลิ่นเหม็น แต่นาถสุดาก็ไม่รังเกียจ เสียงเคาะประตูดังขึ้น นาถสุดาระแวงจึงเดินไปดูที่ตาแมวพบว่าเป็นแม่บ้านขึ้นมาถามว่าจะทำความสะอาดห้องไหม นาถสุดามองอย่างไม่พอใจบอกไม่ต้องและปิดประตูดังปัง ด้านไศลาเมื่อเคาะประตูพบว่าคนที่มาเปิดประตูเป็นชายวัยกลางคน ไศลาบอกเธอจำห้องผิดและรีบออกมาจากโรงแรมนั้นทันทีเมื่อรู้ว่าเธอมาผิดโรงแรม
สุทธิพงษ์มาเยี่ยมธิดารัตน์ เธอดีใจมาก สุทธิพงษ์ป้อนข้าวต้มให้ ข้าวต้มหกจึงเช็ดให้ กมลาและพันธ์พงษ์เปิดประตูเข้ามา เห็นเหมือนสุทธิพงษ์กำลังลวนลามลูกสาวตนเองก็โวยวายใส่ทันที ธิดารัตน์ร้องห้ามบอกเป็นเพื่อนเธอเองชื่อพงษ์ ทำให้กมลายิ่งโมโหเพราะรู้ว่าสุทธิพงษ์เป็นคนชวนธิดารัตน์ออกมาเที่ยวจนเกิดเรื่อง จึงถลาเข้าไปทุบตีทั้งที่สุทธิพงษ์ยังเจ็บแถมยังนั่งรถเข็น สุทธิพงษ์ได้แต่ปัดป้องไปมา พันธ์พงษ์ต้องเข้ามาดึงกมลาออกเพราะเห็นว่าสุทธิพงษ์ก็ยังบาดเจ็บนั่งรถเข็น กมลาโวยวายหาว่าสุทธิพงษ์ลวนลามธิดารัตน์ แม้สุทธิพงษ์และธิดารัตน์จะปฏิเสธ แต่กมลาไม่ฟังแถมยังบอกจะเอาสุทธิพงษ์เข้าคุก
ไศลามาที่โรงแรมแห่งหนึ่งและรู้ทันทีว่าเป็นโรงแรมที่เธอตามหาแน่ เพราะมีพลังบางอย่างแผ่ออกมา ไศลาขึ้นลิฟต์สวนกับนาถสุดาที่ลงลิฟต์มา เตรียมจะออกไปข้างนอก ไศลามาที่ห้องนาถสุดาและแอบเอากุญแจของแม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดห้องถัดไปไขประตูห้อง เพียงแค่ก้าวเข้ามาก็ได้กลิ่นสาบสางที่บอกไม่ถูก ไศลาเดินไปตรงที่ควรจะเป็นเตียงนอน แต่มันถูกแทนที่ด้วยโลงศพตู้เย็น เธอก็ตกใจมาก รวบรวมสติเดินเข้าไปดูก็พบว่าเทพหน้าซีดเผือด พอเอื้อมมือไปสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือก
“เทพ ขอให้คุณไปสู่สุคตินะ” ไศลามองหน้าเทพด้วยใจที่สงบ ก่อนจะลุกมาค้นหาของที่ต้องการ
นาถสุดากำลังจะออกรถแต่นึกขึ้นได้ว่าลืมกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์ จึงลงจากรถและกลับขึ้นห้องไปอีกครั้ง ด้านไศลาค้นหาตามจุด ต่าง ๆ และพบว่ากล่องไม้โบราณของเธอวางอยู่หน้ากระจก ไศลาจะเดินเข้าไปหยิบแต่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง จึงรีบเข้าไปหลบในตู้เสื้อผ้า นาถสุดาดินเข้ามาในห้องมาหยิบของที่ลืมไว้ แต่พบว่าของบางอย่างเปลี่ยนจุดจึงรู้ว่าต้องมีคนเข้ามาในห้องแน่ แต่ก็ไม่ได้กระโตกกระตากและเดินออกจากห้องไป ไศลาออกมาจากที่ซ่อน หยิบกล่องไม้และรีบออกจากห้อง
ไศลาเปิดประตูออกมาก็ต้องสะดุ้งเพราะนาถสุดายืนรออยู่ นาถสุดาเดินไล่ไศลาถอยเข้ามาในห้องอีกครั้ง ถอยเรื่อย ๆ จนติดกับโลงศพเทพ “แกทำอะไรทิ้งไว้ที่นี่...แล้วแกก็จะเปิดหนีไปง่าย ๆ เหรอ”
“นาถ...ชั้นว่าเธอควรไปหาหมอนะ”
“นี่แกว่าชั้นบ้าเหรอ ชั้นไม่ได้บ้า แต่ถ้าแกเคยรักใครซักคนมาก ๆ...แต่ชั้นจะพูดไปทำไมล่ะ ในเมื่อคนใจโหดเหี้ยมอย่างแก คงไม่มีวันรู้จักความรัก นี่คงมาเพื่อจะเยาะเย้ยชั้นละสิ แต่ก็ดี...ชั้นจะบอกต่อหน้าเทพตรงนี้เลย ว่าชั้นจะเอาตำรามาช่วยเทพให้ได้ แล้วคนที่ตายก็ต้องเป็นแก แกต้องชดเชยเทพด้วยชีวิตของแกเท่านั้น”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
