สิริรัตน์จะโผเข้าเล่นงานเพชรดา แต่อภิวัฒน์จับแขนสิริรัตน์เหวี่ยงออกไปก่อน
“เออ ฉันมันต่ำ แล้วไอ้พวกผู้ดีน่ะ อย่ามูมมาม ตะกละตะกลามมากินของต่ำ ๆ ก็แล้วกัน...คอยดูต้องมีคนตาย บ้านนี้มันต้องมีคนตายอีก เพราะผู้หญิงบ้าอย่างแก...นังเพชร”
สิริรัตน์สะบัดหน้าเดินปัดออกไป อภิวัฒน์กับเพชรดาหงุดหงิด
“หยุดความคิดเรื่องพี่ดำถูกฆ่าได้แล้ว...ครอบครัวเรา..รับเลี้ยงลูกเมียคนงานอย่างแกก็บุญกะลาหัวแค่ไหน ยังจะมาทำให้บ้านนี้ลุกเป็นไฟอีก ฉันเตือนแล้วนะ เพชร...ฉันเตือนแล้ว ถ้าแกไม่หยุด ระวังตัวไว้ แกจะได้ตามไปรับใช้พี่ดำ”
พูดจบอภิวัฒน์เดินออกไป เพชรดาตัวสั่น ร้องไห้ที่ถูกรุมประณามจากคนทั้งบ้าน
ไผ่ วิกกี้ พัทธ์ พากันวิเคราะห์ข้อมูลจากการไปสอบปากคำและหาหลักฐานเพิ่มเติมที่บ้านอภิมุข
“คุณเพชรดากำลังปกปิดอะไรเราอยู่” พัทธ์เอ่ยจริงจัง
“ตามหลักฐานทางการเงิน คุณอภิวัฒน์ น้องชาย มีหนี้ที่เกี่ยวกับธุรกิจมากกว่าร้อยล้าน แต่เมีย คุณมาริษา ก็ยังเป็นลูกค้าประจำร้านเพชร งาน รวมไฮโซเซเลบดัง ๆ เธอไม่เคยพลาด” วิกกี้ให้ข้อมูล “คุณสิริรัตน์ น้องเมียก็ดูเข้ากับใครไม่ได้ แล้วก็ไม่ชอบหน้าคุณเพชรดามาก ๆ ถึงกับเรียกว่า...นังบ้า...แค่วันแรกก็สนุกแล้วว่ะ พัทธ์ ผู้ต้องสงสัยเพียบ.. แกว่ามั้ย” ไผ่ถามพัทธ์
“เราจะกลับไปที่นั่นอีก จนกว่าจะเอาความจริงมาให้ได้ ว่า..ใครคือคนยิง”
“ผู้กองไผ่คงมั่นใจฝีมือสอบสวนมากนะคะ...เห็นคุยกับน้องเมียคุณอภิวัฒน์ตั้งนาน ได้เรื่องหรือได้เบอร์มาล่ะคะ”
“ทั้งสองอย่างเลยครับ...ปกติของผมอยู่แล้ว สาว ๆ คนไหนน่าค้นหาก็ต้องขอเบอร์ไว้ แต่คนไหน .. มองแล้วชวนวังเวงใจจนอยากบวชหนี...ก็ต้องอยู่ห่าง ๆ...เพื่อความปลอดภัยของชีวิตหนุ่ม” ไผ่โอบไหล่ดึงพัทธ์ให้ห่างวิกกี้ วิกกี้จ้องไผ่อย่างสุดแสนจะเกลียด พอวิวเปิดประตูเข้ามา วิกกี้หันไปดุประชด
“หัวหน้าคุยกันอยู่ ไม่มีมารยาทเลย วิว”
“ขอโทษครับ ผมจะมาเตือนเจ๊วิกกี้ว่า นักศึกษาฝึกงานกำลังจะมารายงานตัว”
รัดเกล้า ยอดชาย มุรธา เข้ามารายงานตัวเพื่อฝึกงาน วิกกี้สังเกตเห็นไผ่เอาแต่ยิ้มมองรัดเกล้า
“รัดเกล้าค่ะ รัดเกล้า ลิขิตศิริ”
“นามสกุลเจ๊วิกกี้” วิวสงสัย
“ใช่ !! น้องสาวฉันเอง”
“ไหนเจ๊เคยบอกว่าเป็นลูกคนเดียว” ดนัยเอ่ยถาม
“ก็ฉันเป็นลูกคนเดียวของแม่ แต่พ่อฉันมีเมียสองคน ใครมีปัญหาอะไรอึดอัดในใจ อยากสอด
รู้สอดเห็นอีกหรือเปล่าคะ” วิกกี้มองเข่นไปที่ไผ่
“พี่น้องคนละแบบกันเลย น้องรัดเกล้าดูเรียบร้อย”
“สนิทเร็วไปมั้ยคะ ผู้กองไผ่ รัดเกล้าไม่มีพี่ชาย เรียกรัดเกล้าเฉย ๆ ก็พอ”
“งั้นผมขอให้รัดเกล้ามาช่วยเรื่องเอกสารคดีส.ส.อภิมุข”
“ไม่ต้อง อรนุช...เอารัดเกล้าไปช่วยเรื่องประสานงาน” วิกกี้ขวางสุดตัว
“มุละคะ มุช่วยงานใครดี...ให้มุช่วยผู้กองพัทธ์ก็ได้” มุรธาหันไปทางพัทธ์
“สำหรับน้อง เดี๋ยวพี่จัดการให้ค่ะ น้องอะไรนะ มุมานะ ใช่มั้ยคะ”
ทุกคนมองวิกกี้ที่ยิ้มหวานผิดปกติ ขณะที่พวกดนัย ศิริธร อรนุช มองและเมาท์ว่ามุรธาจะเจออะไร
“ให้มุเป็นธุรการ” มุรธาถามย้ำ
“ค่ะ น้องมุดูเฟรนด์ลี่ ขี้เมาท์ เฝ้าระวัง ก็คอยรับส่งเอกสาร เจอคนที่มาติดต่อ”
มุรธาไม่พอใจ พอเห็นพัทธ์เดินถือแฟ้มออกมา มุรธาลุกขึ้นเดินปาดหน้าวิกกี้ทันที
“พี่พัทธ์ทานกาแฟมั้ยคะ มุชงกาแฟอร่อยนะคะ อืม..มุขอเรียกพี่พัทธ์ได้มั้ยคะ เรียกผู้กองดูแก่ไป...คุณวิกกี้ให้มุทำงานตำแหน่งแม่บ้านสำนักงานน่ะค่ะ งานจุกจิก คอยดูแลทุกคน มุชอบนะคะ ชอบมากเลย...น้องมุชอบเทคแคร์ทุกคนอยู่แล้วค่ะ” มุรธายั่ววิกกี้ พัทธ์มองวิกกี้ วิกกี้รีบยิ้ม
“เดี๋ยววิกกี้เข้าไปสรุปงานในห้องใช่มั้ยคะ”
“ครับ ผมขอข้อมูลประวัติครอบครัวคุณอภิมุขทุกคนด้วย”
“ได้เลยค่ะ วิกกี้เตรียมไว้หมดแล้ว”
พัทธ์เดินกลับไปที่ห้อง วิกกี้หันไปสั่งมุรธาเสียงดังให้ได้ยินกันทุกคนตรงนั้น
“หนู..ลาเต้คาราเมลของคุณวิกกี้ด้วยนะ อ้อ..แล้วอย่าเรียกพี่เป็นอันขาด เรายังไม่สนิทสนมกันมากถึงขนาดนั้น..มาใหม่หัดมีสัมมาคารวะ รู้จักผู้ใหญ่ผู้น้อย หนูต้องเรียกคุณวิกกี้ทุกครั้งนะคะ”
มุรธายืนนิ่งเหมือนถูกสาป วิกกี้ปรายตา มองวิวแบบไงล่ะ แล้วเดินเชิดเข้าห้องตามพัทธ์ไปอย่างผู้ชนะ...รัดเกล้ากำลังจัดแฟ้มคดีอยู่ หันมาเห็นไผ่ เธอถอยหลังก็ไปติดตู้
“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก รัดเกล้า..ไม่ต้องกลัวขนาดนั้น ..ไม่นึกเลยว่า คุณจะเป็นน้องเจ๊วิกกี้..ชื่อเพราะจัง รัดเกล้า..รัดเกล้า” ไผ่ก้มมาใกล้
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
