“ขอบคุณครับ ผู้กองไผ่...ผู้กองได้ใจผมไปเต็มร้อยเลยครับ”
วิกกี้กำลังจะใส่กลับให้ยับกันไปข้างนึง แต่พัทธ์รีบประนีประนอมเกรงเรื่องจะบานปลาย
“วิกกี้ครับ ผมว่าเราเป็นดรีมทีมเลยนะครับ ทุกคนให้ใจกับงานนี้เกินร้อย ช่วยกันคนละไม้คนละมืออย่างงี้ เราปิดคดีนี้ได้เร็วแน่”
พัทธ์ยิ้มอยู่คนเดียวท่ามกลางบรรยากาศอาฆาตของวิกกี้ที่จ้องไผ่กับวิว...เมื่อกลับมาถึงคอนโดฯ ไผ่ก็โวยวายทันทีที่รู้ว่าวิกกี้ร่วมทีมสืบสวนในคดีนี้ด้วย
“ไผ่ เราทำงาน ทำไมแกไม่เอางานเป็นตัวตั้ง แกไปกวนเค้าเพราะอยากยั่วโมโหเค้า”
“ฉันเห็นด้วยกับวิว ยายเจ๊วิกกี้มั่นใจตัวเองเกินไป”
“ถ้าวิกกี้ไม่เก่งจริง เธอคงไม่หาหลักฐานมางัดจนคดีต้องถูกรื้อ ฉันว่าเสือสองตัวอย่างแกกับวิกกี้ ควรจะสงบศึกกันชั่วคราว แล้วก็เอาความเก่งมาช่วยกันหาฆาตกร”
“ฆาตกรตัวจริงมันจะใครที่ไหน ก็ต้องอยู่ในบ้านนั่นแหละ...แกว่าใครจะฝ่าด่าน รปภ. เป็นสิบเข้าไปยิง ส.ส.อภิมุข ได้ ถ้าคนในบ้านไม่รู้เห็นเป็นใจ” ไผ่ที่พูดอย่างมั่นใจ
วันต่อมา ทีมสืบมาหาหลักฐานเพิ่มที่ บ้านของ ส.ส.อภิมุข ทุกคนได้เจอเพชรดา น้องสาวต่างแม่ของผู้ตายที่ดูแลทุกอย่างในบ้าน...เพชรดามองไผ่ และพัทธ์ วิกกี้จึงแนะนำว่าคนทั้งสองถูกส่งมาช่วยคดีนี้
“จะทำได้เหรอคะ ตำรวจชุดก่อนที่ทำคดีนี้ก็ระดับผู้การทั้งนั้น สอบสวนกันเป็นปีก็ยังจับตัวฆาตกรไม่ได้”
ไผ่สีหน้าไม่พอใจชัดเจน อยากจะตอบ แต่พัทธ์สบตาเพื่อนปราม ๆ แล้วตอบเสียเอง
“ถึงต้องอาศัยมุมมองใหม่ ๆ ความคิดนอกกรอบเดิม ๆ มาช่วยรื้อคดีไงครับ ผมจะขอเริ่มจากสอบปากคำทุกคนในบ้าน...อีกครั้ง”
“สอบไปเป็นร้อย ๆ รอบ ผมก็ตอบเหมือนเดิมครับ ว่าพี่ชายผมยิงตัวตาย ผม...อภิวัฒน์ เจ้า ของบ้านหลังนี้”
ทุกคนหันไปมองเห็นอภิวัฒน์เดินมา ท่าทางภูมิฐาน สีหน้าสบาย ๆ
“ผมไม่เข้าใจว่าพวกคุณไปเชื่อยายเพชรทำไม...แกน่ะเพ้อเจ้อ ฟุ้งซ่าน แกคิดว่าคดีนี้ต้องมีฆาตกรเหรอ ใคร...ฉันล่ะสิที่วางแผน ลงมือฆ่าพี่ชายตัวเอง”
“อาจจะไม่ใช่คุณก็ได้นี่ครับ” พัทธ์เอ่ยขึ้น
“เพราะบ้านนี้ก็ยังมีคนอื่น ๆ อยู่ด้วย” ไผ่พูดเน้นคำอย่างจงใจ
พัทธ์เริ่มสอบปากคำอภิวัฒน์ และมาริษา ภรรยาสาวสวยของอภิวัฒน์
“ฉันเคยให้การไปแล้วว่า ได้ยินเสียงปืนจากบ้านหลังโน้น แล้วฉันก็วิ่งไปพร้อมคุณอภิวัฒน์ สามี...ไปถึงก็เห็นศพคุณอภิมุข”
“คุณได้ยินเสียงปืนตอนอยู่ตรงไหนครับ” พัทธ์ซัก
“ห้องนอนค่ะ ฉันหลับอยู่”
“คุณอภิวัฒน์เคยให้การว่า เข้าไปปลุกคุณในห้องนอน ทันทีที่ได้ยินเสียงปืน แสดงว่าตอนนั้นคุณตื่นแล้ว ตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงปืน”
“ค่ะ ก็ตื่น พอดีกับที่คุณอภิวัฒน์เข้ามาบอก”
“ตามเวลาที่แพทย์ได้ชันสูตรศพ คาดว่าคุณอภิมุขตายเวลา...ตีสาม” วิกกี้เสริมข้อมูล
“คุณอภิวัฒน์ทำอะไรอยู่ในห้องนั่งเล่นคนเดียวครับ...ตอนตีสาม”
“อ่านหนังสือ” อภิวัฒน์บอกเสียงห้วน ๆ
“คุณอภิวัฒน์ชอบอ่านหนังสือคนเดียว เหรอคะ คุณมาริษา” วิกกี้ซักมาริษา
มาริษามองอภิวัฒน์ ยังไม่ทันตอบ อภิวัฒน์หัวเราะขึ้น
“นี่คุณคิดว่าผมวิ่งไปยิงพี่ชาย แล้วก็วิ่งกลับมาปลุกเมีย แล้วก็วิ่งกลับไปยืนมองศพพี่ชาย”
“ยังไม่มีใครสรุปอย่างนั้นนะคะ แต่มันก็อาจจะเป็นไปได้ ตรงที่ว่าไม่มีการวิ่งกลับไปกลับมา”
“ระวังหน่อย ผมฟ้องคุณได้ ถ้าคุณพูดมั่วว่าผมเป็นคนยิงพี่ดำ” อภิวัฒน์ขู่
“คุณวิกกี้เธอกำลังจะบอกว่า...เราต้องการพยานยืนยันว่า คุณสองคนอยู่ในบ้านหลังนี้ จริง ๆ ตอนที่คุณอภิมุขถูกยิง พอจะมีใครยืนยันที่อยู่ของคุณได้มั้ยครับ คนที่ไม่ใช่คุณสองคน...ซึ่งเป็นสามีภรรยากัน”
อภิวัฒน์มองพัทธ์กับวิกกี้อย่างไม่พอใจ...ด้านไผ่เดินสำรวจบริเวณบ้าน ส.ส.อภิมุข สิริรัตน์ หรือแก้ว น้องเมียคนสวยของอภิวัฒน์
“รื้อคดีขึ้นมาทำไม เดือดร้อนกันไปหมด คุณเป็นตำรวจชุดที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ มาคอยถามโน่นถามนี่ ตรวจบ้านนี้ทุกซอกทุกมุม น่าเบื่อ”
“พวกผมทำตามหน้าที่ คุณสิริรัตน์อย่าเพิ่งเบื่อเลยครับ”
“สิริรัตน์ก็คงไม่เบื่อเท่าไหร่ ถ้ามีตำรวจ หล่อ ๆ ฉลาด ๆ อย่างคุณมาบ่อย ๆ”
สิริรัตน์โปรยยิ้มหวานให้ไผ่ ไผ่ยิ้ม ๆ ตอบ
“หรือถ้าเบื่อมาก ๆ ทำไมคุณไม่ย้ายออกไปล่ะครับ”
“ก็สิริรัตน์เป็นน้องเมียพี่ดำนี่คะ น้องเมียที่ต้องทนอยู่ในบ้านบ้า ๆ นี่ ...บ้านที่มีแต่คนตาย ตายมันตั้งแต่รุ่นพ่อยันลูก...แถมยังมี...คนบ้า ๆ ...นังบ้านั่น”
ไผ่หันไปมองเห็นเพชรดาที่จ้องมองอยู่ แต่สิริรัตน์ไม่เห็น เธอยิ้มหวาน มองตาเยิ้ม คำพูดเชิญชวน
“ผู้กองว่ามั้ย...แบบสิริรัตน์...ยังสาวยังสวย ถ้ามีที่ไป...สิริรัตน์ก็ต้องเลือกอะไร ๆ ที่ดูดี...มีอนาคต”
พัทธ์กับวิกกี้ยืนรอจะสอบปากคำเพชรดา ได้ยินเสียงดังตึงตังจากชั้นบน พัทธ์ถามว่าใครอยู่ข้างบน เพชรดาบอกไม่มี
“แต่เสียงนั่น เหมือนคนวิ่งอยู่ชั้นบน” วิกกี้ยืนยัน
“ไม่มี เชิญพวกคุณกลับได้แล้ว”
เสียงตึงตังเงียบไป พัทธ์ วิกกี้สบตากัน แล้วมองเพชรดาเขม็ง...
ตอนที่ 3
หลังจากเจ้าหน้าที่สืบสวนออกไปแล้ว อภิวัฒน์ มาริษา และ สิริรัตน์ ก็หันมารุมเล่นงานเพชรดาที่รื้อคดีขึ้น
“เพราะแกคนเดียว นังเพชร บ้านนี้ลุกเป็นไฟเพราะนังบ้าอย่างแก”
อภิวัฒน์กราดเกรี้ยวเข้ากระชากแขนเพชรดา
“แกยังดื้อด้านคิดว่าฉันยิงพี่ดำใช่มั้ย เพชร ...ถึงไม่ยอมจบเรื่องนี้”
“เพชรไม่ได้โทษใคร เพชรอยากให้จับตัวคนฆ่าพี่ดำจริง ๆ ได้สักที”
“ก็ฉันพูดอยู่นี่ไง...ตำรวจเค้าก็สรุปไปแล้วว่าพี่ดำฆ่าตัวตาย แกหูแตกหรือไง เพชร...จงรักภักดีอะไรนักหนาหรือแกอยากตายตามพี่ดำ”
อภิวัฒน์ระเบิดโทสะ เหวี่ยงเพชรดากลิ้งไปกับพื้น สิริรัตน์หัวเราะสะใจ
“ตายไปเร็ว ๆ ก็ดีนะ เพชร...พ่อก็ตายหาศพไม่เจอมาแล้วคนนึง แล้วก็มาลูกชาย...ทีนี้ก็คงถึงคราวลูกสาวนอกไส้”
“สิริรัตน์ !!! อย่าลามปามพ่อแม่ฉัน” อภิวัฒน์ปรามสิริรัตน์เสียงดัง
“ก็อยากจะฟังต่อนะ ประวัติครอบครัวเศรษฐีที่ไต่เต้ามาจากยาจก หาเช้ากินค่ำ แต่พอดีฉันมีนัดกับร้านทำเล็บ”
“มาริษา จะพูดอะไรก็ให้เห็นแก่หน้าผัวเธอมั่ง” อภิวัฒน์ไม่พอใจ
“ฉันเลิกนับว่าคุณเป็นสามีมาตั้งนานแล้ว จำหน่อยสิ...อภิวัฒน์ ที่ต้องทนอยู่...ทนรับรู้เรื่องประพฤติบาปในบ้านหลังนี้ เพราะสินสมรสที่ฉันควรจะได้หลังเปิดพินัยกรรม รู้แล้วก็ควรตอบแทนความดีของฉันที่อยู่เป็นเกียรติ ยกระดับให้ตระกูลพ่อค้าของคุณมาตั้งหลายปี...เซ็นเช็คไว้ให้ฉันด้วย ...ห้าล้าน”
มาริษาเหลือบมองอภิวัฒน์เหยียดยิ้ม แล้วเดินออกไป
“ห้าล้าน โถ..นังไฮโซ ค่าสึกหรอของแก น่ะ ห้าพันก็พอแล้ว” สิริรัตน์ไม่พอใจ
“สิริรัตน์ หุบปาก รู้ฐานะตัวเองซะบ้าง !!” อภิวัฒน์ปราม
“ทำไม ทำไม...อีสิริรัตน์มันไม่ใช่...” สิริรัตน์โวยวาย
อภิวัฒน์จ้อง สิริรัตน์จะพูดว่าเมียออกมา เห็นสายตาดุของอภิวัฒน์
ไม่อยากอยู่แล้วโว้ย...ไอ้บ้านผีสิงเนี่ย ...เพราะแก นังเพชร อยากได้หน้าว่ารักพี่ ทำไม !!! พี่ดำเค้าเป็นผัวแกหรือไง ถึงรักจนวันตายอย่างงี้... อีนังบ้า”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
