ธิดารัตน์และสุทธิพงษ์ตื่นตาตื่นใจมากที่เข้ามาในงานปาร์ตี้ เพราะทุกอย่างดูหรูหราไปหมด เครื่องดื่ม อาหารการกินเพียบ เนื่องจากเป็นปาร์ตี้ของคนรวย ต้องมีบัตรเชิญเท่านั้นจึงจะเข้างานได้
ไศลาหวาดระแวงเมื่อเห็นสายตาของเฉินและสมุน
“ถามจริง ๆ เธอไม่สงสัยบ้างเหรอว่า ชั้นสั่งยาลอตใหญ่ขนาดนี้ ทำไมเสี่ยดุลถึงไม่มาส่งด้วยตัวเอง แต่ส่งเธอซึ่งดูไม่รู้เรื่องอะไรเลยมาต้อนรับลูกค้ารายใหญ่อย่างชั้น เธอไม่คิดว่ามันผิดปกติเหรอ เธอเป็นบริการเสริมไง ตอนแรกชั้นคิดว่าจะได้ลองกับยายดารานั่นซะอีก แต่ก็ดี...” มองด้วยสายตาลวนลาม “เธอก็สวยไม่ใช่เล่นเลย” เฉินพูดจบก็เอามือลูบไล้ไศลาทันที
ไศลาผวา ทำตัวไม่ถูกนัก หันมองหาสมุน ของดุลยศักดิ์ที่มากับตนก็ไม่มีใครโผล่มาสักคน ไศลารีบแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าทันที พยายามข่มความกลัวทั้งหมด
“คุณพูดถูก...ที่งานนี้เป็นงานของชั้น แต่ก็ไม่ใช่ว่าชั้นไม่รู้หน้าที่นะคะว่าฉันต้องทำอะไร คุณอาจยังไม่รู้กฎข้อหนึ่งของการค้าขายสิคะ ว่าถ้าอยากได้ของแถม...ก็ต้องจ่ายเงินซื้อของใหญ่ก่อน จริงมั้ยคะ”
เฉินมองไศลาไม่เชื่อใจนัก ไศลายิ้ม ใจดีสู้เสือ “ชั้นอยู่ในที่ของคุณ คนของชั้นก็มาแค่เท่าที่เห็นชั้นจะหนีคุณไปไหนได้คะ จริงมั้ย?”
ไศลาไม่ลืมทิ้งแววตายั่วยวนส่งไปให้เฉิน เฉินมองแล้วคิดตาม หันไปมองชายชุดดำพยักหน้าส่งสัญญาณ ชายชุดดำพยักหน้ารับ หันไปมองลูกน้องด้านหลัง ลูกน้องหยิบกระเป๋ามาให้ชายชุดดำ ชายชุดดำนำมาวางบนโต๊ะพร้อมเปิด
ภายในกระเป๋าเป็นเงินสดเรียงเต็มกระเป๋าไปหมด สมุนของเฉิน เปิดประตูให้สมุนของดุลยศักดิ์เข้ามา สมุนรู้หน้าที่ หยิบกระเป๋าของทุกคนมาวางทั้งหมด 4 ใบ ข้างในเป็นยาบ้าล้วน ๆ ไศลามองยาบ้าในกระเป๋าและมองเฉินอย่างเกลียดชัง
สมุนดุลยศักดิ์รับกระเป๋าเงินมา สมุนเฉิน รับของไป ก่อนจะแยกย้ายออกไป เหลือเพียงชายชุดดำ เฉิน และไศลาในห้องเท่านั้น
ธิดารัตน์เริ่มรู้สึกเซ็ง ๆ ไม่สนุกอย่างที่คิด เริ่มรู้สึกแปลก ๆ เพราะมีแต่คนสนใจที่จะกิน ที่จะเมามากกว่า ก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ธิดารัตน์เดินผ่านห้องวีไอพี ตามประสาเด็กอยากรู้อยากเห็นจึงแง้มประตูห้องแอบดู ตกใจที่เห็นไศลากำลังถูกเฉินลวนลาม ซึ่งช่วงที่ไศลากำลังคิดหาทางหนีอยู่พอดี ธิดารัตน์ตกใจรีบปิดประตู เสียงประตูทำให้ทุกคนหันไปมอง เฉินสั่งให้ลูกน้องไปตามจับ
ไศลาได้โอกาสนี้จึงรีบผละตัวออกจากเฉินเพื่อจะหนี แต่แค่มือเธอกำลังจะแตะประตูเธอก็ได้ยินเสียงเหนี่ยวไกปืนทันที
ไศลาชะงักค่อย ๆ หันไปดูช้า ๆ ก็พบว่ากระบอกปืนได้จ่ออยู่ที่หัวเธอแล้ว
“อย่าทำอะไรตุกติกกับชั้น ชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่นที่จะมาวิ่งไล่เธอชั้นเป่าหัวเธอดับแน่” ไศลามองกระบอกปืน มองหน้าเฉิน ฉับพลันแสงก็สว่างวาบไปทั้งห้อง ดวงตาที่สามของไศลาเปิด ไศลาเตะกระบอกปืนจากมือเฉิน เฉินเองก็มีวิชาอยู่พอตัว ทั้งสองต่อสู้กันแต่แล้วเฉินก็พลาดถูกไศลาผลักกระเด็นออกไป เสียงโครมครามทำให้สมุนวิ่งเข้ามาดู เห็นเฉินลงไปกองกับพื้น ไศลารีบเปิดประตูวิ่งหนีออกไปอีกคน
ธิดารัตน์วิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำห้องในสุด เปิดประตูนั่งตัวสั่น ไม่รู้จะทำอย่างไรดี สมุนเข้ามาในห้องน้ำ มองหน้าแต่ละคนแบบพินิจพิเคราะห์ ทุกคนมองสมุนแบบงง ๆ ว่าเข้ามาในนี้ทำไม
ด้านไศลาวิ่งเข้ามาในห้องปาร์ตี้ สมุนวิ่งเข้ามาทันเลยเกิดการต่อสู้ ผู้คนเริ่มตกใจวิ่งหนีกระจัดกระจาย แต่บางคนเมายาก็ไม่ได้ลุกไปไหน ไศลาหันไปเห็นสุทธิพงษ์ที่กำลังยืนงงว่าเกิดอะไรขึ้น สองพี่น้องยังไม่ทันได้พูดอะไร ไศลาก็คว้ามือน้องชาย และสู้กับเหล่าสมุนที่เข้ามารุม สุทธิพงษ์ได้แต่หลบไปมาทำอะไรไม่ได้ ขณะต่อสู้กระดุมที่เป็นกล้องก็หลุดลงที่พื้น
พอมาถึงเซฟเฮาส์ธีรธรก็รีบลงจากรถไปทันที มือถือของธีรธรที่ทิ้งไว้ในรถดังขึ้น จ่านิดรับสายแทน กมลาโทรฯ มาต้องการคุยกับธีรธรเรื่องที่ธิดารัตน์หายไป จ่านิดจึงถือโทรศัพท์วิ่งตามธีรธรเข้าไป ธีรธรถูกดักอยู่ด้านหน้าเพราะไม่มีบัตรเชิญ จ่านิดวิ่งตามมาถึงพอดีบอกมีสายด่วน ธีรธรคิดว่าเป็นไศลาจึงรีบมาและรีบพูดโดยที่ยังไม่ได้ฟังเสียงปลายสาย
“คุณอยู่ไหนน่ะไศลา ผมอยู่ด้านหน้าแล้วเดี๋ยวผมจะเข้าไปช่วยคุณเดี๋ยวนี้”
กมลาตวาดแว้ดทันทีที่ได้ยินน้องชายพูดถึงไศลา เข้าใจว่าอยู่ด้วยกัน “กลับมาที่บ้านเดี๋ยวนี้เลยนะธี”
“มีอะไรครับเนี่ย ผมทำงานสำคัญอยู่”
“น้ำเสียงเปลี่ยนทันทีเลยนะตาธี พี่บอกให้เรากลับบ้านมาเดี๋ยวนี้”
“ก็ผมบอกแล้วไงว่าทำงาน”
“งานอะไรของแก แกอยู่กับนางไศลา ชั้นได้ยินนะที่แกพูดเมื่อกี้”
“คุณไศลาเค้าทำงานให้ผม เค้ากำลังตกอยู่ในอันตราย”
“งั้นเธอก็ต้องเลือกแล้วว่าระหว่างยายผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้านั่น กับไก่น้อยหลาน
แท้ ๆ ของเธอ เธอจะเลือกใคร”
“ทำไม เกิดอะไรขึ้นกับไก่น้อยครับ” ธีรธรชะงักกึก
“ไก่น้อยหายออกไปจากบ้านจนป่านนี้ยังไม่กลับ เมื่อตอนหัวค่ำก็ยังกินข้าวด้วยกันอยู่ แต่พอพี่จะเดินเข้าไปหยิบของที่ห้องไก่น้อย ปรากฏว่าแกหายไปแล้ว หาทั่วบ้านก็ไม่มีแถมกระเป๋าตังค์โทรศัพท์ก็หายไปหมด”
“แกออกไปหาเพื่อนรึเปล่าครับ”
“แล้วทำไมไม่บอกชั้นหรือพ่อมันหน่อยล่ะ เธอรีบกลับบ้านมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ตาธีตอนนี้ไม่เป็นอันทำอะไรกันทั้งบ้านแล้ว” ธีรธรลำบากใจกับคำสั่งของพี่สาว กมลาเห็นน้องชายเงียบไปเลยพูดสำทับอีกรอบ “ชั้นหวังว่าเธอคงไม่เห็นผู้หญิงสำคัญกว่าหลานหรอกนะอย่าลืมล่ะเธอเป็นตำรวจ แล้วก็เป็นความหวังเดียวของบ้าน”
ธีรธรเครียดหนักกว่าเดิมหันมองประตูเซฟเฮาส์ อยากเข้าไปช่วยไศลาใจจะขาด แต่ก็จำใจต้องเลือก โดยฝากจ่านิดให้เข้าไปช่วยไศลา ส่วนตนเองก็รีบกลับบ้าน
สมุนยิงปืนใส่ไศลา ผู้คนพากันแตกตื่นหลบกันจ้าละหวั่น ไศลาต้องต่อสู้ทั้งคนที่เข้ามาถึงตัวและหลบกระสุนปืน โดยมีภาระเป็นสุทธิพงษ์อีก ไศลาบอกให้สุทธิพงษ์หนี แต่สุทธิพงษ์ไม่ยอมไปบอกเขามากับเพื่อน ต้องพาเพื่อนออกไปด้วย ไศลาบอกให้สุทธิพงษ์ดูแลตัวเองเพื่อเธอและอรชร สุทธิพงษ์เหวี่ยงขึ้นมาบอกทุกคนไม่เห็นห่วงเขา มีแต่ห่วงตัวเอง พร้อมกับสะบัดมือออกจากไศลาวิ่งเข้าไปด้านในอีกเพื่อไปตามหาธิดารัตน์ สมุนไม่สนใจใครเป็นใคร ส่องปืนลั่นไกมาที่สุทธิพงษ์ ไศลาจะวิ่งไปช่วย แต่ก็มีสมุนคนหนึ่งจู่โจมเข้ามา สุทธิพงษ์โดนยิงเข้าอย่างจังล้มลง ต่อหน้าต่อตา ไศลาตกใจมาก
ธิดารัตน์นั่งกอดเข่าบนฝาชักโครกร้องไห้ แต่พยายามจะร้องไห้ให้เงียบที่สุด ชายชุดดำที่เปิดไล่ดูประตูห้องน้ำทีละห้อง จนมาถึงห้องสุดท้าย ธิดารัตน์รู้สึกได้ว่าประตูถูกผลัก เพราะกลอนขยับ ชายชุดดำค่อย ๆ ก้มมองลอดใต้ประตู ปรากฏว่าไม่มีขาของใคร แต่ดันประตูก็ไม่เปิด ชายชุดดำพอเดาได้ทันที
“ออกมาเถอะ ยังไงเธอก็หนีไม่พ้นหรอก”
ธิดารัตน์กลัวตัวสั่นไม่รู้จะทำยังไง ชายชุดดำเขย่าประตู แล้วเขาก็เริ่มถีบประตูอย่างแรง เสียงโทรศัพท์ธิดารัตน์ดังขึ้น ขณะที่ชายชุดดำกำลังพังประตูเข้ามา ธิดารัตน์ค่อย ๆ ล้วงกระเป๋าไปกดรับ แต่ไม่พูดอะไร
ธีรธรดีใจมากที่ธิดารัตน์รับโทรศัพท์ แต่ไม่มีเสียงพูดจากหลานสาว มีแต่เสียงปึ้ง ๆ และมีเสียงผู้ชายลอยเข้ามาในสาย “เป็นเธอเองสินะ” ธีรธรเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ ก่อนจะมีเสียงธิดารัตน์ตามมา “อย่าทำอะไรหนูเลย หนูไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ” ธีรธร ตกใจ รู้ว่าหลานสาวกำลังตกอยู่ในอันตรายแน่ ๆ ก่อนที่สายจะตัดไป ธีรธรเครียดจัด เป็นห่วงหลานมาก
ไศลารีบเข้าไปประคองสุทธิพงษ์ แต่ก็ต่อสู้กับพวกสมุนทั้งหลายไปด้วย แม้ว่าจะมีตาที่สามทำให้มีพลังมากกว่าคนอื่น แต่การที่มีพงษ์ที่แทบจะไม่ได้สติอยู่ด้วยนั้น ก็ตัดกำลังเธอไปมาก ไศลาพยายามจะแบกพงษ์ออกไปจากที่นั่นให้ได้ แต่ก็ไม่วายพลาดโดนยิงที่ไหล่เช่นกัน ก่อนที่เธอจะหนีพ้นประตูออกไป ไศลาแบกสุทธิพงษ์มาด้านหน้า พยายามเรียกแท็กซี่ แต่ไม่มีใครจอดเลย แม้ตัวเองจะเจ็บ แต่ก็เป็นห่วงน้องชายมากกว่า
ไศลาร้องไห้เพราะโบกรถก็ไม่มีใครจอด เป็นห่วงสุทธิพงษ์มาก เพราะเลือดไหลไม่หยุด ทันใดนั้นก็มีรถคันหนึ่งจอดตรงหน้าเธอ เป็นชูชิตนั่นเอง ชูชิตตกใจมากและเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเขาก็ไม่ไว้ใจดุลยศักดิ์นัก ชูชิตและไศลาจึงรีบพาสุทธิพงษ์ไปโรงพยาบาลทันที
จ่านิดโทรฯ รายงานผู้การเสริมพงษ์ เพราะได้ยินเสียงปืนดังออกมาจากเซฟเฮาส์ และผู้คนวิ่งออกมา ผู้การเสริมพงษ์บอกเรื่องภาพจากจอที่หายไป รู้ว่าต้องเกิดเหตุไม่ดีแน่ ผู้การจึงสั่งถอนกำลัง จ่านิดถามว่าจะทำอย่างไรกับไศลา ผู้การเสริมพงษ์มั่นใจว่าไศลาเอาตัวรอดได้ แต่หากตำรวจแสดงตัวตอนนี้ แล้วไศลาตกอยู่ในมือของคนร้าย จะเป็นผลเสียต่อไศลามากกว่า
ทุกคนปรี่เข้ามาหาเมื่อเห็นธีรธรมาถึงบ้าน กมลาโวยวายหาว่าธีรธรมัวแต่ห่วงผู้หญิงเลยมาช้า พันธ์พงษ์เตือนกมลาแต่ก็ถูกตวาดกลับเลยไม่อยากพูดอะไรมาก ธีรธรฟังเหตุการณ์ก่อนที่ธิดารัตน์จะหายตัวไป เพราะธิดารัตน์ถามนิ่มนวลเรื่องเส้นทางไปอาร์ซีเอ ตอนสองทุ่มธิดารัตน์ก็ยังอยู่ในห้อง แต่ไม่นอนก็ลงมาดื่มนม แต่พอสามทุ่มก็ไม่อยู่ในห้องแล้ว ธีรธรประมวลได้ว่าธิดารัตน์ออกจากบ้านไปเอง แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเสียงจากโทรศัพท์มือถือที่ได้ยินไม่ใช่เรื่องธรรมดา
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
