“เรื่องนั้น ผมจัดการได้ครับ” ชูชิตรีบตอบแทน
“คุณสนใจเรื่องส่วนตัวของคนอื่นมากจังนะคะ” ไศลาถามแกมเหน็บแนม
“หึ...ถ้าพวกมันไม่เอาเรื่องมั่ว ๆ พวกนี้มากระทบกับงานชั้น ชั้นคงไม่สนใจ”
“เป็นเหตุผลที่ดี...เรื่องน้องสาวชั้นคงไม่มีปัญหาอะไร เพราะชั้นไม่ได้สนใจอยากจะเป็นผู้ช่วยของชิตนี่คะ ฉันสนใจจะเป็นผู้ช่วยของคุณมากกว่า”
“ฮ่าาาา เมียแกคนนี้มันน่าสนใจจริง ๆ” ดุลยศักดิ์ไม่พอใจคำพูดของไศลา แต่ก็เก็บเอาไว้และหันไปพูดกับชูชิต ไศลาจ้องดุลยศักดิ์ด้วยความแค้นลึก แต่เธอปกปิดมันด้วยการแค่นยิ้ม
จ่านิดโทรฯ เข้ามือถือของธีรธรแต่มีผู้หญิง คนหนึ่งรับ จ่านิดตกใจมากเมื่อผู้หญิงพลเมืองดีคนนั้นบอกพบธีรธรโดนยิงและถูกทิ้งไว้ข้างถนน จ่านิดจึงรีบนำตัวธีรธรส่งโรงพยาบาล หมอนพรัชตรวจอาการของเพื่อน แม้กระสุนจะทะลุหลังแต่อาการยังน่าเป็นห่วง
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย”
“ผมก็ไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าผู้กองน่ะออกไปตามหาคุณไศแล้วผมโทรฯ ไปหาอีกทีพลเมืองดี ก็บอกว่าเขาโดนยิงอยู่ข้างกองขยะนี่แหละครับ” จ่านิดบอก
“แล้วคุณไศล่ะ เจอมั้ย”
“ยังเลยครับ อยู่ ๆ ก็หายไปเลย”
“คงต้องหวังว่า...ไอ้ธีมันจะตื่นมาเล่าให้เราฟังได้นะ แล้วนี่บอกที่บ้านของธีไปรึไงยัง”
“ยังเลยครับ”
“ดีแล้ว อย่าเพิ่งบอกเลย แม่ไอ้ธีเพิ่งหาย ป่วย เดี๋ยวจะทรุดขึ้นมาอีก”
“แล้วผู้กองอยู่ ๆ หายไป เค้าจะไม่สงสัยกันเหรอครับ” จ่านิดยังกังวล
“เรื่องนี้เดี๋ยวชั้นจัดการเอง”
“ไม่รู้ป่านนี้คุณไศลาเป็นยังไงบ้างนะครับ เป็นอันตรายรึเปล่าก็ไม่รู้”
“นั่นแหละ ชั้นห่วงที่สุดเลย” คราวนี้หมอนพรัชเครียดกว่า
“นี่ผมก็ให้คนออกตามหาแล้วเหมือนกัน แต่ยังไม่มีวี่แววเลยครับ”
ชูชิตไม่พอใจไศลานักที่บอกว่าจะไปเป็นผู้ช่วยของดุลยศักดิ์ “คุณรู้มั้ยไอ้ดุลยศักดิ์มันเลวแค่ไหน”
“คงไม่ได้เลวไปกว่าคุณมากนักหรอกมั้งคะ” ไศลาพูดเหน็บ
“ไศ คุณเปลี่ยนไปมาก”
“คุณก็เปลี่ยนไปมากเหมือนกันค่ะ”
“คุณยังรักผมอยู่จริง ๆ รึเปล่า” น้ำเสียงต้องการค้นหาความจริง
“คุณมียายอรอยู่ คุณไม่มีสิทธิถามคำถามแบบนี้นะคะ ชั้นไม่อยากเข้าไปวุ่นวายที่บ้านของคุณให้ผิดใจกับยายอรอีก คุณมียายอรเป็นผู้ช่วยแล้วทั้งคน คุณไม่ควรจะทำให้น้องชั้นเสียใจ”
ชูชิตอึ้งไป “แต่ผมรักคุณ”
“ค่ะ...คุณจำไว้ว่าที่ชั้นทำทุกอย่างไป เพราะ ชั้นปรารถนาดีกับคุณ และน้อง ๆ ของชั้น ชั้นไม่ได้อยากมีปัญหากับใครทั้งนั้น...คุณจอดให้ชั้นลงข้างหน้านี่แหละ ชั้นต้องไปธุระต่อ”
“ให้ผมไปส่ง”
“อย่าเลยค่ะ เวลานี้คุณควรไปอยู่กับยายอรที่โรงพยาบาลได้แล้ว”
ชูชิตจำเป็นต้องจอดรถให้ไศลาที่ริมถนน พร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือเธอไปหอม “ถ้าผมเคลียร์ เรื่องอรได้ เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมใช่มั้ย”
ไศลาไม่ตอบอะไร รีบลงจากรถไป ชูชิตมองเธออย่างมีความหวัง
ไศลาลงจากรถก็รีบโทรฯ หาจ่านิดทันที พอคุยกับจ่านิดและรู้ว่าธีรธรถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลแล้วก็โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง แต่ก็ยังเป็นห่วงมากรีบตามไปโรงพยาบาลทันที
ไศลาไปที่ห้องไอซียูเห็นสภาพธีรธรที่นอนไร้สติ สายระโยงระยางเต็มไปหมด น้ำตาไหลลงมาทันที “คุณธี ชั้นขอโทษ” ไศลาจับมือของธีรธรขึ้นมากุมอย่างอ่อนโยน นึกไปถึงตอนที่ธีรธรบอกให้เทวดาประจำตัวกับไศลา เพื่อให้เทวดาประจำตัวเขาคุ้มครองให้ไศลาปลอดภัย
“ชั้นพาเทวดาประจำตัวของคุณมาคืนต่อไปนี้เค้าดูแลคุณให้ปลอดภัย คุณจะไม่ต้องมาเจ็บตัวเพราะฉันอีก”
ไศลาเริ่มใช้พลังในตัวเธอรักษาธีรธร แสงสว่างจ้าไปทั้งห้องอีกครั้ง แผลที่ท้องธีรธรเริ่มแห้ง แต่ที่ท้องของไศลา คล้ายมีเลือดซึมออกมาตำแหน่งเดียวกับที่ธีรธรโดนยิง
อรชรดีใจมากที่ชูชิตมาเยี่ยมเธอที่โรงพยา บาล ชูชิตมองอาหารที่ยังเหลือในสภาพปกติโดยไม่มีการแตะต้องแม้แต่น้อย
“อรรอพี่ชิตไงคะ” อรชรบอก
“อรต้องดูแลตัวเองสิ ทำแบบนี้ก็ต้องคอย เป็นภาระคนอื่นตลอดเวลา” ชูชิตรู้สึกลำบากใจ
“นี่พี่ชิตมองว่าอรเป็นภาระเหรอ”
“ก็ดูอรทำตัวสิ ถ้าพี่บอกว่ายุ่งก็คือยุ่ง แต่อรก็ยังบังคับให้พี่มา อรต้องหัดเข้าใจคนอื่นมากกว่านี้”
“เข้าใจสิคะ เข้าใจว่าพี่ชิตน่ะต้องไปเจอเรื่องอะไรมาแน่ ๆ ถึงมาพาลกับอรแบบนี้ อรป่วยนะคะพี่ชิต ก็ต้องการคนมาคอยดูแลเป็นธรรมดา”
“แต่พี่ชอบคนที่ดูแลตัวเองได้”
“ก็ไปหาพี่ไศสิคะ ไม่ต้องมาสนใจอรหรอก” อรชรพูดอย่างน้อยใจ ชูชิตเงียบ ไม่เถียงด้วย อรชรเริ่มเห็นอะไรผิดสังเกต “หรือไปหามาแล้ว” ชูชิตเงียบอีก อรชรตาลุกวาว “ไปหามาแล้วใช่มั้ย ที่มาสายแบบนี้เพราะไปหาพี่ไศมาใช่มั้ย”
ชูชิตเงียบ อรชรเริ่มเอามือทุบตีชูชิต “อรไม่ดียังไง ทำไมทำกับอรแบบนี้ รักมันมากใช่มั้ย”
“ใช่ รักมาก” ชูชิตพูดตรง ๆ
อรชรอึ้งไป น้ำตาไหลพราก “รักมากแล้วมายุ่งกับอรทำไม”
“อรเป็นคนเข้ามาวุ่นวายเอง...จำไม่ได้เหรอ”
“พี่ชิต ทำไมพี่ชิตพูดแบบนี้ แล้วที่ผ่านมา ที่ดูแลอร พี่ชิตไม่ได้รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ ไม่รักอรบ้างเลยรึไง”
ชูชิตไม่ตอบอะไร สีหน้าลำบากใจ อรชรร้อนใจมาก “พี่ไศอยู่ไหน อรจะคุยกับพี่ไศเอง”
“พอเถอะอร ไม่ต้องคุยอะไรทั้งนั้น นอนพักไปเถอะ พี่อยากอยู่เงียบ ๆ ซักพัก”
อรชรจ้องชูชิตไม่พอใจ ไม่ยอมจบง่าย ๆ “ถ้างั้นอรก็ขอออกไปสูดอากาศข้างนอกก็แล้วกันค่ะ” อรชรเดินผลุนผลันออกจากห้องไป
ไศลายิ้มพอใจ เมื่อเห็นสัญญาณชีพจรของธีรธรดีขึ้น แต่ไศลาอ่อนแรงจนแทบจะยืนไม่ไหว พอลุกถึงกับเซไป เลือดยังซึมที่ท้อง ธีรธรเอื้อมมือมาจับมือไศลาไว้และละเมอ ไม่รู้สึกตัว “คุณอย่าทิ้งผมไปนะ คุณไศ”
ไศลามองธีรธรเศร้า ๆ ยกมือของธีรธรขึ้นมาจุมพิตเบา ๆ “คุณเป็นคนดี เทวดาจะคุ้ม ครองคุณนะ” ไศลาปล่อยมือจากธีรธร พยายามพาตัวเองออกจากห้องไอซียูเพราะหมดเรี่ยวแรง
ไศลาเดินเซออกมาหน้าห้อง ตาพร่าพราย ทุกอย่างรอบตัวเบลอไปหมด นพรัชเดินมาเห็นไศลาท่าทางแปลก ๆ พอดี ก่อนที่ไศลาจะเป็นลมไม่ได้สติไป หมอนพประคองไศลาไว้ได้ทัน เห็นเลือดที่ซึมออกมานอกเสื้อ รีบอุ้มไศลาไปที่ห้องตรวจทันที ขณะที่กำลังอุ้มไศลาไป ก็สวนกับอรชรที่เดินผ่านมา อรชรหันไปเห็นไศลาก็ครุ่นคิด และรีบตามไป
นาถสุดาถูกดุลยศักดิ์เรียกตัวมาถามเรื่องที่สืบจากธีรธร แต่นาถสุดาบอกยังไม่คืบหน้าเพราะตั้งแต่มีข่าว ดุลยศักดิ์บอกไม่ต้องแล้ว เพราะเขาได้ผู้ช่วยคนใหม่แล้ว นาถสุดาชะงักนิดหนึ่ง แต่ก็พอเดาได้ว่าเป็นไศลา
“ตกลงว่าชูชิตเจรจามาได้เหรอคะ แล้วนายถึงขั้นไว้ใจขนาดให้เป็นผู้ช่วยนายเลยเหรอ”
“แล้วที่ชั้นมีอยู่ มันไว้ใจได้ขนาดไหนกัน” ดุลยศักดิ์ย้อน นาถสุดาหน้าเจื่อนไป “หน้าที่ของเธอ คือคอยตามประกบไศลา...ชั้นอยากรู้ว่าเขาไว้ใจได้แค่ไหน”
นาถสุดาสีหน้าไม่พอใจนัก
ไศลานอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง มีสายน้ำเกลือห้อยอยู่ หมอนพรัชทำแผลที่ท้องขาวนวลให้ไศลา ฉีดยาเข้าไปในสายน้ำเกลือ
“ผมงงไปหมด มีบาดแผล แต่ไม่มีสาเหตุ คุณไปทำอะไรมาคุณไศลา” นพรัชพึมพำ มองดู ไศลาอย่างเป็นห่วง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องไป
อรชรแอบดูอยู่พอเห็นนพรัชเดินไปแล้ว จะเดินเข้าใปห้องไศลา แต่บังเอิญได้ยินพยาบาลคุยกัน “นี่มันยานอนหลับชนิดรุนแรงนะ อย่าฉีดให้คนไข้เกินโดสมันล่ะ”
“ชั้นรู้แล้วย่ะ ชั้นยังอยากเป็นพยาบาลนะ ไม่ได้อยากเป็นฆาตกร”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
