หลังจากเสี่ยกำพลกลับไปแล้ว กำนันผันเรียกวรรณมาปรึกษา วรรณประกาศกร้าวจะทำเพื่อชาติเพื่อดาวเรือง ถ้ากำนันผันอยากจะปิดหนี้ไปยืนข้างเสี่ยกำพลก็จะไม่ขัดขวาง
ดาวเรืองได้ยินที่กำนันผันคุยกับเสี่ยกำพลเรื่องจะขนไม้เถื่อนเย็นนี้ จึงรีบแจ้งข่าวให้ผู้กำกับรู้ ผู้กำกับรีบระดมพลเตรียมเข้าจับกุมเสี่ยกำพล วรรณ มาสมทบกับจินตวัฒน์ที่ร้านดาวเรือง บานชื่นไม่รู้เรื่องโรส คิดว่าจินตวัฒน์จะสั่งงดปิ่นโตอาหารมื้อเย็น จินตวัฒน์บอกให้บานชื่นทำอาหารปิ่นโตไปส่งให้เหมือนเดิม พร้อมกับฝากบานชื่นให้ช่วยดูแลโรสให้ด้วย
หลังจากพวกจินตวัฒน์และวรรณออกไปได้ไม่นาน เสมอใจก็ขี่มอเตอร์ไซค์หน้าตื่นมาหาดาวเรืองที่ร้าน “ระ...ระ...เรือง ข้ารู้มาว่าไอ้เสี่ยกำพลมัน ขนมือปืนมาเป็นโขยงเลยนะ ไหนจะอาวุธสงคราม ระเบิด แล้วก็กระสุนอีกเป็นกะตั้ก มันกะจะถล่มตำรวจไม่ให้เหลือเลย” “รู้มาจากไหน” “จากวงในก็แล้วกัน ข้าเป็นห่วงไอ้วรรณจะแย่อยู่แล้ว มันยิ่งห่าม ๆ อยู่ด้วย ทำไงดี” ดาวเรืองวางมือจากโอเลี้ยงวิ่งมาคว้าย่ามที่วางไว้บนโต๊ะ เช็กปืนที่ซ่อนอยู่ในนั้นว่ามีลูกครบมั้ย แล้วรีบวิ่งไปที่มอเตอร์ไซค์ ก่อนขี่ออกไปจากร้านอย่างรวดเร็ว บานชื่นเดินถือปิ่นโตออกมา จะให้ดาวเรืองเอาไปส่งที่บ้านพักจินตวัฒน์ แต่ดาวเรืองขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปเสียก่อน บานชื่นเลยให้พฤกษ์ขี่ซาเล้งไปส่งปิ่นโตที่บ้านพักจินตวัฒน์แทน
โรสแต่งสวยเช้งเตรียมไปดินเนอร์กับจินตวัฒน์ในค่ำคืนแสนหวาน แต่พอเห็นพฤกษ์หิ้วปิ่นโตเข้ามาในบ้าน โรสก็ถึงกับชะงัก ขณะกำลังจะโวยวายว่า “นายอีกแล้วเหรอ” ก็มีเสียงปืนดังปัง แผดขึ้นมาซะก่อน... กระสุนเจาะเข้าที่ปิ่นโต ความแรงทำให้ปิ่นโตกระเด็นหลุดจากมือพฤกษ์ กลิ้งเกลือกไปกับพื้น พฤกษ์รวบตัวโรสนอนราบไปกับพื้น โรสตกใจตาเหลือก อะไรกันเนี่ย
ตอนที่ 22
เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้งจากทางหน้าบ้าน พฤกษ์ตัดสินใจกระชากโรสพาวิ่งเข้าไปในห้องจินตวัฒน์ คนร้าย 3 คน ที่แอบซุ่มยิงอยู่หน้าบ้าน ออกจากที่ซ่อนวิ่งตามพฤกษ์กับโรสเข้าไปในบ้าน
พฤกษ์ได้ยินเสียงคนวิ่งตามเข้าบ้านมา ก็รีบผลักโรสลงไปทางหน้าต่าง ก่อนรีบกระโดดตามลงไป จากนั้นพฤกษ์ก็ฉุดมือโรสพาวิ่งเข้าไปในป่าหลังบ้านพัก คนร้ายกราดยิงใส่ทั้งคู่จากทางหน้าต่าง เพราะคิดว่าพฤกษ์เป็นจินตวัฒน์
วรรณพาทุกคนเข้าป่าไปซุ่มดูการขนไม้พะยูงขึ้นรถ จินตวัฒน์สั่งเปลี่ยนแผน ไม่ให้บุกเข้าไปจับพวกขนไม้ในป่า เพราะคิดว่าถ้าบุกเข้าไปตอนนี้ อาจจะได้แค่ของกลาง แต่จะไม่ได้ตัวคนทำผิด เพราะจุดที่ขนไม้พะยูงขึ้นรถเป็นแนวป่าที่เชื่อมกับชายแดนและหลายหมู่บ้าน ถ้าพวกคนร้ายหนี พวกตำรวจคงไม่มีกำลังที่จะตามจับคนร้ายได้ทุกคน เลยต้องบีบพวกคนร้ายให้ไปอยู่รวมกันที่ดอนล้อมช้างแล้วค่อยจับกุมพร้อมกันทีเดียว
ผู้กำกับเห็นดีด้วยกับแผนการของจินตวัฒน์ ทุกคนปล่อยให้รถขนไม้ขับไปถึงด่านตรวจดอนล้อมช้าง ชาติคิดว่าผ่านด่านตรวจได้แน่ จึงสั่งให้ลูกน้องจอดทันทีที่ถูกตำรวจโบกเรียกให้จอด จินตวัฒน์ส่งสัญญาณให้ตำรวจแอบตรวจค้นท้ายรถ ขณะเจ้าหน้าที่ประจำด่านเดินเข้าไปคุยกับชาติ
ตำรวจค้นเจอไม้พะยูงแปรรูปเรียงซ้อนกันอยู่เต็มท้ายรถ จินตวัฒน์แสดงตัวจะเข้าจับกุม ชาติขึ้นรถขับหนีไปอย่างรวดเร็ว ลูกน้องสามคนที่ซ่อนอยู่หลังรถช่วยกันยิงต่อสู้กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ จินตวัฒน์กับวรรณขับรถตามชาติไปติด ๆ ด้านจ่าแม่น หมู่จ้อย และเจ้าหน้าที่ตำรวจช่วยกันล้อมจับลูกน้องเสี่ยกำพลที่เหลือ
จินตวัฒน์กับวรรณ ยิงต่อสู้กับพวกชาติอย่างดุเดือด ชาติโทรศัพท์ไปรายงานสถานการณ์ให้เสี่ยกำพลทราบ เสี่ยกำพลโมโหมาก วรรณยิงยางรถชาติแบนไปหลายเส้น ชาติจำต้องประคองรถเข้าจอดข้างทาง แล้วชาติกับลูกน้องที่เหลือก็พากันวิ่งหนีเข้าไปในป่า จินตวัฒน์รีบจอดรถ แล้ววิ่งตามพวกชาติไปพร้อมกับวรรณ
พฤกษ์พาโรสวิ่งหนีเข้าไปในป่า โรสเหนื่อยหอบวิ่งหนีต่อไม่ไหว พฤกษ์ตัดสินใจดันโรสไปแอบหลังต้นไม้ ก่อนวิ่งย้อนกลับไปจัดการกับมือปืนที่วิ่งไล่ตามมา มือปืนคนหนึ่งถูกพฤกษ์เล่นงานจนสลบ มือปืนอีกคนจะยิงพฤกษ์ ดีที่โรสตามาช่วยตีหัวมือปืนจนสลบ พฤกษ์เก็บปืนของมือปืนติดตัวไปด้วย ก่อนพาโรสวิ่งหนีไปต่อ มือปืนคนหนึ่งฟื้นขึ้นมา มันรีบวิ่งไล่ตามพฤกษ์กับโรสไป
รองเท้าโรสขาด พฤกษ์เอารองเท้าตัวเองให้โรสใส่ โรสซาบซึ้งใจมาก เสียงปืนดังไล่หลังมา พฤกษ์พาโรสวิ่งหนีไปต่อ คนร้ายตามมาไล่ยิง พฤกษ์ เอาปืนที่ได้มายิงสวนกลับไป คนร้ายเสียหลักล้มลงไปทับตอไม้ที่มีคมแหลม ไม้ทิ่มทะลุร่างขาดใจตายต่อหน้าโรส โรสช็อกแข้งขาอ่อน พฤกษ์รีบฉุดมือโรสเตรียมจะออกวิ่ง แต่แล้วทั้งคู่ก็ชะงักเมื่อหันมาเจอปืนในมือศักดิ์จ่ออยู่ตรงหน้า
พฤกษ์เดาได้ทันทีว่ากำพลคงสั่งให้ศักดิ์มาฆ่าจินตวัฒน์ ศักดิ์พอรู้ว่าโรสเป็นคู่หมั้นจินตวัฒน์ ก็คิดจะฆ่าปิดปากพฤกษ์แล้วจับโรสไปต่อรองกับจินตวัฒน์ ศักดิ์จะกดลั่นไก พฤกษ์กระโดดเข้าไปบิดข้อมือศักดิ์ โรสอาศัยจังหวะที่พฤกษ์กับศักดิ์กำลังยื้อปืนกัน ถีบเข้าที่เป้าศักดิ์เต็มแรง ศักดิ์ทรุดลงนั่งหน้าเขียว พฤกษ์รีบดึงมือโรสวิ่งหนีออกไป
จินตวัฒน์กับวรรณช่วยกันจัดการลูกน้องชาติจนหมด ชาติเตรียมจะหนีเข้าป่าข้างทาง จินตวัฒน์ยิงเข้ากลางลำตัวชาติ ชาติตาเหลือกล้มคว่ำหน้าลงกับพื้น จินตวัฒน์กับวรรณเดินเข้าไปตรวจดูความเรียบร้อย ชาติยังไม่ตาย ฉวยโอกาสตอนจินตวัฒน์เดินเข้ามาใกล้ จะยิงจินตวัฒน์ วรรณหันมาเห็นก่อน เลยโดดเข้าไปขวาง ช่วยจินตวัฒน์ไม่ให้โดนชาติยิงตาย แต่ตัวเองกลับโดนยิงเข้าที่ก้น
เสี่ยกำพลตามมาฆ่าชาติปิดปากต่อหน้าต่อตาจินตวัฒน์กับวรรณ แล้วทำเหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนดี เข้ามาช่วยเหลือทางราชการจัดการกับพวกคนร้าย จินตวัฒน์ไม่ยอม จะพาเสี่ยกำพลไปโรงพักให้ได้ เสี่ยกำพลตัดสินใจจะฆ่าปิดปากจินตวัฒน์กับวรรณ โชคดีดาวเรืองขี่มอเตอร์ไซค์นำรถจ่าแม่น หมู่จ้อย กับพวกตำรวจเข้ามาขวางไว้ได้ทันเวลา
เสี่ยกำพลเห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งไปขึ้นรถตัวเองที่จอดอยู่ถนนอีกด้านแล้วขับหนีออกไปทันที จ่าแม่นให้หมู่จ้อยกับตำรวจอีกคนมาช่วยกันพาวรรณไปส่งโรงพยาบาล จินตวัฒน์ขอยืมมอเตอร์ไซค์ดาวเรืองขี่ตามรถเสี่ยกำพลไป ดาวเรืองขอไปกับจินตวัฒน์ ด้วย วรรณร้องไห้ฟูมฟาย ไม่ได้โชว์บู๊กับดาวเรือง
พฤกษ์เหยียบไม้แหลม เลือดไหล วิ่งหนีไป ต่อไม่ไหว ศักดิ์วิ่งไล่ตามมาติด ๆ พฤกษ์ตัดสินใจดึงโรสเข้ามากอดแล้วปล่อยตัวกลิ้งลงไปในบึงบัวข้างทาง ทั้งคู่จมอยู่ในน้ำครึ่งตัว พฤกษ์เหนื่อยหอบ
ศักดิ์วิ่งมาหยุดยืนริมบึง เห็นมีคราบเลือดอยู่ตรงพื้นจึงกราดยิงลงไปในน้ำจนกระสุนหมด พฤกษ์ฉวยโอกาสตอนศักดิ์เปลี่ยนกระสุนใหม่ โผล่ออกไปยิงศักดิ์ ศักดิ์เปลี่ยนกระสุนเสร็จพอดี ยิงสวนกลับมาในเวลาเดียวกัน แลกกันนัดต่อนัด วัดใจ พฤกษ์โดนยิงเข้าที่หัวไหลเลือดไหลอาบ ศักดิ์ถูกยิงเข้ากลางอก ขาดใจตายทันที
ดาวเรืองยิงถังน้ำมันรถเสี่ยกำพล น้ำมันค่อย ๆ รั่วออกจนหมดถัง เสี่ยกำพลขับรถหนีไปได้ไม่นานก็ไปต่อไม่ได้ จินตวัฒน์กับดาวเรืองขี่มอเตอร์ไซค์ตามมาเจอรถเสี่ยกำพลจอดอยู่ข้างทาง ทั้งคู่กระชับปืนในมือ แล้ววิ่งเหยาะ ๆ อย่างระแวดระวังไปที่ท้ายรถเสี่ยกำพล
จินตวัฒน์ไม่เห็นเสี่ยกำพลในรถก็เอะใจ กระโดดรวบตัวดาวเรืองแล้วหมอบกลิ้งลงกับพื้นไปด้วยกัน เสี่ยกำพลที่แอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ที่ถนนอีกฟาก กดรีโมตคอนโทรล รถระเบิด เสียงดังสนั่นหวั่นไหว เปลวไฟบรรลัยกัลป์ลุกท่วม
เสี่ยกำพลเดินกลับไปที่รถ เพื่อตรวจดูผลงาน พอเห็นร่างจินตวัฒน์นอนคว่ำหน้าทับร่างของดาวเรืองไว้ เลือดไหลอาบไปทั้งแผ่นหลัง ทั้งคู่นอนแน่นิ่งไม่กระดุกกระดิกก็คิดว่าทั้งสองคนคงตายแล้ว เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพอดี เสี่ยกำพลกดรับสาย สั่งให้ลูกน้องรีบเอาเฮลิคอปเตอร์มารับแล้วพาข้ามหนีไปฝั่งโน้นด่วน
เสี่ยกำพลกดวางโทรศัพท์ แล้วก็ต้องชะงักยืนตัวแข็ง เพราะปืนที่มือตัวเองโดนดาวเรืองเตะกระเด็น พร้อมกับมีปืนอีกกระบอกจ่อที่ท้ายทอย เสี่ยกำพลค่อย ๆ ยกมือทั้งสองข้างขึ้นเหมือนจะยอมจำนน แต่พอดาวเรืองเผลอ เสี่ยกำพลก็หยิบปืนที่ซ่อนไว้ในรองเท้าบู๊ตออกมา ดาวเรืองพลาดท่าเกือบโดนเสี่ยกำพลยิง โชคดีจินตวัฒน์กระโดดเข้ามาบังไว้ จินตวัฒน์โดนยิงเข้าที่ไหล่
จ่าแม่น หมู่จ้อย นำกำลังตำรวจเข้ามาล้อมจับ เสี่ยกำพลวิ่งหนีเข้าไปในป่า ดาวเรืองนำทางตำรวจเข้าไปจับกุมตัวเสี่ยกำพลไว้ได้
กำนันผันกับบรรดาเมีย ๆ และเสมอใจ พอรู้ข่าววรรณถูกยิงก็รีบพากันไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล เวียงโทษว่าเป็นความผิดของผันที่ไปคบกับคนชั่วครอบครัวถึงได้เจอแต่เรื่องซวย ๆ บรรดาเมีย ๆ ช่วยกันรุมซ้ำ ผันหน้าจ๋อย เสมอใจรีบบอกให้ทุกคนรู้ว่าผันเป็นคนให้เธอไปเตือนตำรวจกับดาวเรือง ดาวเรืองถึงได้ตามไปช่วยวรรณไว้ได้ทันเวลา เวียงน้ำตาซึมกลับคำยกย่องผันเป็นคนดี บรรดาเมีย ๆ รุมล้อมเอาใจผันกันใหญ่ ผันประกาศกร้าวจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อของใครอีกเป็นอันขาด วรรณยิ้มภูมิใจในตัวพ่อ
โรสพาพฤกษ์ไปส่งโรงพยาบาล และได้เจอกับพวกบานชื่น ดาวเรือง และเพี้ยนโดยบังเอิญ โรสเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทั้งสามคนฟัง ดาวเรืองเองก็ เล่าเรื่องจินตวัฒน์นอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเหมือนกันให้โรสฟัง โรสจะอยู่เฝ้าจินตวัฒน์ที่โรงพยาบาล ดาวเรืองเห็นว่าจินตวัฒน์ยังไม่ฟื้น เลยบอกให้โรสกลับไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาเฝ้า โรสไม่กล้ากลับไปที่บ้านพักจินตวัฒน์ ดาวเรืองอาสาไปนอนเป็นเพื่อน โรสสำนึกในน้ำใสใจจริงของ คนบ้านนอกก็คราวนี้
วันรุ่งขึ้น ดาวเรืองกับโรสมาที่โรงพยาบาลด้วยกัน ดาวเรืองเผลอจะเข้าไปดูจินตวัฒน์ ส่วนโรสก็จะไปดูพฤกษ์ พอนึกขึ้นมาได้ ดาวเรืองกับโรสก็รีบเดินสลับห้องกันทันที
ดาวเรืองเห็นสภาพพฤกษ์แล้วก็ยิ่งเศร้าใจ “ขอโทษนะพี่พฤกษ์ ที่พี่ต้องมารับเคราะห์แทนฉัน”
“พูดอะไรยังงั้น พี่ดีใจมากกว่าที่อยู่ตรงนั้นแทนเรือง เพราะถ้าเรืองอยู่กับคุณโรส...พี่นึกไม่ออกเลยว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ 2 คนจะเป็นยังไง ลำพัง เรืองน่ะ พี่รู้ว่าเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว แต่ถ้าต้องพ่วงคุณโรสไปด้วย ลำบากกันแน่...แล้วคุณโรสเป็นไงบ้าง แต่...คุณปลัดคงดูแลเขาดีอยู่แล้ว”
“เมื่อวานปลัดไปช่วยตำรวจจับไม้เถื่อน โดนสะเก็ดระเบิดกับโดนยิง นอนเจ็บอยู่ห้องตรงข้ามเนี่ย ฉันเลยไปนอนเป็นเพื่อนคุณโรสเมื่อคืนแล้วก็ช่วยทำแผลให้แล้ว”
สีหน้าพฤกษ์สดชื่นขึ้นที่รู้ว่าโรสสบายดี และ...ไม่ได้มีจินตวัฒน์คอยประคบประหงม “ขอบ ใจมากนะเรืองที่ช่วยดูแลคุณโรส”
ดาวเรืองเหล่มองพฤกษ์...รู้สึกทะแม่ง ๆ ทำไมพี่ชายต้องขอบใจ เริ่มสงสัยว่าระหว่างพฤกษ์กับโรสมีตื้นลึกหนาบางเหมือนรู้จักกันมาก่อน
จินตวัฒน์ขอร้องไม่ให้โรสบอกจันทราเรื่องที่ตนถูกยิง โรสรับปากแต่ขอร้องว่าจินตวัฒน์ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ให้รีบทำหนังสือขอย้ายกลับ กรุงเทพฯ ทันที จินตวัฒน์อ้างโน่นอ้างนี่ไม่อยากกลับกรุงเทพฯ ก่อนจะหาทางเปลี่ยนเรื่องชวนโรสคุยเรื่องแผลที่เท้าแทน
“นอกจากที่เท้าแล้วคุณยังเจ็บตรงไหนอีก รึเปล่า”
“แผลนี่เรื่องเล็กค่ะ ถ้าไม่ได้นายพฤกษ์ช่วยไว้ โรสคงถูกยิงตายคาบ้านหรือไม่ก็ช็อกตายไปแล้ว เขาเจ็บหนักก็เพราะโรส”
จินตวัฒน์สัมผัสได้ทันทีว่ามีความห่วงหาอาทรในน้ำเสียงของหญิงสาว โรสรู้สึกตัว รีบดึงตัวเองกลับมาสู่ความเป็นจริง หญิงสาวเอากระดาษทิซชูเช็ดปากให้จินตวัฒน์
“ต้องขอบคุณดาวเรืองอีกคน ขนาดตัวเองบาดเจ็บแท้ ๆ ยังมานอนเป็นเพื่อน มาช่วยทำแผล แถมหายาแก้อักเสบให้กิน ไม่งั้นแผลโรสคงระบมกว่านี้”
“ดาวเรืองเป็นคนแบบนี้แหละ คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ เป็นเด็กผู้หญิงที่มีหัวใจกล้า แกร่ง น่านับถือมากกว่าผู้ชายอกสามศอกหลาย ๆ คน คดีนี้ถ้าไม่ได้ดาวเรือง ตำรวจคงไม่ได้หลักฐานมัดตัวคนบงการได้ไวขนาดนี้”
โรสมองหน้าจินตวัฒน์ เห็นแววตาชายหนุ่มเต็มไปด้วยความสุขเมื่อพูดถึงดาวเรือง หญิงสาวไม่ได้รู้สึกไปเองแน่ ๆ
ตอนที่ 23
เสี่ยกำพลถูกจับขังคุก บุรินทร์ทนายความประจำตัวไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ เพราะทางตำรวจมีหลักฐานมัดตัวเสี่ยกำพลแน่นหนา
วรรณเอาแต่แหกปากร้องว่าอยากเจอดาวเรือง เสมอใจจำต้องไปตามดาวเรืองที่เฝ้าพฤกษ์อยู่ที่ห้องข้าง ๆ มาเยี่ยมวรรณที่ห้องพัก จังหวะที่เสมอใจจะเดินตามดาวเรืองเข้าไปในห้องวรรณ เห็นโรสเปิดประตูออกมาจากห้องจินตวัฒน์ มาแอบดูพฤกษ์อยู่หน้าห้อง ก่อนตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปเพราะเห็นว่าพฤกษ์กำลังนอนหลับอยู่ในห้องตามลำพัง เสมอใจรู้สึกแปลกใจมากกับภาพที่เห็น
วรรณดีใจมากที่เห็นดาวเรืองมาเยี่ยม วรรณพยายามอ้อนขอให้ดาวเรืองช่วยป้อนข้าวป้อนน้ำ แต่เสมอใจเดินนำพยาบาลเข้ามาในห้องเสียก่อน พยาบาลจะเช็ดตัวให้วรรณ ดาวเรืองฉวยโอกาสกลับ ออกไปจากห้องวรรณทันที
ดาวเรืองเดินผ่านไปทางหน้าห้องจินตวัฒน์ เห็นจินตวัฒน์นอนหลับอยู่ในห้องคนเดียว จึงตัดสินใจเปิดประตูห้องเข้าไปดู จินตวัฒน์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอดี พอเห็นหน้าดาวเรืองก็ดีใจมาก ต่างคนต่างมีคำพูดมากมายที่อยากจะพูด ปรับความเข้าใจกันแต่ก็พูดไม่ออก ทั้งสองคนนั่งนิ่งอยู่ในความเงียบ สักพัก ดาวเรืองตัดสินใจขอตัวลากลับ จินตวัฒน์อยากรั้งตัวดาวเรืองไว้แต่ก็ต้องหักใจ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรในสถานการณ์แบบนี้
เสมอใจเดินออกมาจากห้องวรรณ พร้อมกับดาวเรืองที่เดินออกมาจากห้องจินตวัฒน์พอดี ดาวเรืองร้อนตัวรีบอ้างโน่นอ้างนี่ จังหวะนั้นเองโรสเปิดประตูออกมาจากห้องพฤกษ์พอดี โรสแก้ตัวเว่อร์ยิ่งกว่าดาวเรือง เสมอใจเห็นโรสคุยกับดาวเรือง อย่างสนิทสนมก็เดินเข้ามากระแซะดาวเรือง ขอให้ช่วยแนะนำให้รู้จักโรส
โรสได้ยินดาวเรืองกับเสมอใจนัดแนะกันไปซื้อของที่ตลาดไปทำกับข้าวให้พฤกษ์กับวรรณ เลยขอตามไปซื้อกับข้าวมาทำให้จินตวัฒน์กินด้วย เสมอใจแอบแปลกใจที่เห็นดาวเรืองรู้รสนิยมจินตวัฒน์ ขณะที่โรสรู้รสนิยมของพฤกษ์ และบังเอิญเสมอใจเห็นข่าวคลิปหลุดของโรสในถุงกระดาษหนังสือพิมพ์ที่แม่ค้าใส่ของมาให้ หญิงสาวปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดเข้าด้วยกัน และก็รู้ได้ทันทีว่าโรสกับพฤกษ์น่าจะมีอะไรลึกซึ้งต่อกัน
จังหวะที่โรสเข้าไปเด็ดโหระพาหลังบ้าน บานชื่นขี่มอเตอร์ไซค์กลับมาถึงบ้านพอดี บานชื่นเอานิตยสารกอซซิปดาราที่มีภาพหลุดของโรสกับพฤกษ์มาให้ดาวเรืองกับเสมอใจดู โรสเดินกลับมาเจอพอดี หญิงสาวยอมรับออกมาตามตรงว่าผู้ชายในรูปคือพฤกษ์ ตอนอยู่กรุงเทพฯ พฤกษ์เคยมาช่วยงานเธอยู่พักหนึ่ง แต่ทั้งคู่เป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันเท่านั้น เสมอใจไม่เชื่อที่โรสพูด หญิงสาวมั่นใจว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่
2-3 วันผ่านไป หมออนุญาตให้จินตวัฒน์กลับบ้านได้ ผู้กำกับกับกำจรขับรถมารับจินตวัฒน์ออกจากโรงพยาบาล และถือโอกาสปรึกษาเรื่องเสี่ยกำพลด้วย
“เรื่องเสี่ยกำพลนี่มีสิทธิพลิกมั้ยครับ”
“พ้นขั้นตอนจากเราขึ้นไปแล้ว อาจเจอทางตัน”
“ผมก็คิดอย่างนั้น เสี่ยกำพลมีอิทธิพลมาก อาจจะหลุดคดีได้ ผมเชื่อว่าน่าจะมีผู้มีอิทธิพลเหนือ เสี่ยคอยช่วยเหลืออยู่ข้างหลัง”
“มือที่มองไม่เห็นนั่นล่ะที่จะทำให้เสี่ยหลุดออกไปอยู่นอกคุกได้ ถ้าหลักฐานที่เรามีไม่แน่นหนาพอ”
“ผมว่าถึงเวลาแล้วที่เราต้องเปิดหลักฐานชิ้นสำคัญ”
จินตวัฒน์รีบโทรศัพท์หาจันทรา บอกให้ปิดร้าน 2-3 วัน เพื่อมาหาตนที่ดอนพัฒนา จันทราบอกจะไปคุยกับหมออีกที จะได้จัดยาบำรุงเตรียมไปกินที่นั่นด้วย
วันรุ่งขึ้น บุรินทร์เดินเรื่องขอประกันตัวเสี่ยกำพลได้ในที่สุด เสี่ยกำพลกล่าวอาฆาตตำรวจทุกคนบนโรงพักก่อนเดินหัวเราะออกไปที่ลานจอดรถ แต่พอก้าวเท้าออกลงจากบันไดไป รถจินตวัฒน์ก็แล่นมาจอดอยู่ตรงหน้า จินตวัฒน์เปิดประตูลงจากรถมาเผชิญหน้าเสี่ยกำพล จันทราเดินลงมาจากฝั่งคนขับ มายืนข้างจินตวัฒน์
“ชะตาขาดคนเดียวไม่พอ พ่วงแม่เข้ามาอีก รักแม่มากเลยนะมึง”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
