จันท์กระพ้อที่กำลังน้อยใจอัทธ์ รีบเรียกพนักงานมาคิดเงินทันที
ยอดยศลุกตามไปคุยกับรณพีร์
“เขาบอกฉันว่า เขาติดงาน แล้วจู่ ๆ ก็โผล่มากับผู้ชายอื่น”
“ตัดใจจากผู้หญิงอันตรายคนนี้เสียเถอะ”
“เราผ่านอะไรด้วยกันมามาก ฉันไม่ได้ตั้งใจแย่งเขามาจากแก ที่จริงมันเหมือนเป็นโชคชะตา ที่ผ่านมาฉันผิดเองที่ไม่บอกแกแต่เนิ่น ๆ ฉันขอโทษ”
“ฉันกำลังจะแต่งงาน เรื่องของเพียงขวัญ ที่จริงทำให้ฉันเข้าใจตัวเอง คู่ของฉันเกิดขึ้นจากพ่อแม่ ฉันเลยไม่รู้ว่า ฉันรักคุณพิมไหม แต่วันที่เขาเถียงเพียงขวัญ วันที่เขายืนหยัดรอฉัน มันทำให้ฉันรู้ใจตัวเอง”
“ดีใจด้วยจริง ๆ แกเลิกทำตัวสำมะเลเทเมา แถมมีข่าวดีแบบนี้ ฉันพูดไม่ออกเลยว่ะ”
“เพียงขวัญเขาเลือกนายอัทธ์จริงหรือ หรือเขาแค่สนุกที่ทำให้ผู้ชายหัวปั่น”
รณพีร์เครียด ห่อเหี่ยว ยอดยศเห็นใจ ขอตัวเดินกลับไปที่โต๊ะ ปล่อยให้รณพีร์ยืนครุ่นคิดอยู่เพียงลำพัง
บงกชกับเสี่ยเพ้งบังเอิญมาเที่ยวที่บางปูเหมือนกัน มีคนจำบงกชได้เดินเข้ามาทัก เสี่ยเพ้งรีบพาบงกชกลับ รณพีร์เดินผ่านมาเจอทั้งคู่พอดี เสี่ยเพ้งฮึดฮัดทำท่าไม่พอใจ วิไลรัมภาเดินมาสมทบ เสี่ยเพ้งเห็นวิไลรัมภาจับเนื้อต้องตัวรณพีร์ท่าทางสนิทสนม ก็เข้าใจว่ารณพีร์เลิกกับเพียงขวัญแล้วหันมาคบกับวิไลรัมภาแล้ว
เสี่ยเพ้งพาบงกชไปหาความสุขที่บ้านพักตากอากาศที่แอบซื้อไว้ซุกหญิง บงกชอ้อนขอเป็นนางเอกหนังเรื่องต่อไป เสี่ยเพ้งรับปากว่าต่อไปหนังทุกเรื่องที่จะสร้าง จะมีบงกชเป็นนางเอกคนเดียวเท่านั้น
สายวันรุ่งขึ้น เพียงขวัญกลับจากไปส่งชุดลิเก เจอเดชคำแหงมานั่งตีระนาดอยู่ในบ้านเหมือนเคย เพียงขวัญรีบยื่นซองเงินให้เดชคำแหง
“ในซองนี้มีเงิน 500 บาท เป็นเงินผ่อนหนี้ค่าเช่าบ้านงวดแรก”
“พวกเธอติดเงินฉันเป็นก้อน ก็ต้องได้คืนมาเป็นก้อน เศษเงินไม่กี่ร้อย ฉันไม่รับ”
“ครั้งที่แล้วฉันรวบรวมเงินให้แล้ว คุณก็ไม่เอา นี่คุณต้องการอะไรกันแน่”
บุหลัน นภา ประคองพายายเข้าบ้านมา เหมที่เป็นคนขับรถไปรับยายที่โรงพยาบาล หิ้วกระเป๋าเดินทางตามมา เดินหันไปทักทาย เพียงขวัญเข้าไปช่วยรับข้าวของ จัดเตียงให้ยายนอน
“อยู่ที่ไหนไม่เหมือนอยู่บ้าน ขอบใจนะพ่อเดช ที่ออกค่าผ่าตัดให้”
“ไม่ต้องมาขอบอกขอบใจอะไรกับฉันหรอก คนกันเองแท้ ๆ ฉันดีใจจะตาย ที่จะได้เห็นน้าเดินปร๋อไม่ต้องทรมานอีก”
“พี่เดชเขาแค่ออกเงินค่าผ่าตัดให้ก่อน เดี๋ยวเราจะหาเงินมาคืนเขา ไม่ต้องห่วงนะแม่”
“นึกว่าขวัญกับนายพีร์จะไปรับที่โรงพยาบาลซะอีก แล้ววันนี้ พ่อตัวดีหายไปไหนซะแล้ว” บุหลันหันไปถาม
“เฮอะ สงสัยจะกลัวฉันน่ะสิ จะมาจีบหนูเพียงขวัญของข้า เจอฉันเข้าหน่อย ทำใจเสาะ แบบนี้ไม่ต้องไปสน คนบ้านนี้มีเดชคำแหงดูแลแล้ว ไม่ต้องมีใครหน้าไหนมายุ่งอีก”
เพียงขวัญนึกกลัวว่ารณพีร์คงไม่มาอีกแล้ว
ชนะบุกไปหาเหมยฮัวที่บริษัท ตั้งใจจะไปเจรจาขอทำหนังกินรีต่อ เสี่ยเพ้งมาเจอชนะเข้าก่อน จึงแกล้งหลอกถามจนรู้ว่าชนะไม่รู้เรื่องที่ตนเคยพยายามจะข่มขืนเพียงขวัญ แถมชนะยังพาซื่อบอกให้เสี่ยเพ้งรู้ว่าที่แท้เพียงขวัญเป็นหลานสาว แต่ที่ไม่บอกให้ทุกคนรู้ เพราะเพียงขวัญไม่อยากให้คนอื่นหาว่าใช้เส้น เสี่ยเพ้งคิดหาทางเอาคืนเพียงขวัญทันที
“หนังนางเสือสาวยังไม่ได้ฉาย หนังกินรีถ่ายไม่เสร็จ เหมยฮัวอีโมโห ไม่ให้อั๊วทำหนังแล้ว ให้ไปทำโรงแรมดาวทองอย่างเดียว”
“งั้นเสี่ยกับคุณเหมยฮัวให้โอกาสผมได้ไหม อยู่อย่างนี้เงินก็สูญ แต่ให้ผมทำหนังต่อ ยังมีโอกาสได้เงินคืนนะครับ”
“หนี้สินที่ลื้อติดอั๊ว มันเยอะ อาเหมยฮัว ยังเอ็นดูหนูเพียงขวัญอยู่ อยากให้หนูเพียงขวัญมาถ่ายหนังกินรีให้เสร็จ ลื้อพอจะคุยกับหนูเพียงขวัญให้หน่อยได้ไหม ถ้าสำเร็จหนี้สินระหว่างเราหายกัน เราเคยร่วมงานกัน อั๊วเห็นใจลื้อ เอาอย่างนี้ ลื้อไปบอกเพียงขวัญว่า มีนายทุนคนใหม่เค้าให้ทุนทำหนังต่อ พรุ่งนี้อั๊วจะเอารถไปรับลื้อกับหนูเพียงขวัญ อย่าลืมนะไม่ต้องบอกชื่ออั๊วกับอาเหมยฮัว บอกว่าเป็นนายทุนคนใหม่”
ชนะฝันเฟื่อง ตาลอย จะได้กลับไปถ่ายหนังกินรีต่อ รีบกลับไปบอกเพียงขวัญตามที่เสี่ยเพ้งบอกทันที
พอกลับมาถึงบ้าน ประณตก็รีบเอาสมุดพกมาอวดทุกคน “แม่ ๆ ผมสอบได้คะแนน 89% ได้ที่สี่ด้วย ป้านภา พี่ขวัญ ดูสิ”
“ลูก...ครูเขากรอกคะแนนผิดหรือเปล่าลูก”
“เก่งจริง ๆ ประณต ความพยายามอยู่ที่ ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น จำเอาไว้นะ” เพียงขวัญเอ่ยชม
“ผมจะเป็นนักบิน พี่พีร์บอกว่าต้องสอบได้ที่ 1 ถึงจะสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหารได้ พี่พีร์หมู่นี้ทำไมไม่มาเลย เมื่อไหร่เขาจะมาครับพี่ขวัญผมอยากเอาสมุดพกนี่ให้พี่พีร์ดู”
เพียงขวัญเศร้า “งานเค้าคงยุ่งน่ะ ประณต”
ธราธร ระวีรำไพ เอียด อ่อน วิไลรัมภา รณพีร์นั่งคุยกันเรื่องงานแต่งงานธราธร
“เป็นยังไงรายชื่อแขก ตกหล่นใครไหม”
“มะปรางไม่ค่อยแน่ใจ เดี๋ยวคงต้องเอาไปให้คุณพ่อดู แต่ท่าทางงานจะใหญ่โตมากเลยนะคะ”
“คุณชายอาทิตย์ เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ แต่งงานลูกสาวคนเดียวทั้งที ยิ่งจุฑาเทพ คุณชายใหญ่เปรียบเสมือนตัวแทนของท่านพ่อของราชสกุล งานนี้ก็ต้องใหญ่เป็นธรรมดา”
กรองแก้วเดินนำแจ๋วเข้ามา ทั้งสองจัดน้ำชาและของว่างมาให้
“ราชสกุลกับราชสกุล ช่างเหมาะสมงดงามจริง ๆ นะคะ”
วิไลรัมภามองไปที่กรองแก้วเหยียด กรองแก้วหลบตา จัดสำรับน้ำชาต่อไป รณพีร์เพิ่งเดินเข้ามา
“หลังจากนั้นสองอาทิตย์ เราก็จะจัดงานของรณพีร์กับวิไลรัมภา แขกก็แทบจะเป็นชุดเดียวกันใช่ไหมอ่อน”
“ค่ะ ตอนแรกเกรงว่าจะเหนื่อย แต่พอนึกไปอีกที ราชสกุลเทวพรหมใกล้ชิดกับทางเราพอ ๆ กับทางคุณชายอาทิตย์ ก็ไม่น่าจะวุ่นวายนัก”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
