ที่สนามบินเชียงราย สุภาพบุรุษเดินออกมาและตรงไปที่คิวรถรับจ้างอย่างคนเคยทางดี หิรัณย์และมีคณาจับตามองตลอด คำปัน สายของหิรัณย์ขับรถปาดเข้ามารับและขับตามรถของสุภาพบุรุษไปห่าง ๆ ขณะที่มีคณาเป็นห่วงสันติจึงโทรฯไปหาครูวีณา ครูวีณาบอกสันติเข้ากับข้าวตอกซึ่งเป็นลูกครูวีณาได้ดี เพราะอายุใกล้เคียงกัน ทำให้มีคณาค่อยคลายกังวลลง
ด้านสันติถูกจัดให้นอนห้องเดียวกับข้าวตอก ตอนเย็นเตะบอลกัน พอตกกลางคืนก็เล่นวิดีโอเกมกัน แต่สันติสนุกมากเพราะที่บ้านไม่เคยมี ไม่ยอมหยุดเล่นแม้จะดึกดื่นแล้ว ข้าวตอกไม่อยากเล่นเพราะง่วง แต่สันติก็พยายามดึงมาเล่นตลอด
มาถึงโรงแรมที่พักทุกคนก็เริ่มหาที่นอน โดยมีคณาพักกับหมวดดาว โดยมีห้องพ่วงกับหิรัณย์เพื่อจะได้ทำงานได้ตลอดเวลา หิรัณย์บอกหมวดดาวเรื่องที่มีคณารับมือกับสุภาพบุรุษได้ดีตอนที่เผชิญหน้ากันที่สนามบิน หมวดดาวหน้านิ่งบอกขอให้อย่าหลุดพลาดแล้วกัน มีคณาจ้องหน้าบอกรับรองไม่ทำให้งานเสียหายแน่ มีคณาไม่เข้าใจว่าทำไมหมวดดาวถึงตั้งแง่กับเธอตลอดเวลา ระหว่างนั้นจ่าโจเข้ามาบอกว่าสุภาพบุรุษเคลื่อนไหวแล้ว ทุกคนเลยเดินผ่านห้องพ่วงมาอีกห้องที่มีเครื่องดักฟังอยู่ แต่ก็ยังไม่มีความคืบหน้าอะไรนัก
หิรัณย์ชวนมีคณาลงไปกินอาหารค่ำ แต่มีคณาไม่ไปและให้หิรัณย์ไปกับหมวดดาว แต่หมวดดาวเสียงแข็งกลับมา “ไปได้ยังไงล่ะ สุภาพบุรุษเห็นคุณมากับสารวัตร เกิดบังเอิญลงไปเจอฉันไปกับสารวัตร มันได้สงสัยตายเลย หมอนี่ยิ่งขี้ระแวงอยู่ด้วย”
“อุ๊ย จริงด้วยค่ะ ฉันลืมนึกไป”
“ทีหลังอย่าลืมอีก” ตั้งท่าจะตำหนิต่อเหลือบไปเห็นหิรัณย์ ส่งแววตาปราม ๆ มา หมวดดาวหยุดพูดเดินกลับไปห้องพัก มีคณาหน้าจ๋อย ๆรู้ตัวว่าพลาดไปจริง ๆ
หิรัณย์และมีคณามาเดินเล่นย่อยอาหาร หิรัณย์เห็นมีคณาไม่ค่อยสบายใจก็เดาได้ว่ายังกังวลเรื่องหมวดดาวอยู่
“ฉันขอพูดตามตรงเลยนะคะ ฉันว่าหมวดดาวอาจจะแอบชอบสารวัตรอยู่ก็ได้ เลยไม่ค่อยพอใจที่ฉันเข้ามาวุ่นวายกับสารวัตร”
หิรัณย์หัวเราะก๊ากออกมา “ไม่ใช่หรอกครับ ลักษณะหมวดดาวเค้าเป็นแบบนั้นเอง จริง ๆ แล้วไม่มีอะไรเลย ถ้าคุณคุ้นกับเค้ามากขึ้นก็จะเข้าใจ อย่าไปเกร็งกับหมวดดาวเธอเลย ทำตัวสบาย ๆ เชื่อผมเถอะ หมวดดาวไม่ได้ชอบผมจริง ๆ”
“สารวัตรจะไปรู้ใจคนอื่นได้ไง” มีคณายังกังวล
“ถ้าเค้าชอบผมนะ ผมไม่ปล่อยให้รอดมือมาถึงวันนี้หรอก” พูดยิ้ม ๆ มีคณาเหยียดปากหมั่นไส้ ก่อนเปลี่ยนเรื่อง “แล้วนี่เราจะไม่กลับโรงแรมเหรอคะ เรามาทำงานนะคะ ไม่ได้มาเที่ยว”
“ก็ทำงานอยู่นี่ไงครับ เราแกร่วรออยู่ข้างนอก เผื่อสุภาพบุรุษเคลื่อนไหว เราจะได้รับช่วงตามต่อจากทีมหน้าโรงแรม คุณมาทำข่าวคราวนี้ รับรองว่าคุณจะได้ข้อมูลเชิงลึกกลับไปเขียนคอลัมน์สนุกไปเลยล่ะ” “ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีครั้งนึงในชีวิตนักข่าว” หิรัณย์สวนต่อทันที “ชีวิตตำรวจของผมด้วยเหมือนกัน” มีคณาชะงักไปเล็กน้อย ช้อนตามองหิรัณย์ที่จับจ้องมองหน้าตนอยู่ สายตาแวววาว กระชับแว่นเข้าดั้งแล้วเดินนำไปก่อน หิรัณย์ยิ้มรีบเดินตาม
มีคณาอาบน้ำเสร็จก็ออกมาในชุดรัดกุม พยายามย่อง เพราะเกรงใจหมวดดาวที่นอนอยู่ หมวดดาวพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตาว่าไม่ต้องย่องก็ได้ เพราะเธอไม่เคยนอนหลับสนิทในขณะทำงาน พอมองเห็นการแต่งตัวของมีคณาก็ถาม มีคณาบอกเธอพร้อมจะทำงานตลอดเวลา หมวดดาวเอ่ยชมบอกว่ามีคณาเป็นงาน ก่อนที่เธอจะเปิดผ้าห่มที่คลุมตัวไว้และเดินไปห้องดักฟัง ซึ่งหมวดดาวก็แต่งกายรัดกุมพร้อมจะทำงานเช่นกัน
พอเห็นว่าสุภาพบุรุษไม่เคลื่อนไหวแล้ว ทุกคนก็เตรียมตัวนอน หิรัณย์อาบน้ำเสร็จก็แง้มประตูแอบมองด้วยความเป็นห่วง เห็นมีคณาหลับได้ก็เบาใจและปิดประตูเบา ๆ หมวดดาวเปิดตาขึ้นมา สีหน้านิ่ง ๆ ใช้ความคิดก่อนจะหลับตานอนต่อ
มีคณาเดินมาที่ห้องพ่วงก็เห็นหิรัณย์นั่งดักฟังโทรศัพท์อยู่กับจ่าชาญที่มาเปลี่ยนเวรกับจ่าโจ จ่าชาญบอกสุภาพบุรุษเตรียมจะลงไปกินข้าวเช้าแล้ว หิรัณย์เลยหันไปบอกมีคณาให้เตรียมตัวลงไปตามแผน
“ค่ะสารวัตร” แต่หิรัณย์สวนทันที “พี่รัณ” มีคณาเหยียดปากใส่ก่อนเดินกลับห้องไป หิรัณย์ยิ้มขำ ๆ
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
