ไชยวัฒน์มาที่โรงแรมแห่งหนึ่ง และเจอกับสารวัตรหิรัณย์ซึ่งมาวันเกิดผู้การ ป.ป.ส. พอดี ไชยวัฒน์ขออนุญาตหิรัณย์ฝากนักข่าวไปทำข่าวล่อซื้อ เพราะอยากได้ข่าวแบบเจาะลึก ทั้งข้อมูลและบรรยากาศ หิรัณย์บอกมีเคสมือใหม่หลอกเด็กสาวมาขายบริการ และจะให้ลูกน้องโทรฯ ไปเตี๊ยมเพื่อทำงานร่วมกัน
หลายวันต่อมา มีคณาปลอมตัวเป็นสาวเปรี้ยว ไม่ใส่แว่น แต่งหน้าจัด มาล่อซื้อพวกค้ามนุษย์ ระหว่างที่มีคณาเตรียมจ่ายเงินเพื่อแลกกับเด็กสาวสองคน หิรัณย์และตำรวจอีกสองนายก็ออกจากที่ซ่อน คนร้ายจึงคว้าเด็กสาวคนหนึ่งล็อกไว้เป็นตัวประกัน เด็กสาวร้องออกมาอย่างเจ็บปวด มีคณาสีหน้าโกรธจัด ชิงชังคนร้ายที่ทำรุนแรงกับเด็กสาวอย่างเห็นได้ชัด โดดเข้าล็อกคอคนร้ายทันทีอย่างไม่กลัวอันตราย คนร้ายกระทุ้งศอกใส่สีข้างและเหวี่ยงมีคณาล้มก่อนจะวิ่งหนีไป มีคณาวิ่งกวดแบบไม่กลัวตาย หิรัณย์วิ่งตามก่อนจะยิงปืนขู่ขึ้นฟ้า คนร้ายกลัวสะดุดขาตัวเองล้มลง มีคณาซึ่งถึงตัวคนร้ายก่อนยังของขึ้นไม่หาย หันซ้ายขวาคว้าไม้เหมาะมือข้างทางตรงปรี่ไปฟาดใส่คนร้ายอย่างไม่ยั้งมือ
มีคณาหลับหูหลับตาฟาด ๆ ไม่ยั้งจนกระทั่งได้ยินเสียง “โอ๊ย ๆ พอแล้วครับ ผมตำรวจ” มีคณาค่อยได้สติลืมตา เพ่งมองเห็นหิรัณย์เบลอ ๆ เพราะไม่ได้ใส่แว่น และหิรัณย์ก้มหน้าเพราะกลัวเธอตีเข้าหน้า ตอนนี้คนร้ายถูกจับไว้ได้แล้ว มีคณารู้ว่าตัวเองพลาดจึงรีบขอโทษ ก้มหน้างุดเพราะอาย หิรัณย์ขอบคุณที่มีคณาช่วยจับคนร้าย
มีคณาก้มหน้าพร้อมดึงผมมาปิดหน้าไปมาพร้อมตอบ รู้สึกอับอายมาก ฟาดเค้าเต็มเหนี่ยวขนาดนั้น “ฉันไม่ชอบผู้ชายที่ใช้ความรุนแรงกับผู้หญิงอยู่แล้ว เห็นแล้วของมันขึ้น”
หิรัณย์เอี้ยวตัวนวดหลังไปมา บ่น ๆ “แรงควายขนาดนี้ ไม่บอกก็เชื่อว่าเราเป็นผู้ชายเหมือนกัน”
มีคณาตกใจ ตาเบิกโพลง เงยหน้ามองไปที่หิรัณย์เห็นแต่สีข้างเพราะหิรัณย์เอี้ยวตัว แถมยังเบลอสุด ๆ
มีคณาเอาเรื่องมาเล่าให้ไชยวัฒน์และสาระวารีฟัง ทั้งคู่หัวเราะก๊ากที่รู้ว่าหิรัณย์นึกว่ามีคณาเป็นกะเทย วารียังกระเซ้าเพื่อนว่ามีคณาอาจถูกจับในข้อหาทำร้ายเจ้าหน้าที่ด้วย
ธำรง น้องชายของมีคณาเขียนจดหมายมาขอร้องให้มีคณารับอุปการะ และหาที่เรียนให้กับสันติ ลูกชายของเขา เพราะสันติดันไปมีเรื่องชกกับเพื่อนในโรงเรียน เพราะถูกเพื่อนล้อว่าเป็นลูกของไอ้ด้วน เนื่องจากธำรงเกิดอุบัติเหตุขาขาดมาหลายปีแล้ว ขณะที่เด็กคนนั้นเป็นลูกคนใหญ่คนโต สันติจึงถูกไล่ออกจากโรงเรียน มีคณาใจอ่อนเพราะสันติก็เป็นหลาน ทั้งที่ธำรง น้องชายของเธอ ในอดีตก็ไม่ได้ทำให้เธอประทับใจนัก ออกแนวเกลียดเสียด้วยซ้ำ
มีคณามาเลือกซื้อแว่นกันแดดเป็นเพื่อนสาระวารี เพื่อจะนำไปใส่ตอนไปทำสกู๊ปกาสิโนที่ตราด ระหว่างนั้นหิรัณย์ก็มาเลือกดูแว่นเช่นกัน และทั้งสองก็เลือกหยิบแว่นอันเดียวกัน ทั้งมองหน้ากันแต่จำกันไม่ได้ เพราะในวันนั้นต่างคนต่างก็ไม่ได้มองหน้ากันจัง ๆ หิรัณย์กล่าวขอโทษและแยกย้ายกันไปเลือกแว่นของตัวเอง
มีคณามาส่งสาระวารีที่หน้าสำนักงาน เพราะสาระวารีจะเดินทางไปทำงานที่ตราด เป็นเวลาเดียวกับที่หิรัณย์ขับรถมาจอดที่หน้าสยามสาร มีคณาเดินเข้าสยามสารไปทำงานต่อ หิรัณย์เดินตามมาจะเข้าลิฟต์แต่ไม่ทันลิฟต์ปิดไปเสียก่อน ต้องรอลิฟต์อีกเที่ยว หิรัณย์มาหาไชยวัฒน์ที่ห้องทำงานเพื่อบอกเรื่องที่ไชยวัฒน์ส่งลูกน้องไปช่วยล่อซื้อจนจับคนร้ายได้ แถมยังโยงไปถึงตัวพ่อค้ารายใหญ่อย่างที่คาดไว้
หิรัณย์ชวนให้ไชยวัฒน์ไปทำข่าวแฟชั่นการกุศล เพื่อระดมทุนไปช่วยต่อต้านยาเสพติด พร้อมกับถามถึงสาวประเภทสองลูกน้องไชยวัฒน์ที่ส่งไปช่วยล่อซื้อจนจับคนร้ายได้ ว่าจะไปงานนี้หรือไม่
ไชยวัฒน์หัวเราะก๊าก “ไปครับ แต่เค้าไม่ใช่กะเทยหรอกนะ” หิรัณย์เหวอ ไชยวัฒน์ยิ้ม “เค้าอยากทำงานนี้มาก แต่ผมกลัวทางสารวัตรจะไม่เชื่อถือ คือเค้าดูเป็นผู้ยิ้งผู้หญิงไปหน่อย แต่ใจนี่เต็มร้อย ผมเลยจำเป็นต้องโกหกเจ้าพนักงานไป แต่เจ้าตัวเค้าไม่รู้เรื่องด้วยหรอกนะครับ”
“หมดกัน ผมไปแซวเค้าแรงด้วย โกรธตายเลยตอนนี้อยู่มั้ยครับผมขอไปขอโทษเธอหน่อย” หิรัณย์รู้สึกผิด
ไชยวัฒน์พาหิรัณย์มาที่โต๊ะทำงานของมีคณา แต่ปรากฏว่ามีคณาออกไปทำงานข้างนอกแล้ว หิรัณย์บอกจะแนะนำให้รู้จักในงานแฟชั่นโชว์
ด้านมีคณา พอกลับมาถึงบ้านก็เปิดห้องเก่าของตนเองที่ปิดตายมานาน เพื่อทำความสะอาดและจัดเตรียมสำหรับหลานชายที่จะมาอยู่ด้วย แม้จะไม่รู้ว่าตัวเองตัดสินใจถูกหรือผิดที่ใจอ่อนยอมตามที่ธำรงขอร้อง เพราะทั้งปู่และพ่อร้ายกาจ สันติคงไม่ต่างกันเท่าไหร่ มีคณาถอนหายใจที่หาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ
มีคณามารอรับบานเช้าและสันติที่หัว ลำโพง ขณะนั้นมีเด็กนักเรียนผู้หญิงวิ่งมาชน เด็กคนนั้นขอให้เธอช่วยบอกว่ามีแมงดาตามเธอมา พอหิรัณย์ซึ่งแต่งตัวนอกเครื่องแบบวิ่งมาถึง มีคณาก็ปกป้องเด็กเพราะเกลียดการทำร้ายผู้หญิงและเด็กอยู่แล้ว มีคณาร้องให้คนช่วยตามตำรวจ ระหว่างที่เตรียมจะฟัดกับหิรัณย์ เด็กคนนั้นก็รีบวิ่งหนีไป หิรัณย์ต้องจับมีคณาล็อกไว้ และบอกว่าเขาคือตำรวจ มีคณาไม่เชื่อย้อนว่า เธอก็เป็นรัฐมนตรีหญิงเหมือนกัน
ตำรวจนอกเครื่องแบบหญิงและชายวิ่งฝ่าไทยมุงเข้ามา เห็นมีคณาก็แปลกใจ เพราะสายรายงานว่าเด็กวัยรุ่น มีคณาหน้าแตกรีบขอโทษหิรัณย์และจะขอตัว หิรัณย์เหมือนคุ้น ๆ หน้าถามว่าเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า ทั้งคู่มองหน้ากัน ไม่คุ้นเลย แล้วต่างคนต่างก็บอก “ไม่เคย”
มีคณาเห็นแม่ก็อึ้งไป เพราะแม่แก่ไปมาก ขณะที่สันติหลานชายวัย 10 ขวบยืนหน้าหงิกบอกบุญไม่รับ เพราะไม่อยากมาอยู่กับมีคณา แถมยังพูดจาหยาบคาย “กู” ทุกคำ ไม่ว่าจะกับเธอหรือกับบานเช้า อันเนื่องมาจากการถูกตามใจเพราะเป็นผู้ชาย และสภาพแวดล้อมทางบ้าน พอมาถึงบ้าน สันติก็เอาแต่บ่นว่าบ้านเล็กแถมเก่า มีคณาเหลืออดไล่ให้กลับไปอยู่กับพ่อ แต่ก็เห็นใจบานเช้าเลยต้องยอม
เช้าวันรุ่งขึ้นมีคณาเตรียมจะพาสันติไปเข้าโรงเรียนใกล้บ้านซึ่งเป็นโรงเรียนที่เธอเคยเรียนตอนเด็ก แต่สันติโวยวายเพราะปู่บอกว่ามีคณาจะให้สันติิเข้าโรงเรียนฝรั่งแพง ๆ มีคณาบอกอย่าเรื่องมากเพราะเธอไม่มีเงินมากขนาดนั้น มีคณาพาสันติมาฝากเรียนกับครูอรุณ ครูอรุณยินดีมากเพราะมีคณาเป็นลูกศิษย์ที่ดี แม้จะรู้ว่าสันติมาจากหมู่บ้านที่ประวัติเรื่องผู้หญิงขายตัวหาเลี้ยงครอบครับก็ตาม และจากการเจอกันครั้งแรก ครูอรุณก็สัมผัสได้ว่าลูกศิษย์คนใหม่ของเขาแสบไม่ใช่เล่น
ช่วงทำงานกลางวัน สาระวารีโทรฯ หามีคณาเล่าเรื่องที่เธอมาถึงตราด ก็เจอคนโรคจิตตามจีบเลย และกำลังจะย้ายโรงแรมหนี ขณะที่มีคณาก็เล่าให้ฟังว่าเธอก็ดวงซวยเหมือนกัน ทั้งเรื่องที่ต้องรับหลานมารยาทแย่มาอยู่ด้วย แถมยังไปทะเล่อทะล่าไปขัดขวางการทำงานของตำรวจ และยังเอาหนังสือพิมพ์ฟาดตำรวจอีก ไชยวัฒน์เดินเข้ามาย้ำให้มีคณาไปงานแฟชั่นโชว์คืนนี้ มีคณาหน้าหงิก เซ็ง ไม่อยากไป วันนี้ดวงเธอซวยสามชั้นซ้อน
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
