สะมาตำหนิน้องสาวที่พูดจาไม่ดีใส่ษมา วารีบอกว่าสะมาต้องมาซวยเพราะบ่อนบ้า ๆ ของษมา สะมาบอกว่าษมาได้กาสิโนมาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แต่คนที่แย่งชิงด้วยวิธีสกปรกต่างหากที่ผิด วารีนิ่งไป เถียงไม่ออก
“นายรู้มั้ยว่าลุงบูรณ์บอกเราว่ายังไง ลุงบูรณ์ บอกว่าคุณษมาจะตามหาเราวันนี้อีกวันนึง ถ้าไม่เจอ เค้าตั้งใจจะยอมแลกตัวเรากับข้อเสนอของพวกนั้น”
สาระวารีนิ่งไปอย่างรับฟัง สาระสะมาจ้องหน้าน้องสาว “เค้าแทบไม่รู้จักเราเลยด้วยซ้ำ แต่ที่เค้ายอมทำเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะนาย นายมีความสำคัญกับเค้ามากนะวารี เค้าไม่อยากเห็นคนที่เค้ารักต้องเสียใจ ลองเปิดใจซักครั้งเถอะวารี”
สาระวารีหลบสายตา ก่อนจะหันมาตัดบทดื้อ ๆ “นายแน่ใจนะว่าไม่ได้ถูกแลงมันฟาดหัวมา” ว่าแล้วก็เดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป สะมาได้แต่ถอนใจส่ายหน้าในความหัวรั้นของน้องสาว
ษมาคิดหนักที่วารีเอาแต่ปิดกั้นเขา ยิ่งมาได้ยินกับหูยิ่งเศร้าใจ พิพัชเห็นเจ้านายซึม ก็พลอยไม่สบายใจไปด้วย และว่าวารีไม่เหมาะกับษมา เพราะมีปมฝังใจเรื่องบ่อนพนัน และอยากให้ษมาตัดใจเพราะมีงานใหญ่รออยู่ แต่ษมาก็ไม่สามารถตัดใจได้ พิพัชเห็นใจเจ้านายเหมือนกัน เพราะไม่เคยเห็นษมารักใครแบบทุ่มเทอย่างนี้มาก่อน
โศภีโกรธมากที่แลงทำให้แผนการเสียหาย และตอนนี้ตำรวจก็ตามหาตัวแลงแทบพลิกแผ่นดิน แลงไม่มีทางเลือกแล้วจึงต้องทำตามแผนโศภีและดิตถ์ คือพาลูกน้องโศภีลอบขึ้นเกาะยานก
หัวค่ำ อากาศดี วารีออกมาเดินเล่นที่สวนหย่อมรีสอร์ท ระหว่างนั้นเห็นมีความเคลื่อนไหวผิดปกติที่พุ่มไม้ วารีร้องเพื่อให้คนช่วย ษมาจึงรีบปรากฏตัวออกมา วารีชะงักไปจะเดินเลี่ยงไป แต่ษมารีบวิ่งไปขวางหน้า วารีเบือนหน้าหนี
“ผมขอโทษ เรื่องที่คุณต้องบาดเจ็บแล้วก็เรื่องพี่สาวคุณถูกจับตัวไป สาเหตุมันมาจากผมทั้งนั้น ผมก็เลยอยากจะขอโทษคุณอีกครั้ง”
“คุณยอมรับได้แล้วเหรอคะ ว่ากาสิโนของคุณ มันคือตัวต้นเหตุ” วารียิ้มกวน ๆ
“จริง ๆ แล้วตัวผมเองตะหากที่เป็นตัวต้นเหตุ เพราะถ้าผมไม่เห็นแก่ตัว” ษมาจ้องตาสาระวารี “อยากให้คุณอยู่ที่นี่กับผมนาน ๆ ทุกอย่างคงไม่บานปลายขนาดนี้” ษมาบอกหากเขายอมให้วารีกลับกรุงเทพฯ วารีคงไม่ต้องเจ็บตัว พี่สาวก็ไม่ต้องถูกจับไปเป็นตัวประกัน สาระวารีอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะบอกว่ารับคำขอโทษของษมา ษมาดีใจมาก แต่ต้องหุบยิ้มเมื่อวารีบอกว่าเธอยังไม่ยอมรับเรื่องกาสิโน
“รักษาทุกอย่างไว้เท่านี้ดีกว่าค่ะ ถึงจะเสียใจแต่ก็เข้าใจ อย่างน้อยก็ยังเหลือความรู้สึกที่ดี ๆ อยู่ ฉันว่าดีกว่าดันทุรังทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามีปัญหารออยู่ข้างหน้า ถ้าปล่อยไปถึงตอนนั้น เราอาจจะต้องจากกันด้วยความรู้สึกแย่ ๆ ก็ได้” วารีน้ำตาคลอ ษมาบอกว่าจะรอ แต่วารีบอกทางออกถูกปิดตายนานแล้ว ษมาถึงกับอึ้งไปที่ดูจะไม่เหลือความหวังอะไรเลย
วารีจะเดินเลี่ยงไป ษมาปาดมือมาจับมือสาระวารีเอาไว้ วารีไม่หันกลับมามองพยายามจะดึงมือออก แต่ษมาจับแน่นไม่ปล่อย วารีจึงเลื่อนอีกมือมาแกะมือษมาออกพร้อมน้ำตาเอ่อท่วมตา แล้วรีบเดินหนีไปอย่างเร็ว ษมามองตามซึมเศร้า ห่อเหี่ยวไร้ความหวังใด ๆ
วารีนั่งเศร้าซึม สะมาเห็นท่าทางน้องสาวก็ว่าหนีใจตัวเองมันยาก วารีรีบบอกว่าเธอไม่ได้หนี แต่รู้ใจตัวเอง เพราะยังไงก็ไม่มีวันยอมรับกาสิโนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแน่ สะมาว่าไม่มีใครดีพร้อมไปทุกอย่าง แต่วารีก็บอกว่าเธอไม่ชอบหลอกตัวเอง สะมาเหนื่อยใจกับน้องสาวหัวดื้อ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ารักษมาแต่ก็ไม่ยอมเพราะติดเงื่อนไขที่ตัวเองตั้งไว้เอง สะมาเลยเปลี่ยนเรื่องบอกก่อนกลับกรุงเทพฯ ตามที่วารีต้องการในวันพรุ่งนี้ สมบูรณ์จะพาไปไหว้อัฐิพ่อ วารีพยักหน้า แต่ก็ยังเศร้าซึมไม่เลิก
สมบูรณ์พาสองพี่น้องมาไหว้อัฐิพ่อที่วัด วารีว่าพ่อคงดีใจที่สะมามา เพราะตอนเด็กสะมาเป็นลูกรัก ผิดกับเธอที่มักจะโดนตีเป็นประจำ สมบูรณ์ถามว่ายังไม่หายน้อยใจอีกหรือ วารีบอกแต่นึกถึงเรื่องเก่า ๆ สะมาบอกสมบูรณ์ว่าที่จริงวารีรักพ่อมาก และพ่อคงเสียใจหากรู้ว่าเป็นต้นเหตุทำให้วารีมีปมในใจ วารีรู้ว่าพี่สาวหมายถึงษมาก็บอกให้เลิกพูด เพราะเธอไม่มีวันเปลี่ยนใจ
สะมาหันไปมองที่เก็บอัฐิพ่อ ยกมือไหว้ “พ่อคะ พ่อช่วยดลใจเด็กดื้อหน่อยสิคะ ล้างสมองลูกสาวพ่อให้ลืมอดีต ปล่อยวางซะบ้างจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนดี ๆ ก่อนที่จะเสียเค้าไป”
สาระวารีหน้าขรึมลง รู้ว่าพี่หวังดี แต่ตนก็ยังลืมปมอดีตเรื่องนี้ไม่ได้จริง ๆ
สมบูรณ์อยากปล่อยให้พี่น้องได้อยู่กันตามลำพังจึงเดินออกมารอที่รถ และสังเกตเห็นผู้ชายเมายามาด้อม ๆ มอง ๆ สมบูรณ์เข้าไปถาม ชายคนนั้นเกิดคลุ้มคลั่งชักมีดแทงสมบูรณ์โดยที่ไม่ทันระวังตัว ลูกน้องสมบูรณ์รีบนำส่งโรงพยาบาล ษมารีบมาที่โรงพยาบาล พบแต่สะมาแค่คนเดียว ษมาน้อยใจที่รู้ว่าวารีต้องการหลบหน้าเขาสะมาพยายามปลอบใจวารีต้องตัดสินใจที่ยากที่สุดในชีวิต
พิพัชเห็นเจ้านายเศร้าซึมก็เห็นใจเพราะรู้ว่านี่เป็นโอกาสสุดท้าย หากวารีกลับกรุงเทพฯ คราวนี้ ชีวิตรักเจ้านานจบเห่แน่ พิพัชจึงไปขอร้องสาระสะมาให้ช่วย สะมาทำเป็นนิ่ง ๆ เมื่อวารีบอกให้เก็บเสื้อผ้า สะมาบอกว่าวารีเห็นแก่ตัวเพราะเธอยังไม่ได้เที่ยวตราดเลย และเธอยังมีเวลาว่างอีกหลายวันกว่าจะไปบิน วารีเองก็ยังไม่หายดี วารีอ้างอยู่ที่นี่อันตรายและเกรงใจษมาที่ต้องจัดคนมาคอยดูแล สะมาว่าถึงกลับกรุงเทพฯ ษมาก็ต้องจัดคนไปดูเลเช่นกัน ก่อนจะมัดมือชกว่าเธอจะขออยู่เที่ยวต่อเพื่อพักผ่อน
“เราชอบเกาะยานก อยากกลับไปพักที่นั่นต่อ” วารีอ้าปากหวอ จะค้าน แต่สะมาพูดสวนมาก่อน “เราไปขอคุณษมาแล้ว คุณษมาเต็มใจ” สาระวารีเหวอไปเลย “นี่เค้าโทรฯ ไปสั่งจัดห้องพักให้เราสองคนใหม่แล้วนะ แล้วก็จ้างคุณพยาบาลกลับไปดูแลนายต่อด้วย”
สาระวารีได้แต่ถอนใจพรวดออกมา พับเสื้อผ้าต่อไปเซ็ง ๆ สาระสะมาแอบอมยิ้มเจ้าเล่ห์
แลงเขียนแผนที่เกาะยานกให้โศภีและดิตถ์ และบอกทุกอย่างทั้งการวางเวรยาม ตรงไหนติดตั้งวงจรปิด มีหมาเฝ้ายามกี่ตัว โศภีและดิตถ์ยิ้มอย่างกับมีแผนชั่วในใจ
ตอนที่ 23
สาระสะมาถ่ายรูปอยู่ก็ขำ ๆ ที่พิพัชมาย้ำว่าเธอเหมาะสมกับเจ้านายตนเอง เพราะคิดว่า พิพัชยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จับคู่เธอกับษมา พิพัชว่าเขาเลิกล้มความคิดไปแล้ว และตอนนี้หันมาเอาใจช่วยษมาแทน และจะชวนสาระสะมาวาง แผนจับคู่ให้ษมาและสาระวารี แต่สาระสะมาไม่เอาด้วย บอกอยากให้ทั้งสองคนจริงใจต่อกัน ตอนนี้ปัญหาของทั้งคู่อยู่ที่ตัวทั้งคู่เอง หากไปช่วยจับคู่ปัญหาอาจปะทุขึ้นอีกในอนาคต พิพัชหนักใจแทน ษมา เจ้านายเตรียมตัวอกหักไว้ได้เลย
โศภีและดิตถ์วางแผนจัดการษมา โดยเปิดฉากถล่มคาร์บอมบ์ที่บริษัท ที่รีสอร์ท และยกพวกบุกเกาะพระฮาม สาระวารีรู้ว่าเป็นแผนที่ต้องการล่อษมาให้ออกมาจากเกาะยานกจึงห้ามไม่ให้ษมาขึ้นฝั่ง ษมาดีใจมากที่สาระวารีเป็นห่วงเขา และว่าเขาต้องไปเพื่อแสดงความรับผิดชอบ และจันเลาก็ไปเคลียร์ทางไว้หมดแล้ว ส่วนพิพัชจะให้อยู่ที่ยานกเพื่อคอยดูแลสาระวารีและสาระสะมา
ษมามาดูความเสียหายที่บริษัทและรีสอร์ท พร้อมกับถามความเสียหายที่เกาะพระฮาม ซึ่งจันเลารายงานผลแม้จะเสียหายไม่มากนักแต่ก็น่าแปลกใจที่คนร้ายไม่ได้คิดจะถล่มจริงจัง เพราะหลังจากนั้นก็ถอยหนีเหมือนจงใจมาก่อกวน
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
