จันเลาและกูซอตกใจสุดขีด ควานหา สาระวารีจากกองซากปรักหักพังที่ไฟเริ่มดับบ้างแล้ว แต่ก็ไม่มีใครเห็นวารีเลย จันเลาเริ่มถอดใจ ทันใดนั้นเอง ก็เหลือบตาไปเห็นบางสิ่งบางอย่างผลุบ ๆ โผล่ ๆ อยู่ที่ทะเล ห่างออกไปไม่มากนัก พอเห็นว่าเป็นศีรษะคน จันเลารีบวิ่งตะบึงไปที่ชายทะเลทันที โดยมีกูซอวิ่งตามไปติด ๆ จันเลาเข้าไปอุ้มตัวสาระวารีเอาไว้ได้ วารีสลบไสลไม่ได้สติ ตามตัวมีแผลจากแรงระเบิดเต็มไปหมด เลือดยังคงไหลออกจากแผลที่ศีรษะไม่หยุด แต่ที่หนักสุดคือแผลที่กลางหลังซึ่งโดนแรงระเบิดและเศษไม้ทิ่ม ตัววารีแดงฉานไปด้วยเลือดของตัวเอง ลำแพงและแลงเห็นจันเลาวิ่งลงไปในทะเลและอุ้มวารีขึ้นมา ทั้งคู่หวั่นวิตกมาก
ษมาและพิพัชกระโดดขึ้นจากเรือทั้งที่เรือยังจอดไม่สนิท กูซอวิ่งเข้ามาและรายงานเรื่องราวทั้งหมด พร้อมกับบอกว่าวารีได้รับบาดเจ็บเลือดออกมาก จันเลากำลังปฐมพยาบาลอยู่ เท่านั้นใจษมาหายวูบรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน พิพัชสั่งให้คนเรือเติมน้ำมันและเตรียมออกเรือในทันที
จันเลาอุ้มสาระวารีที่เลือดโชกเต็มตัว เข้ามาวางที่โซฟา ลำแพงมองอย่างแค้น ๆ ขณะที่แลงกลัวเรื่องจะมาถึงตัวเมื่อเห็นว่าวารียังไม่ตาย ษมาพรวดเข้ามาและตรงเข้าไปหาสาระวารีทันที พร้อมถามอาการจากจันเลา
“เท่าที่ผมตรวจดูคร่าว ๆ กระดูกไม่น่าหัก แต่มีรอยแผลที่หัว ส่วนแผลที่หลังก็เลือดออกเยอะมากครับ แต่ที่น่าห่วงที่สุดคือตั้งแต่ผมช่วยขึ้นมาจากน้ำ คุณวารียังไม่ได้สติเลยครับ”
เด็กวิ่งเอาชุดปฐมพยาบาลมาให้ ษมาอุ้มวารีขึ้นและบอกให้จันเลาไปทำแผลบนเรือจะได้ ไม่เสียเวลา จันเลารีบรับอุปกรณ์ปฐมพยาบาล แล้วรีบตามษมาที่อุ้มวารีนำออกไปก่อน ลำแพงและแลง นิ่งเงียบ แทบหยุดหายใจมองตามไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด กลัวว่าวารีรอดตาย ทั้งคู่คิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างก่อนความเดือดร้อนจะมาถึงตัว
ตอนที่ 18
สองพี่น้องปรึกษากันหาทางออกเพราะกลัวจะติดคุก โดยเฉพาะแลงถึงกับชวนพี่สาวหนี แต่ลำแพงไม่ฟังคิดจะกำจัดวารี เพื่อไม่ให้ฟื้นขึ้นมาโยนความผิดให้เธอและน้องชายได้ จึงให้แลงโทรฯ ไปขอความช่วยเหลือจากดิตถ์ ดิตถ์คิดไม่ตกเพราะหากไม่ช่วยแลงก็เท่ากับขาดแหล่งข่าวชั้นดีที่คอยส่งข่าวเกี่ยวกับษมาให้ โศภียิ้มเยือกเย็นก่อนจะบอกว่า ตอนนี้วารีอยู่โรงพยาบาล ษมาก็ต้องอยู่ด้วย ดังนั้นก็เก็บทั้งสองคนพร้อมกันทีเดียว และโยนความผิดให้ลำแพงและแลง ดิตถ์ยิ้มกับแผนของโศภี
หมอเอกซเรย์ร่างกายให้วารีพร้อมกับบอกอาการวารีให้ษมาฟัง วารีอาการหนักพอสมควรเพราะถูกแรงกระแทกอย่างแรง แถมเสียเลือดมาก แต่โชคดีที่กระดูกไม่หัก สมองได้รับการกระทบกระเทือนและต้องรอดูอาการอีกระยะ แม้อาการโดยรวมจะอยู่ในขั้นปลอดภัยแล้ว แต่ษมายังกังวลเพราะวารีไม่ฟื้น หมอบอกเป็นเพราะวารีเสียเลือดมาก
“แต่หลังจากรู้สึกตัว คงหนักหน่อย เพราะบาดแผลที่หลังหนักเอาเรื่อง หมอจะฉีดยาแก้ปวดให้ ฤทธิ์ยาตัวนี้อาจทำให้ง่วงซึม คุณวารีคงนอนหลับเป็นส่วนใหญ่ คุณษมาไม่ต้องตกใจไปนะครับ”
ษมายังเป็นกังวลอยู่มาก พิพัชเข้าใจนายดีพยายามพูดให้กำลังใจว่าวารีเป็นสาวแกร่ง ไม่เป็นอะไรง่าย ๆ แน่ ษมาฝืนยิ้มแต่ก็ยังเป็นห่วงวารีอยู่ดี
ษมาเข้ามาในห้องไอซียู เห็นวารีนอนสลบไสลก็เข้าไปใกล้ ๆ และลูบผมเบา ๆ สงสารจับใจ วารีกำลังฝันร้ายแถมเจ็บไปทั้งตัว ดูกระสับกระส่ายไปมา ษมาจับมือวารีเอาไว้แน่ “คุณปลอดภัยแล้ววารี ผมอยู่กับคุณตรงนี้แล้วนะไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น
ผมผิดเองที่รั้งคุณเอาไว้ ผมขอโทษนะวารี ษมารู้สึกผิดมาก จับมือวารีขึ้นมาจูบ อาการกระสับกระส่ายของสาระวารีค่อย ๆ สงบลงในที่สุด ฝันร้ายยุติแล้ว วารีค่อยนอนหลับนิ่ง ๆ แต่ษมายังคงนั่งจับกุมมือเอาไว้ เฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง
จันเลาเรียกทุกคนในเกาะยานกมาประชุมกันที่ลานหน้าบ้าน พร้อมกับบอกเรื่องการระเบิดโรงเก็บเรือไม่ใช่เหตุบังเอิญ จึงให้ทุกคนจัดเวรยามดูแลกันอย่างเคร่งครัด แลงบอกที่ผ่านมาก็มีเวรยามอยู่แล้ว จันเลาจ้องหน้าก่อนจะบอกว่าไม่เพียงพอ ต้องให้ทุกคนช่วยกัน ขณะที่ลำแพงก็บอกว่าจันเลาตื่นตูม พร้อมกับพูดเป็นฉาก ๆ ว่าวารีแอบไปสูบบุหรี่ และเกิดถุงน้ำมันรั่วเลยทำให้ระเบิดขึ้นมา จันเลาจ้องหน้าลำแพงสงสัย เพราะพูดเหมือนเห็นกับตา แต่ลำแพงไม่แสดงพิรุธแต่อย่างใด ผิดกับแลงที่ดูลุกลี้ลุกลน
หมออเนกเข้ามาฉีดยาผ่านสายน้ำเกลือให้วารีแต่เช้า และบอกว่ายาจะส่งผลให้วารีง่วงนอน ถ้าฟื้นขึ้นมาก็จะสะลึมสะลือ ก่อนที่หมอจะออกไป พิพัชให้ษมาไปพักผ่อนเพราะเฝ้าวารีไม่ได้นอนมาทั้งคืน ษมาไม่ยอมไปเข้าไปยืนใกล้ ๆ และลูบผมวารีด้วยความห่วงใย ขณะนั้นเองสาระวารีก็เริ่มขยับตัว และค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ษมาดีใจสุด ๆ “วารี เป็นยังไงบ้าง”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
