“คุณแม่ประกาศบอกความจริงไปเลย พบเป็นคนที่ต้องแต่งงานกับคุณปัทม์ ไม่ใช่นังเพื่อน”
“ไม่ได้ค่ะลูกพบขา ถ้าเราบอกความจริงก็เท่ากับเราหลอกลวง มันก็จะยกเลิกสัญญา เราก็จะไม่ได้เงินสักบาท!”
“แล้วจะให้พบทำไง พบไม่ทนขี่ม้าขึ้นเขาลงห้วยอีกแล้วนะ”
“ลูกต้องอดทนนะคะ ลูกต้องใช้เสน่ห์ ใช้ความสวยของลูกพิชิตใจคุณปัทม์ ทำให้คุณปัทม์หย่ากับนังเพื่อน แล้วลูกพบของแม่ก็จะได้เป็นเจ้าของทุกอย่าง”
โลมฤทัยยิ้มออกมาอย่างมีความหวังในการแย่งชิง....ปวุฒิมาหารจนาไฉนช่วงที่ปัทม์พาโลมฤทัยไปเที่ยวบนดอย ปัทม์หึงจึงพาลหาเรื่องทันที รจนาไฉนขวางไว้บอกปวุฒิมาเยี่ยมลำเพาและโลมฤทัย ปัทม์ไม่พอใจหาว่าเธอโกหก
“คงต้องให้ผมยอมรับใช่มั้ยว่ามาหาคุณเพื่อน คุณถึงจะพอใจ”
“ในที่สุดก็ยอมรับออกมาเต็มปาก ก็ดี...ถือว่าเป็นลูกผู้ชาย ถ้างั้นผมก็จะบอกคุณในฐานะสามีของรจนาไฉน ผมไม่อนุญาตให้คุณมาหาเมียผมอีก”
“ก่อนจะเอ่ยปากว่าเป็นสามี เคยถามผู้หญิงสักคำรึยังว่าเขายอมรับคุณมั้ย ตัวเขาอาจจะอยู่กับคุณ แต่หัวใจไม่ใช่” “หยามกันมากไปแล้ว”
ปัทม์ตั้งท่าจะต่อยกับปวุฒิ รจนาไฉนเข้าไปห้าม
“คุณปวุฒิ...มาเยี่ยมพี่เพื่อนเหรอคะ” โลมฤทัยโพล่งเข้ามา
ทั้งหมดหันมาทางโลมฤทัยกับลำเพาที่เดินเข้ามา
“ลูกเพื่อนคงโทรฯ ไปบอกล่ะสิถึงรู้ว่าแม่มา แหม...สองคนนี้น่ารักจังมีอะไรก็โทรฯ หากันตลอด” “เสร็จธุระของคุณแล้ว เชิญกลับไปได้” ปัทม์บอก ปวุฒิจะลากลับ แต่ลำเพาชวนให้อยู่กินข้าวเย็นด้วย “ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ” ปวุฒิรีบปฏิเสธ “คุณแม่กับพบชวนคงไม่มีประโยชน์ ให้พี่เพื่อนชวนดีกว่า...ในฐานะเพื่อนที่สนิทและรู้ใจกันที่สุด”
“คุณปวุฒิไม่ว่างหรอกจ้ะ ต้องกลับไปทำงาน”
“ใช่ครับ ผมต้องกลับไปทำงาน”
ปัทม์ไม่พอใจ ลากตัวรจนาไฉนมากอดเพื่อเย้ยปวุฒิ
“แหม...ภรรยาผมรู้ใจคุณปวุฒิไปทุกเรื่อง ถ้าอย่างนั้นทานข้าวเย็นด้วยกันนะครับ ภรรยาผมลงมือทำอาหารเอง คุณปวุฒิจะได้พิสูจน์ว่าฝีมือเธอยังเหมือนเดิมรึเปล่า”
รจนาไฉนเริ่มกังวลใจที่ปัทม์ต้องทานอาหารร่วมกับปวุฒิ ขณะที่ลำเพาและโลมฤทัยยิ้มเจ้าเล่ห์ คิดจะหาจังหวะยุแยงเพื่อให้ทั้งสองเกิดความเข้าใจผิดกัน.....ปยงค์ จันทร์เจ้า และชิ ยกอาหารเดินเรียงแถวกันเข้ามาวางบนโต๊ะกลางลานหน้าบ้าน ปวุฒิเข้ามาช่วยรจนาไฉนจัดดอกไม้ ปัทม์มองรจนาไฉนยิ้มแย้มกับปวุฒิอย่างไม่สบอารมณ์ “ไม่น่าเชื่อเลย ขึ้นมาถึงยอดดอยมีอาหารทะเลสด ๆ ให้ทานด้วย” ลำเพาบอกอย่างตื่นเต้น “ใครที่อยู่กับผม...มีแต่ความสุขสบายทุกคน จริงมั้ยรจนาไฉน” ปัทม์ปรายตาไปมองรจนาไฉนกับปวุฒิ ตั้งใจพูดทำร้ายจิตใจปวุฒิ “สุขหรือทุกข์ มันไม่ขึ้นกับวัตถุหรอกค่ะ ขึ้นกับจิตใจ”
ปัทม์โดนรจนาไฉนย้อนกลับมาถึงกับจี๊ดขึ้นมาทันที แต่พยายามระงับอารมณ์ไว้ เอาช้อนเคาะแก้วเป็นสัญญาณจะกล่าว เขาลุกขึ้นพูด
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
