โศภีมาหาษมาและนัดมาเจอกันที่ร้านกาแฟด้านล่าง โศภีพยายามเข้ามากระแซะ แต่ษมาไม่สนใจนัก โศภีบอกอยากช่วยษมา พร้อมกับบอกข่าวเรื่องอำนวยมือปืนว่าจ้างเรือเพื่อข้ามชายแดนบ่ายนี้ สาระวารีมาที่โรงพยาบาลและเห็นทั้งคู่เข้าก็ตกใจเล็กน้อย โศภีเหลือบไปเห็นก็ยิ้มเยาะ ขณะที่ษมาหันตามมามอง เห็นสาระวารีรีบหนีเดินไปขึ้นลิฟต์ ษมาลุกตามไป โศภีหมั่นไส้มาก
สาระวารีเดินจะไปที่ห้องพิพัช ษมาวิ่งมาคว้าแขนเอาไว้ถามว่าทำไมยังไม่กลับกรุงเทพฯ สายตาเป็นห่วงสาระวารีมาก วารีบอกข่าวที่เขาถูกลอบยิงดังมาก ษมารับบอกว่าไม่อนุญาตให้ทำข่าวนี้
“ทำไมล่ะคะ ทีนักข่าวอื่นเค้าทำได้ ทำไมฉันจะทำไม่ได้ เรื่องอะไรมาห้ามฉันอยู่คนเดียว” วารีฉอด ๆ ใส่
“เพราะผมเป็นห่วงคุณน่ะสิ” ษมาจ้องตาสาระวารี สายตาห่วงใยจริง ๆ สาระวารีแพ้สายตาจริงใจ ดูอ่อนลง “อย่าดื้อได้มั้ยสาระวารี ตอนนี้กำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน ไม่รู้ใครเป็นใคร ผมห่วงความปลอดภัยของคุณ ถึงได้อยากให้คุณกลับไปก่อน”
“แต่นี่มันเป็นงานของฉัน ถ้าฉันทิ้งข่าวไปเพราะรักตัวกลัวตายก็อย่ามาเป็นนักข่าวซะดีกว่า”
“แต่คุณก็รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังมีอิทธิพลมากกว่าที่คุณคิด”
“ถ้าอย่างงั้น ฉันยิ่งไม่มีวันไปไหนเด็ดขาด หน้าที่ของฉันคือการตีแผ่ความจริงให้สังคมรับรู้ ไม่ว่าศัตรูคุณจะเป็นใครก็ตาม หรือต่อให้ฉันต้องโดนหางเลขไปด้วย ฉันก็จะทำข่าวนี้ต่อ ชัดมั้ยคะ”
“ทำไมคุณถึงได้ดื้ออย่างงี้นะ ถ้าคุณอยากได้ข่าวมากนัก ก็รอให้ทุกอย่างมันเคลียร์ก่อนไม่ได้รึไง ทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วย” ษมาเริ่มโมโห สาระวารียิ้มกวน ๆ “มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั้ยคะ งั้นฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะ ฉันมีนัดสัมภาษณ์คุณหมอเจ้าของไข้คุณพิพัช” สาระวารีเดินจากไปอย่างไม่แยแส
“เป็นเด็กหน่อยไม่ได้ จะจับตีให้ก้นลายเลย” ษมามองตามบ่น ๆ สาระวารีเหมือนรู้ตัวมาโดนเมาท์หันมามองค้อน ๆ ก่อนเดินกลับไป ษมาได้แต่ถอนใจออกมา
ลำแพงมาพอดีษมาเลยบอกให้ช่วยจัดการพาสาระวารีไปพักที่รีสอร์ทเขาก่อน ลำแพงนิ่งปนเซ็งที่สาระวารีไม่ยอมกลับไปเสียที และยิ่งษมาบอกให้วารีพักที่บ้านพักรับรองของตนเอง ยิ่งทำให้ลำแพงอิจฉามากขึ้นไปอีก
“พัก ในความหมายของผมคือกักบริเวณ คุณเข้าใจใช่มั้ย ฝากด้วยนะลำแพง” ษมาถอนใจเครียด ๆ เดินกลับไปทางลิฟต์
ลำแพงหน้าเชิดนิ่ง ที่ษมาห่วงสาระวารีมาก ขบกรามขึ้น
อำนวยแต่งตัวอำพรางมาที่ท่าเรือแต่ว่างเปล่าเพราะไม่เห็นมีใครมารับตนเองเลยสักคน จึงกดมือถือโทรฯ ตำรวจซึ่งซ่อนตัวอยู่วิ่งกรูกันเข้ามาล้อมจับ อำนวยชักปืนยิงสู้ และวิ่งหนี จันเลาซึ่งซุ่มอยู่ก็โผล่ออกมาเตะสวนจนปืนอำนวยหลุดกระเด็น ษมาเดินออกจากที่ซ่อนพร้อมปืนจ่อเล็ง อำนวยหน้าเสีย ตำรวจล้อมกรอบมาด้านหลัง ขณะที่อำนวยจะยกมือขึ้นเหนือหัว กลับถูกลอบยิงระเบิดสมองจากระยะไกลตายคาที่ ษมา จันเลา และเหล่าตำรวจรีบหมอบหลบด้วยความตกใจ อำนวยตายคาที่ ไม่ทันได้ปริปาก ษมาเจ็บใจมากที่อำนวยถูกฆ่าตัดตอน ขณะเดียวกันลูกน้องก็มารายงานว่าหลังจากอำนวยออกจากดิตถ์ไปแล้วก็ไปทำงานให้กับจิตติ
สาระวารีโวยเล็ก ๆ เมื่อรู้ว่าษมากักตัวเธอไว้ที่รีสอร์ท ลำแพงเอาน้ำสมุนไพรมาให้สาระวารีกินบอกกินแล้วจะได้คลายเครียด สาระวารีรีบมาถือไว้แต่ยังไม่ได้ดื่ม เพราะปากมัวแต่บ่นเรื่องษมากักบริเวณเธออยู่ ขณะที่น้ำสมุนไพรของลำแพงเทออกมาจากกระติกคนละใบ ลำแพงลุ้น ๆ เมื่อสาระวารียกแก้วขึ้นจะดื่ม แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่จันเลาจะเปิดประตูเข้ามา บอกษมาอยากพบ
สาระวารีหน้าหงิก “ถ้าไม่ยอมปล่อยฉันออกไปอีก ฉันจะโทรแจ้งความจริง ๆ ด้วย” สาระวารีวางแก้วน้ำสมุนไพรลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินหงุดหงิดออกจากบ้านรับรองตามจันเลาไปทันที
ลำแพงเดินมาหยิบแก้วน้ำสมุนไพรของสาระวารีขึ้น แล้วมองตามด้วยสายตาเกลียดชัง ก่อนจะเดินไปเทน้ำสมุนไพรในแก้วลงอ่างล้างหน้าในห้องน้ำจนเกลี้ยง
สาระวารีมาที่ห้องอาหารในรีสอร์ท ซึ่งษมาและโศภีนั่งรออยู่แล้ว มาถึงสาระวารีก็โวยวายใส่ที่ษมาบังคับเธอ “ถ้าขืนขัดขวางการทำงานของฉันมาก ๆ ฉันจะแจ้งความจริง ๆ ด้วย”
“มีเหตุผลหน่อยได้มั้ยวารี ผมทำเพื่อคุณ” ษมาบอก โศภีแอบเหล่มองษมา สายตาเคือง ๆ
“ฉันเอาตัวรอดได้ อันตรายยิ่งกว่านี้ฉันก็เคยผ่านมาแล้ว คุณไม่ต้องห่วงฉันหรอก”
ษมาปวดหัวกับความดื้อของสาระวารี โศภีมองอย่างหมั่นไส้ “อวดเก่งขนาดนี้ บอกความจริงเค้าไปเถอะค่ะษมา ไม่ต้องรอให้ชัวร์ก่อนหรอก เผื่ออยากจะใช้ความสามารถที่มีอยู่น้อยนิด สืบหาความจริงเอาเอง”
“ความจริงอะไรคะ” สาระวารีแปลกใจ โศภีกระตุ้นให้บอก แต่ษมายังไม่อยากปรักปรำเพราะยังไม่แน่ใจ โศภีเลยโพล่งขึ้นมาเอง “รู้มั้ยว่าหลังจากที่อำนวย ออกจากนายดิตถ์ มันไปทำงานให้กับใคร คน ๆ นี้ถึงจะไม่มีอิทธิพล แต่มีเงินหนาพอที่จะทำกาสิโนต่อจากษมาได้แน่นอน เค้าอยู่เบื้องหลังการลอบยิงษมาเมื่อวาน”
“ใครเหรอคะ” สาระวารีตาโต โศภีเหยียดปาก ก่อนจะยิ้มหยัน “คุณจิตติ พ่อเพื่อนเธอยังไงยะ”
สาระวารีตกใจสุด ๆ ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ษมาก็มีสีหน้ายังไม่อยากปักใจเชื่อเช่นกัน
“ไงจ๊ะ แม่เหยี่ยวข่าว พ่อของเพื่อนรักเธอ เป็นคนบงการฆ่าษมาเพราะกะฮุบกาสิโนที่พระฮาม เธอจะกล้าตีข่าวมั้ยล่ะจ๊ะ”
สาระวารีลุกพรวดขึ้น “ฉันไปจะหาจิณห์ อย่ามาคิดห้ามฉันซะให้ยากเลย” เดินออกไปเลย ษมาได้แต่ถอนใจออกมา
“ดีไม่ดี นังนี่อาจจะเป็นสายให้เค้าก็ได้ ถึงได้รู้ความเคลื่อนไหวคุณไปซะหมด” โศภีได้ทียุส่ง ษมาเงียบใช้ความคิด ลำดับเหตุการณ์ต่าง ๆ ในใจ
สาระวารีมาบอกจิณห์วราและมั่นใจว่าจิตติไม่เกี่ยวข้อง และอยากหาข่าวเพิ่มเติมกับน้องชายอำนวยที่ยังทำงานอยู่กับจิตติ จิณห์วราจึงพาสาระวารีมาที่บ้านพักคนงาน น้องชายอำนวยเอาของส่วนตัวของพี่ชายออกมาให้สาระวารีเท่าที่เหลืออยู่จากที่ตำรวจมาเอาไปแล้ว สาระวารีดูแล้วไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่ต้องสะดุดใจกับรูปเก่า ๆ 2-3 ใบแทรกอยู่กับหนังสือพระ โดยรูปหนึ่งเป็นรูปถ่ายหมู่ของผู้ชาย 7-8 คน ในจำนวนนั้นมีมือปืนอำนวย กับจันเลาอยู่ด้วย ทำให้สาระวารีเข้าใจว่าจันเลาอาจเป็นพวกเดียวกับอำนวยจึงจะรีบไปบอกษมา จิณห์วราเห็นท่าทางของเพื่อนสาวก็อมยิ้ม ต้องมีใจให้ษมาแน่ ๆ
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
