ดิตถ์มาเจรจากับจิตติเพื่อให้เข้าหุ้นกับเขาขอสัมปทานกาสิโนพระฮามแทนษมา แต่จิตติลังเลเพราะยังไม่ได้ข่าวที่แท้จริงของษมาเลย ดิตถ์หว่านล้อมว่าหากษมาตายจริงก็จะทำให้เราเดินนำคนอื่นไปหนึ่งก้าว จิณห์วราซึ่งฟังอยู่และไม่ชอบหน้าดิตถ์อยู่แล้วก็บอกว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดน และทุกครั้งษมาก็เอาตัวรอดได้ ดิตถ์บอกให้จิณห์วราลองติดต่อวารีดูเพราะอยู่ในเหตุการณ์ด้วยกัน หากติดต่อไม่ได้ก็แปลว่าอาจจะม่องเท่งตามษมาไปแล้ว ทำให้จิณห์วราเป็นห่วงเพื่อนสาวขึ้นมาทันที แต่ไม่ว่าจะหว่านล้อมยังไงจิตติก็นิ่งไม่ได้ตอบตกลง ดิตถ์อารมณ์เสียคิดหาทางอื่น
ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วเดินออกมาที่หน้าแคมป์เพื่อร่วมวงอาหารเช้าอย่างง่าย ๆ ร่วมกับคนงาน ษมาพูดคุยเล็กน้อยก่อนจะเดินไปสำรวจความเสียหาย พิพัชซึ่งไม่ชอบหน้าวารีอยู่แล้วเดินเข้ามาค่อนขอด
“ถ้าอยากกินอยู่สบาย ๆ ก็ไม่น่าดันทุรังมาทำข่าวที่พระฮาม ทำเอาคนอื่นเค้าเดือดร้อนเกือบตายกันไปหมด”
“พูดยังงี้ก็ไม่ถูกนะคุณ ใครกันแน่ที่เดือดร้อนจนเกือบตาย ต่อให้ฉันไม่มาพวกคุณก็ต้องโดนถล่มอยู่แล้ว” วารีไม่พอใจ พิพัชจ้องสาระวารีนิ่ง ตาดุ ๆ อารมณ์แม่นี่เถียงไม่ยอมแพ้เลย วารีทำหน้าตากวนประสาท “เอ หรือว่าไอ้พวกมือปืนมันเห็นว่าฉันสวยเข้าตา ก็เลยนึกพิศวาสขึ้นมา คว้าเอ็ม 79 มาไล่ยิง จนทุกคนต้องพลอยเดือดร้อนไปกันหมด”
พิพัชขบกรามแน่นไม่พอใจเดินหัวเสียกลับออกไป จันเลาได้ยินทุกอย่าง ยิ้ม ๆ ทานอาหารต่อไป
“องครักษ์พิทักษ์นาย” วารีเหยียดปาก ทิ้งค้อนตามพิพัชไป พอดีคนงานหญิงยกแซนด์วิชมาให้ วารีเลยถามว่าที่เกาะนี้มีสถานที่ท่องเที่ยวที่ไหน เธออยากไปถ่ายรูป
คนงานหญิงพาวารีลัดเลาะไปทางน้ำตก ระหว่างทางสองสาวก็ชวนกันคุย คนงานกล่าวชื่นชมษมาจนวารีคิดว่าคนของษมาคงถูกล้างสมองหมดแล้ว วารีถามว่ารู้ไหมว่าการพนันเป็นสิ่งไม่ดีคนงานบอกรู้แต่กาสิโนของษมาคนจนอย่างเธอไม่มีสิทธิเข้าไปเล่น ขณะนั้นเอง ก็มีเด็ก ๆ วิ่งเล่นสวนกลับมาหลายคนทำให้วารีสงสัย คนงานบอกว่าเป็นลูกของคนงานที่นี่ ที่ษมาให้นำมาอยู่ด้วยกัน จ้างครูมาสอนหนังสือ และหากกาสิโนสร้างเสร็จษมาก็จะให้คนงานทุกคนทำงานที่นี่ตามความสามารถของแต่ละคน ทำให้วารีรู้ว่าแม้บ่อนจะไม่ดี แต่ก็ทำให้เกิดอาชีพและกระจายรายได้จริงอย่างที่ษมาเคยบอกไว้
มีเรือกำลังแล่นมาที่เกาะพระฮาม ษมาเอากล้องส่องดูเพื่อความปลอดภัยและพบว่าเป็นเรือของโศภี ษมารีบหลบไปเพราะไม่อยากเจอ โศภีมากับลำแพงและโวยวายที่มาแล้วไม่เจอษมา
ษมาหลบหน้าโศภีเดินมาถึงน้ำตก ขณะนั่งพักก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสาระวารีนุ่งกระโจมอกแช่น้ำตกเล่นไปอย่างสบายใจ วารีเหลือบมาเห็นก็ตกใจรีบแช่ตัวลงไปโผล่มาแค่หัว ษมาเห็นก็ขำ ๆ วารีรีบปั้นหน้าทำเป็นเชิด ๆ ก่อนจะไล่ให้ษมาไปนั่งที่อื่น เมื่อเห็นเขาปักหลักทำท่าจะนั่งอีกนาน
“ที่จริงผมอาบน้ำพร้อมกับคุณเลยก็ดีเหมือนกันนะ” ษมาแกล้งลุกขึ้นยืนปลดกระดุมทีละเม็ด วารีตกใจมาก “จะบ้าเหรอ คิดอะไรอยู่ ฉันรู้นะ”
ทันใดนั้น “ษมา” เสียงไม่พอใจของโศภีดังขึ้น ษมาและสาระวารีหยุดกึก โศภีจ้องเขม็งสีหน้าไม่พอใจมาก ด้านหลังโศภีคือลำแพงที่เดินตามมา ลำแพงมีสีหน้าผงะ นิ่งตื้อไป เหมือนช็อกกับภาพที่เห็น สาระวารีเซ็งจัด ดำน้ำมิดหัวไปเลยแก้ความอึดอัด
ทั้งหมดเตรียมตัวจะกลับเกาะยานก วารีจะเดินมาขึ้นเรือ โศภีเดินปรี่ตามมาโวยวาย กระชากแขนสาระวารีเอาไว้เพราะแรงหึง ษมาเดินตามมาไม่พอใจที่โศภีทำกิริยาไม่สุภาพกับแขกของเขา
“แขกหรือคู่ขากันแน่คะ”
สาระวารีโกรธจนตาแข็ง ขบกรามแน่น พิพัชและลำแพงขนของจำเป็นตามมาขึ้นเรือ หยุดดูเหตุการณ์ สีหน้านิ่ง ๆ
“โศอุตส่าห์ห่วงคุณ พอออกเรือได้ก็รีบมาตามหาคุณทันที แต่คุณกลับมาเล่นน้ำสำเริงสำราญอยู่กับนังนี่” จ้องหน้าและชี้หน้าสาระวารี สาระวารีปัดมือโศภีที่ชี้หน้าตนออกอย่างแรง และจ้องหน้ากลับอย่างโกรธจัด “ต่อให้ฉันแก้ผ้าเล่นน้ำกับคุณษมาแล้วคุณเดือดร้อนอะไรด้วย” คราวนี้โศภีอึ้งไปเลย ษมานิ่งไป จันเลาที่ยืนข้าง ๆ อมยิ้ม
“แขกก็ไม่ใช่ คู่ขายิ่งไม่ใช่ใหญ่” วารีมียิ้มเหยียดดูถูก โศภีโกรธกำมือแน่น “ฉันเป็นแขกที่คุณษมาออกปากเชิญ ส่วนคุณไม่ใช่ แล้วฉันก็ไม่เห็นว่าใครที่เกาะยานกจะยินดีต้อนรับคุณซักคน คุณทนเพื่ออะไรคะ ฉันล่ะอยากขอสัมภาษณ์คุณจริง ๆ เลย”
“ขอตบหน้านักข่าวสักทีเถอะ” โศภีเงื้อมือจะตบวารี แต่ษมาคว้ามือไว้แน่น หน้าและน้ำเสียงดุดัน “พายุหมดแล้ว คุณขึ้นเรือแล้วกลับเข้าฝั่งไปเลยดีกว่า” โศภีอึ้งมองหน้าษมา น้ำตารื้น น้อยใจ
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
