มารตีอ้อนให้พุฒิภัทรเดินไปหยิบเค้กมาให้ ระหว่างที่พุฒิภัทรกำลังตักเค้ก ยศวินเดินหน้าตื่นเข้ามาถามหาแก้ว พุฒิภัทรบอกแก้วไปหาท่านชายเกริก ยศวินหันมองไปรอบ ๆ แล้วชี้ให้ดูท่านชายเกริกที่ยืนอยู่อีกมุมห้องแต่ไม่มีแก้วยืนอยู่ด้วย พุฒิภัทรตกใจมาก รีบพายศวินเดินไปตามทางที่เห็นแก้วเดินไปกับคนรับใช้ของท่านชายเกริก พอสองหนุ่มเห็นรองเท้าแก้วที่ตกอยู่ข้างประตูก็พากันตกใจ
อิงอรกับไกรที่แอบซุ่มอยู่หน้าบ้านท่านชายเกริก เห็นคนของใบบัวอุ้มแก้วไปขึ้นรถ จึงแอบย่องไปจัดการกับคนของใบบัว ก่อนขโมยเอาตัวแก้วไปขึ้นรถของตัวเองแทน แก้วรู้สึกตัวฟื้นขึ้นมาพอดี แก้วถีบไกรหงายหลังไปทับอิงอรล้มไปด้วยกัน พุฒิภัทร รัชชานนท์ รณพีร์ตามไปช่วยไว้ได้ทัน
รณพีร์คิดว่าพินิจต้องไม่อยู่เฉยแน่ถ้ารู้ว่าแก้วหายตัวไป รัชชานนท์เสนอให้พุฒิภัทรฉวยโอกาสตอนข่าวยังไปไม่ถึงหูพินิจ รีบพาแก้วไปซ่อนตัวที่อื่นก่อนเพื่อความปลอดภัย พุฒิภัทรเห็น
ดีด้วยกับความคิดของคุณชายทั้งสอง รีบขับรถพาแก้วหนีไปทันที
พุฒิภัทรขับรถพาแก้วไปซ่อนตัวที่บ้านพักตากอากาศที่หัวหิน แก้วตื่นเต้นมากที่ได้เห็นทะเลเป็นครั้งแรก แก้วยกกระโปรง วิ่งไปเอาเท้าสัมผัสกับน้ำอย่างมีความสุข พุฒิภัทรมองท่าทางสดใสของแก้วแล้วเผลอยิ้มไปด้วย แก้ววิ่งกลับมาดึงตัวพุฒิภัทรไปเล่นน้ำทะเลด้วยกัน สองคนเล่นน้ำกันอย่างมีความสุข
เล่นน้ำเสร็จ สองคนขึ้นมานั่งเล่นทรายด้วยกันต่อ แก้วเห็นบางอย่างติดแว่นตาของพุฒิภัทร จึงทำมือบอกให้นิ่ง ๆ แล้วเข้าไปช่วยถอดแว่นตาออกมา เป่าเศษทรายที่ติดแว่นนั้นออกไปอย่างทะนุถนอม พุฒิภัทรได้แต่มองแก้วอย่างตะลึง หวานซึ้ง
แก้วสวมแว่นตาคืนให้พุฒิภัทร แล้วเผลอสบตากัน อยู่ในช่วงเวลาหยุดโลก ทุกอย่างเงียบสงบ ได้ยินแต่เสียงหัวใจของทั้งคู่ จู่ ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นมา ทั้งคู่พากันตกใจ
ภาพพุฒิภัทรเต้นรำกับแก้วในงานเลี้ยง ที่วังท่านชายเกริก กลายเป็นข่าวขึ้นหน้าหนังสือ พิมพ์ เอียดกับอ่อนเห็นข่าวก็พากันร้อนใจ ยิ่งเห็นมารตีถือหนังสือพิมพ์ร้องไห้มาหาถึงวัง สองย่าก็ยิ่งร้อนใจหนักขึ้นไปอีก
ชุ่มถือปืน ยืนอยู่ไกล ๆ ตะโกนถาม “นั่นใคร...บอกชื่อเสียงเรียงนามและวัตถุประสงค์มาให้ชัดเจน ไม่อย่างนั้นชั้นยิงหัวกระจุยแน่”
พุฒิภัทรจับแก้วมาหลบด้านหลังตัวเอง “ผม...หม่อมราชวงศ์พุฒิภัทร จุฑาเทพ...อยากจะมาขออาศัยบ้านของท่านพ่อชั่วคราว”
ชุ่มเดินเข้ามาใกล้ ถึงได้เห็นหน้าว่าเป็นพุฒิภัทรจริง ๆ “คุณชายพุฒิภัทร ว่าแล้ว โจรอะไร แต่งองค์ทรงเครื่องราวกับจะไปงานราตรีสโมสร”
“ต้องขอโทษด้วย ที่มาโดยไม่บอกกล่าวก่อน”
ชุ่มรีบวางปืน คุกเข่า และยกมือไหว้ “ผมสิครับที่ต้องกราบขอโทษคุณชายจริง ๆ จำเจ้าของบ้านไม่ได้ สมควรถูกเขกกะโหลกซะจริง ๆ ผมผิดไปแล้วขอรับ”
พุฒิภัทรเดินนำแก้วเข้ามาในบ้าน “ท่านพ่อของชั้นซื้อบ้านหลังนี้เอาไว้นานมากแล้ว เมื่อก่อนตอนเด็ก ๆ ท่านพ่อพาพวกเรามาพักผ่อนที่นี่บ่อย ๆ แต่ชั้นก็ไม่ได้มานานแล้ว”
ชุ่มที่เดินตามหลังมา มองแก้วอย่างสงสัยข้องใจ ว่าใช่หรือเปล่า แก้วแอบงงกับพฤติกรรมของชุ่ม
“น้าชุ่ม...เดี๋ยวช่วยจัดห้องนอน แล้วก็ช่วยหาชุดให้คุณแก้วเปลี่ยนด้วยได้ไหมครับ น้าชุ่ม จ้องคุณแก้วอยู่นั่นแหละ ได้ยินที่ชั้นสั่งมั้ย”
“ดะ...ได้ยินครับ คุณชื่อแก้วเหรอครับ อย่าบอกนะครับว่าชื่อจริงคือกรองแก้ว”
“ค่ะ”
ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
เดลินิวส์-ข่าวบันเทิง
