วันหนึ่ง กะเหรี่ยงหนุ่มบนดอยสูง นึกอยากจะจดทะเบียนสมรส ให้สาวที่อยู่ด้วยเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย จึงลงมาจากเขา ตรงดิ่งไปที่อำเภอ พอมาถึง ก็ขอพบเจ้าหน้าที่ทันที
กะเหรี่ยง : โผจะมาโจะทะเบียโสโระ
เจ้าหน้าที่ : จะจดทะเบียนกับใคร
... กะเหรี่ยง : โจะทาเบียกะเมียโผ
เจ้าหน้าที่ : แล้วเอาเมียมารึเปล่า
กะเหรี่ยง : เมื่อเช้ารี่ (รีบ) เลยไม่ได้เอามา
เจ้าหน้าที่ : ไม่ได้หรอก จะจดทะเบียนสมรส ต้องเอาเมีย
กะเหรี่ยง : ตกลง โผไปเอาเมียก่อน เดี๋ยมาหม่า (ใหม่)
..กะเหรี่ยงหนุ่มเผ่นขึ้นเขาทันที ...อีกชั่วโมงกว่าๆ ก็กลับมาหาเจ้าหน้าที่คนเดิม
กะเหรี่ยง : เรี่ยโร้ยและ เอามาแล้ว โจะทะเบียเลย
เจ้า หน้าที่ : ไหนล่ะเมีย บอกให้ไปเอาเมียไง ต้องเอามาด้วย ขึ้นไปเอามาอีกทีนึง
..กะเหรี่ยงหนุ่มงง แต่ก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย ผ่นขึ้นเขาไปอีกรอบ ..อีก 1 ชั่วโมงต่อมา ก็ลงมาพบเจ้าหน้าที่คนเดิม
กะเหรี่ยง : (เสียงป้อแป้ๆ ชักไม่ไหว หมดแรง ) โจะได้ยา เหนื่อยและ
เจ้าหน้าที่ : แล้วเมียล่ะ เอามายัง
กะเหรี่ยง : เอาแล้ว เอามาสองร่อ (รอบ) จาขาดใจตายแล้ว ขือให้ขึ้อไปเอาอีกร่อ โผตายแน่
เจ้าหน้าที่ : (เพิ่งเข้าใจ) ให้ไปพาเมียมาด้วยโว้ย ไม่ใช่ให้ไปล่อเมีย เอาเมียมา ไม่ใช่ไปเอากัน โธ่ ล่อซะเหงื่อตกเชียวนะมึงที่มา : สมาคมคนทะลึ่งแห่งประเทศไทย